Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ*
Εἰς μνημόσυνον ἐπί τῇ συμπληρώσει 30 ἐτῶν ἀπότῆς κοιμήσεώς του
ΟΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος γεννήθηκε τὸ 1910 στὴν ἈνάληψηΤριχωνίδος ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς πολύτεκνης οἰκογένειας. Ἐκεῖ, στὴ γενέτειρά του,ἔζησε τὰ παιδικά του χρόνια καὶ ἐκεῖ ἄντλησε ἡ παιδική του ψυχὴ τὰ πρῶταχριστιανικὰ βιώματα, κοντὰ στὰ ξωκκλήσια καὶ στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁϊγιάννη τοῦΠροδρόμου. Ἐκεῖ πρωτοδιάβασε βίους Ἁγίων, τῶν ὁποίων ἡ ἐπίδραση, ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε,ἦταν ἀποφασιστικὴ γιὰ τὴ μετέπειτα πορεία τῆς ζωῆς του.
Μετὰ τὶςγυμνασιακές του σπουδὲς στὸ Γυμνάσιο Ναυπάκτου, ἀπʼ ὅπου ἀποφοιτᾶ τὰ 1928, ἔρχεταιστὴν Ἀθήνα μὲ συγκεκριμένο προσανατολισμὸ καὶ μεγάλη δίψα νὰ σπουδάσειΘεολογία. Τελειώνει τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν τὸ 1933.
Γίνεταιθεολόγος μὲ ἱερὸ πόθο νὰ καταστεῖ κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὄχι νὰ διαλέξει τὰστενὰ ὅρια μίας ἐπαγγελματικῆς ἀξιοποιήσεως τοῦ πτυχίου. Δὲν φιλοδοξεῖ δηλαδὴνʼ ἀκολουθήσει τὴ σταδιοδρομία ἑνὸς ἐκπαιδευτικοῦ, καθηγητοῦ τῶν θρησκευτικῶν.
• ΝΕΟΣμὲ ὁρμή, μὲ χαρίσματα,μὲ ὁράματα γιὰ μία καλύτερη κοινωνία, ποὺ μπορεῖ νὰστηριχθεῖ μόνο στὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἀποφασίζει νὰ γίνει ἱεροκήρυκας, δάσκαλοςσὲ πλατειὰ βάση.
Τὸκήρυγμά του ἔχει μία ζωντάνια καὶ ἀμεσότητα, ποὺ ἀναγνωρίζουν ἀπὸ τὴν πρώτηστιγμὴ οἱ δάσκαλοί του. Ἔχει ὁ λόγος του τὸ χάρισμα τῆς ζεστῆς ἐπικοινωνίας μὲτὸ ἀκροατήριο. Ἀγγίζει τὶς ψυχές τους.
Κατὰ τὰἔτη 1936 - 1937 ὑπηρετεῖ ὡς ἱεροκήρυκας κατηχητὴς στὴ Μητρόπολη Αἰτωλοακαρνανίας.Πάνω ὅμως στοὺς πρώτους ἐνθουσιασμοὺς καὶ τὰ πρῶτα μεγάλα σκιρτήματα καὶ ὁράματατῆς ἱερῆς ἀποστολῆς του, ἔρχεται ἡ μπόρα τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου. Στὸ μεγάλοαὐτὸ Ἔπος τοῦ 1940 παίρνει μέρος ὡς ὑπαξιωματικὸς στὴν πρώτη γραμμή. Ζωντανὴ ἱστόρησηγεγονότων ἀπὸ τὸ Ἀθάνατο Ἔπος καταγράφονται στὸ βιβλίο του: «ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ '40».
Στὰ μαῦραχρόνια τῆς Κατοχῆς, ποὺ ἐπακολούθησαν, τὸν βρίσκουμε στὰ Γιάννενα ἀγωνιστή, νὰκρατάει ἀναμμένη τὴ λυχνία τῆς ἐθνικῆς περηφάνειας, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς ἀντίστασηςκατὰ τῆς τυραννίας. Ἐκεῖ ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τὶς Ἀρχὲς Κατοχῆς καὶ γιὰ τὴν Ἐθνικὴδράση του καταδικάζεται σὲ θάνατο. Ἀπὸ τὸ Φεβρουάριο τοῦ 1944 μέχρι τὴν 1η Ἰουνίουτοῦ 1956 ἐργάζεται ὡς ἱεροκήρυκας κατηχητὴς στὴν Αἰτωλοακαρνανία.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑμὲ τὸ κήρυγμα ἀναπτύσσει θαυμαστὴ κοινωνικὴ δραστηριότητα στὴν περιοχὴ αὐτή. Γιὰτὴν ἐξύψωση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τῆς ὑπαίθρου ἱδρύει τὸ 1947, στοὺς ΠαπαδάτεςΜακρυνείας, ἐργαστήριο κοπτικῆς καὶ ραπτικῆς, ὑφαντικῆς καὶ πλεκτικῆς γιὰ τὰ ἄπορακορίτσια. Κάτι παρόμοιο κάνει ἀργότερα (1954) στὸ Θέρμο τῆς Τριχωνίδος.Φροντίζει ἐπίσης γιὰ τὴ λειτουργία στὰ χωριὰ αὐτὰ νυχτερινῶν σχολείων, γιὰ τοὺςἀναλφάβητους.
Τὸ1948 ὀργανώνει στὴ Μακρυνεία πρότυπο ἀγρόκτημα μὲ πτηνοτροφεῖο, Μελισσοκομεῖο,Ζωοτεχνικὸ τμῆμα καὶ Φυτώριο ὀπωροφόρων δένδρων γιὰ τὴ διάδοση τῆςδενδροκομίας.
Στὰχωριὰ ποὺ περιοδεύει κηρύττοντας βλέπει καὶ τὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες καὶ κάνει ὅ,τιμπορεῖ,ὥστε νὰ γίνει ἡ ζωὴ τους καλύτερη. Ἐπιχειρεῖ γεωτρήσεις σʼ ἀναζήτησηνεροῦ. Ἐπιστρατεύει γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ κατοίκους τῶν χωριῶν.
Καὶ ἡ ἐπιμονὴτου στέφεται μʼ ἐπιτυχία παρὰ τὶς προσωρινὲς μεμψιμοιρίες καὶ ἀπογοητεύσεις. Ἔτσιὑπάρχουν σήμερα πλούσιες πηγὲς νεροῦ, ποὺ φέρουν τὴν ὀνομασία τοῦ ἐπιθέτου του,«Βρύσες Βασιλόπουλου».
Εἰσέρχεταιἔπειτα ὥριμος στὸν ἱερὸ κλῆρο. Χειροτονεῖται Διάκονος στὸν κατάμεστο ἱερὸ Ναὸ τῆςἉγίας Τριάδος Ἀγρινίου ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Αἰτωλοακαρνανίας Ἱερόθεο, στὶς 20Μαΐου 1951, ἡμέρα Κυριακή.
Τὴν ἑπόμενηἡμέρα 21 Μαΐου 1951, χειροτονεῖται Πρεσβύτερος, καὶ τοῦ ἀπονέμεται τὸ ὀφφίκιοτοῦ Ἀρχιμανδρίτου καὶ τὸ λειτούργημα τοῦ Πνευματικοῦ, στὸν Ἱερὸ Ναὸ ἉγίουΚωνσταντίνου καὶ Ἑλένης τῆς ὁμώνυμης Κοινότητας τῆς Ἐπαρχίας Τριχωνίδος.
Ἔτσι, ἀπὸτὴ χρονολογία αὐτή, στὸ κήρυγμα καὶ στὴ γενικότερη κοινωνικὴ δράση του,προστίθεται καὶ τὸ ἱερὸ λειτούργημα τῆς Ἱερωσύνης καὶ συγχρόνως τὸ βαρὺ καὶ ὑπεύθυνοπνευματικὸ ἔργο τοῦ ἐξομολόγου, στὴ Μητροπολιτικὴ περιφέρεια τῆς Αἰτωλοακαρνανίαςκαὶ στὸ Ἀγρίνιο εἰδικότερα.
ΑΛΛΑ τὸπιὸ μεγάλο κεφάλαιο τῆς ἀκάματης δραστηριότητός του, τὸ πιὸ λαμπρὸ στάδιοπνευματικῶν ἀγώνων, ἀρχίζει μὲ τὸν ἐρχομό του στὴν Ἀθήνα. Ἐπίκεντρό του ἀρχικὰ ἐδῶεἶναι τὸ μικρὸ ἐκκλησάκι στὴν ὁδὸ Ρόμβης. Ἐκεῖ ἐξομολογεῖ, κηρύττει, διδάσκει,κατευθύνει. Ἐκεῖ ρίχνει τὴν καλὴ ζύμη, διευρύνει τὸν κύκλο τῶν γνωριμιῶν του,προσανατολίζεται σὲ νέες δραστηριότητες καὶ βάζει σʼ ἐνέργεια προγράμματα ἄμυναςκαὶ προβολῆς τῆς Ὀρθοδοξίας.
• ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ πολὺ γρήγορα ὅτι λειτουργεῖ ἕνας μηχανισμὸςσκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ ἀποσκοπεῖ, μὲ ξενικὲς προπαγάνδες καὶ σκοτεινὲς ἀντίχριστεςαἱρέσεις, νὰ διαβρώσει τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Βλέπει ὅτι οἱ αἱρέσεις αὐτὲςδροῦν ὀλέθρια γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα καὶ παράλληλα διαπιστώνει ὅτι δὲν ὑπάρχειἕνα ἐπιτελικὸ ὄργανο, ποὺ νὰ ἐνημερώνει καὶ νὰ ξεσκεπάζει αὐτὲς τὶς ἐπικίνδυνεςαἱρέσεις.
• Αὐτὴἡ πραγματικότητα τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἵδρυση τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως»(Π.Ο.Ε.), 21 Νοεμβρίου 1958, στὴν Ἀθήνα, σωματεῖο, ποὺ στὴ συνέχειά του, ἔχει νὰἐπιδείξει πλούσια χριστιανικὴ καὶ ἀντιαιρετικὴ δράση.
• Ἡ ἀντιαιρετικὴ αὐτὴ δραστηριότητα ἔπρεπε νὰ ὑποστηρίζεται καὶἀπὸ ἕνα δημοσιογραφικὸ ὄργανο, ἀπὸ μία ἐφημερίδα. Ὡραῖος καὶ θεάρεστος στόχος,ποὺ ὅμως προσέκρουε, ὅπως ὁ ἀείμνηστος ἔλεγε, «στὸν ἀργύρη», δηλαδὴ στὰ οἰκονομικά.Καὶ ὅμως τὸ τόλμημα ἔγινε τὸ 1961. Ἔγινε ἡ ἔκδοση τῆς ἐφημερίδας καὶ συνεχίζει ἔκτοτετὴν ἔκδοσή της, δίνοντας μάχες καὶ καταγγέλλοντας σκοτεινὰ σχέδια κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας.Ἡ ἐφημερίδα αὐτή, παρὰ τὶς ἀτέλειές της καὶ τὰ τυχὸν λάθη της, ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναιἕνα ἔγκυρο καὶ σοβαρὸ ὄργανο Ὀρθοδόξου ἀγῶνος.
• Ἀπὸ τὸ 1962 μέχρι τὸ 1968 διετέλεσε Ἡγούμενος στὴν Ἱερὰ ΜονὴἈσωμάτων Πετράκη, ἀπʼ ὅπου ἀπομακρύνθηκε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς δικτατορίας. Ἐν τῷμεταξὺ ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγώνας παίρνει σάρκα καὶ ὀστᾶ. Στὴν αἴθουσα τῆς«Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως» (Π.Ο.Ε) γίνονταισυγκεντρώσεις Χριστιανῶν καὶ ἀκούγονται πύρινα τὰ κηρύγματα τοῦ μακαριστοῦ π.Χαραλάμ- πους, ποὺ ξεσκεπάζει τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, ποὺ καταγγέλλει τοὺς ἐχθρούςτῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦἜθνους.
• Δὲ φτάνουν ὅμως τὰ κηρύγματα, οἱ ὁμιλίες καὶ τὰδημοσιεύματα τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου». Χρειάζονται καὶ βιβλία. Βιβλία μικρὰ καὶ μεγάλα.Βιβλία φθηνά, εὐκολοδιάβαστα ἀπὸ τὸ λαό, ποὺ νὰ τὸν πληροφοροῦν τί μεθοδεύουν οἱσκοτεινὲς δυνάμεις, ποὺ νὰ τὸν προ-ετοιμάζουν γιὰ ἄμυνα καὶ μάχη ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίαςκαὶ τοῦἜθνους.
ΑΡΧΙΖΕΙ,λοιπόν, τότε ὁ μακαριστὸς π. Χαράλαμπος τὰ μεγάλα ξεσκεπάσματα. Μὲ ἀδιάσειστα στοιχεῖαἀποκαλύπτει καὶ καταγγέλλει τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, τὶς αἱρέσεις καὶ ὅλα τὰκυκλώματα, ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ αὐτές.
Τὸμικρὸ τυπογραφεῖο τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», ποὺ ἦταν τότε στὴν ὁδὸ Ζωοδόχου Πηγῆς109,δουλεύει ἐντατικά. Ἐκδίδονται τὰ ἀποκαλυπτικὰ βιβλία: «Ξεσκέπασμα τῆςΜασωνίας», τὸ «Ξεσκέπασμα τῶν Ἰεχωβάδων». Καὶ ἀκολουθεῖ ἔπειτα τὸ 1971 τὸβιβλίο «Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα», ἕνα βιβλίο- βόμβα, ποὺ ξεσκεπάζει τοὺςσκοτεινοὺς μηχανισμοὺς, ποὺ ἐπιδιώκουν καὶ μεθοδεύουν τὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίαςμὲ τὸν Παπισμό.Στὴν πολύπλευρη ἀκάματη δραστηριότητά του δὲν ξέρει κανεὶς τι νὰπροτάξει. Ὁπωσδήποτε ὅμως κορυφαία θέση παίρνει ἡ δραστηριότητά του ὡςσπουδαίου καὶ πολυγραφότατου συγγραφέα.
ΤΟΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ του ἔργο ἀποτελοῦν ἑκατοντάδες βιβλία. Ἀπʼ αὐτὰ τὸ σπουδαιότερο,νομίζουμε,εἶναι τὸ πεντάτομο ἔργο του «Ἡ Ἀποκάλυψη Ἐξηγημένη» καθὼς καὶ «Ἡ ἉγίαΓραφὴ Ἐξηγημένη», δηλαδὴ «Τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον» καὶ «Τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον».
ΕΠΙΠΕΝΗΝΤΑ περίπου χρόνια Χριστιανικῆς καὶ ἐθνικῆς δράσεως δίνει ὑπὲρ Χριστοῦ καὶΠατρίδος καὶ τὴν ὕστατη ἰκμάδα τῆς ζωῆς του, χωρὶς νὰ παραπονεῖται, ποὺ δὲν ἔγινεἈρχιερέας, χωρὶς νὰ κρατάει κακία, διότι πότε τοῦ ἀφαιροῦσαν τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτουκαὶ πότε τοῦ ἀπαγόρευαν νὰ κηρύττει!
Ἡ ἔντονηπνευματικὴ ἐργασία, οἱ παλιές, πολύχρονες καὶ κοπιαστικὲς πορεῖες, οἱ ἀγωνίες,οἱ πολύπλευρες ἀντιξοότητες καὶ φροντίδες κλόνισαν τὴν ὑγεία του ποὺ εἶχανπλήξει παλαιότερα πλευρίτιδες. Κλονίστηκε ἡ γενναία καὶ ἀνυποχώρητη καρδιά του.Τὴν κούρασαν οἱ ἀγρυπνίες καὶ οἱ κακουχίες, ὁ ἀσκητικὸς βίος.
Καὶ ὁθάνατος τὸν βρῆκε στὶς ἐπάλξεις, τέσσερες μέρες μετὰ τὴν ὀνομαστική του γιορτή,ξημερώματα Κυριακῆς, 14 Φεβρουαρίου 1982, ἀφοῦ στὸ ταπεινὸ γραφεῖο του ἦταν ἀκόμαἁπλωμένα τὰ χειρόγραφά του. Τὸν πῆρε ὁ Θεός, ἀφοῦ, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς γιορτῆςτου, ἀποχαιρέτησε τʼ ἀγαπημένα του πρόσωπα, ποὺ τὸν εἶχαν ἐπισκεφθεῖ.
Ἡνεκρώσιμη ἀκολουθία τοῦ ἐκδημήσαντος εἰς Κύριον, π. Χαράλαμπου ἔγινε στὴν ἹερὰΜονὴ Ἀσωμάτων Πετράκη, τῆς ὁποίας ὁ μεταστὰς ἦταν ἀδελφὸς καὶ πρώην Ἡγούμενόςτης, τὴ Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 1982. Κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη τόσο ὁ ἱερὸς Ναὸς ὅσοκαὶ τὸ προαύλιο καὶ ὁ γύρω χῶρος τοῦ Μοναστηριοῦ εἶχαν κατακλυσθεῖ ἀπὸ μεγάλοπλῆθος κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Στὰ βλέμματα ὅλων ἦταν ὁλοφάνερη ἡ συγκίνηση καὶ ἡ ἀγάπηγιὰ τὸ μεγάλο ἀγωνιστὴ ἱερωμένο. Ὁ πατὴρ Χαράλαμπος ἐτάφη τὴν ἴδια μέρα στὴγενέτειρά του Ἀνάληψη Τριχωνίδος. «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντεςἀπʼ ἄρτι» (Ἀποκ. Ἰδʼ13).
Αὐτὸς ὁπιὸ πάνω οὐρανόσταλτος λόγος τῆς θείας Ἀποκαλύψεως ταιριάζει στὸν ἀείμνηστο,πολυσέβαστο Γέροντα Ἀρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ποὺ ἀνάλωσε τὴ ζωήτου στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πατρίδος.
Αὐτὸς ὁλόγος, αὐτὴ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, γιὰ εὐτυχὲς πέρασμα ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦτο τὸνπλήρη δεινῶν καὶ ἀντιξοοτήτων, στὴν εὐτυχισμένη αἰωνιότητα «ἔνθα ἀπέδρα πᾶσα ὀδύνη,λύπη καὶ στεναγμός», ἰσχύει γιὰ τοὺς ἀγω- νιστὰς τῆς Πίστεως, γιὰ τοὺς ἀσυμβίβαστουςπρομάχους τῆς Ὀρθοδοξίας, γιὰ τοὺς πορευομένους στὸ δρόμο, ποὺ καθηγίασαν οἱ Μάρτυρεςκαὶ οἱ Πατέρες.
Πιστεύουμεὅτι ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἀνήκει στοὺς «μακάριους»,ποὺ μὲ τὴν κοίμησή τους καλοῦνται ἀπὸ τὴν οὐράνια φωνή, «ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶνκόπωναὐτῶν» (Ἀποκ. ιδ´ 13).
* Ἀπότό βιβλίον τοῦ κ. ΜιχαήλΤσώλη «Ὁ μακαριστός Γέροντας Ἀρχιμ. ΧαράλαμποςΒασιλόπουλος», Ἐκδόσεις «Ὀρθοδόξου Τύπου».
ΟρθόδοξοςΤύπος ,24/02/2012
