Η πορεία της Μ.Σαρακοστής
Η Καθαρά Δευτέρα μας εισάγει δυναμικά στη μακρά περίοδοτης Μεγάλης Σαρακοστής. Είναι μια διαφορετική περίοδος από τον άλλο χρόνο, γιαόσους, βέβαια, θέλουν να ζουν εκκλησιαστικά. Γιατί είναι περίοδος μελειτουργικές εναλλαγές, με νηστεία αυστηρή, με πρόσκληση για αυτογνωσία καιμετάνοια. Ουσιαστικά σηματοδοτεί τον χριστιανικό τρόπο ζωής, που χαρακτηρίζεταιαπό αγώνα, λειτουργική ζωή, πορεία προς την «εντός ημών Βασιλεία» που περνά απότο καμίνι της μετάνοιας.
Τα πιο πάνω εξωτερικά φαίνονται ως μια ζωή πάλης,άρνησης, στέρησης. Και είναι! Βιωματικά όμως κρύβουν τη χαρά της ελευθερίας,την εσωτερική εμπειρία της ειρήνης, τη γεύση της «άλλης ζωής». Γι’ αυτόχρειάζεται να αρχίσουμε το «στάδιο των αρετών» όχι μίζερα και αναγκαστικά, αλλάμε επιθυμία να ελευθερωθούμε απ’ όσα μας κρατούν κάτω, απ’ όσα μας δυσκολεύουννα γνωρίσουμε και μείς όσα γνώρισαν οι άγιοι πρόγονοί μας.
Παλαιότερα μου έλεγε κάποιος γνωστός μου για ένα χωριότης Μακεδονίας, όπου οι κάτοικοί του τη Μ. Σαρακοστή άρχιζαν την ημέρα τους μετην ακολουθία του Όρθρου στο ναό. Στη συνέχεια πήγαιναν στις γεωργικές τουςεργασίες, όπου εργάζονταν με σιωπή και προσευχή. Αν κάποιος αργολογούσε τουέλεγαν:
- Σιωπή.Είναι Μεγάλη Σαρακοστή!
- Σιωπή.Είναι Μεγάλη Σαρακοστή!
Τελείωναν την ημέρα με τη συμμετοχή τους στο Μ.Απόδειπνο, που γινόταν, βέβαια, στο ναό. Έτσι όλο το χωριό ζούσε όπως σ’ έναΜοναστήρι.
Κι αν αυτά δεν μπορούννα γίνουν τώρα, μπορούμε όμως να προσέξουμε την αργολογία που διασπά τιςεσωτερικές δυνάμεις και την καθαρότητα του νου. Η σιωπή, η ακατακρισία, ηαυτομεμψία και το πένθος για ό, τι είμαστε, μας αποκαλύπτουν τα μυστικά τηςπνευματικής ζωής και εισάγουν τη χαρμολύπη των αγίων στην καρδιά.
Η συμμετοχή στις καθημερινές ακολουθίες, κατά τη δύναμηκαι τις δυνατότητες του καθενός, θα ενθαρρύνουν τον εαυτό μας να αγωνιστεί κατάτων ορατών και αοράτων εχθρών, που συνήθως αυξάνονται την περίοδο αυτή, γιατί θα βιώσουμε τη δύναμη της Εκκλησίας, δηλαδή των πολλών, του ενόςσώματος. «Αλλοίμονο στον ένα που θα πέσει και δεν θα έχει κοντά του άλλο να τονσηκώσει», κατά το Ευαγγέλιο.
Ξεκινούμε… κι έχει ο Θεός! Η πορεία έχει διάφορες φάσεις,δυσκολίες και χαρές, που την κάνουν να έχει ενδιαφέρον. Είναι σημαντικό να μην«βάζουμε νερό στο κρασί μας» και να υποχωρούμε με την πρώτη δυσκολία, νανηστέψουμε όλη την περίοδο κανονικά, να μελετούμε και να προσευχόμαστε, νασιωπούμε και να λειτουργούμαστε, να μετανοούμε και να κοινωνούμε, να μηνκατακρίνουμε και να ελεούμε.
Τότε δεν θα περιμένουμε το Πάσχα για να χαρούμε! Ήδη θ’αρχίσει το Πάσχα, ως «πέρασμα από το θάνατο της αμαρτίας στη ζωή του Θεού», ναυπάρχει μέσα μας κι άρα η χαρά Του και ο θρίαμβος Του θα κυριαρχήσουν καθ’οδόν, με αποκορύφωμα τη νύκτα της Ανάστασης, που θα προαναγγέλλει την ανέσπερηαιώνια ημέρα του Κυρίου μας «εν τη Βασιλεία Του».
π. ΑνδρέαςΑγαθοκλέους
