Χαιρετισμός στην εορταστική ημερίδατης Π.Ε.Θ. για την Κυριακή της Ορθοδοξίας
ΣΥ Ν Δ Ε Σ Μ Ο Σ Θ Ε Ο Λ Ο Γ Ω Ν
Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α Σ – Θ Ρ Α Κ Η Σ
mail:theologoi@gmail.com, http://theologoi.wordpress.com
Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α Σ – Θ Ρ Α Κ Η Σ
mail:theologoi@gmail.com, http://theologoi.wordpress.com
Προς την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Αθήνα
Θεσσαλονίκη 02 Μαρτίου 2012
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Με την ευκαιρία της Ημερίδας που διοργανώνετε την Κυριακή της Ορθοδοξίας σαςστέλνουμε εγκάρδιες ευχές για επιτυχία στη Σύναξή σας. Πράγματι είναι πολύσημαντικό που επιλέγει η ΠΕΘ την ημέρα αυτή για να συνεορτάσει με τα μέλη τηςτη μεγάλη νίκη της Εκκλησίας μας για την αναστήλωση των εικόνων της και τηναναστήλωση και ανακαίνιση όλων μας.
Ωστόσο, όλοι μας γνωρίζουμε στιςμέρες μας ότι εκτός από την ηθική, κοινωνική, πνευματική και οικονομική κρίσηπου περνά η χώρα μας, μια ομάδα θεολόγων και εκκλησιαστικών παραγόντων,υποβοηθούμενηκαι από την πολιτική εξουσία, δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί και μιαθεολογική κρίση στον κλάδο μας. Στο πλαίσιο μιας νεοφανούς και με προτεσταντικόπροσανατολισμό χριστιανικής ιδεολογίας, που την ονομάζουν μεταπατερικήθεολογία, προσπαθούν να επιβάλουν με ποικίλους κυρίως εξουσιαστικούςμηχανισμούς και στα σχολεία μια αντίστοιχη θεολογία, τη θεολογία τηςπολυπολιτισμικότητας. Αυτή η προσπάθεια μεθοδεύεται επίσης με μια θεολογικήπροπαγάνδα με την οποία προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι για να μπορέσουν έτσινα αλώσουν το ορθόδοξο φρόνημα των θεολόγων και των μαθητών και ναθεσμοθετήσουν μια σχολική διαθρησκειακή αγωγή, το λεγόμενο στο νέο ΠΣθρησκευτικό γραμματισμο!!
Με πρόσχημα την παρουσία 8-10%μεταναστών μαθητών στα σχολεία μας, των οποίων, σημειωτέον, οι γονείς φυσικάουδέποτε εκφράστηκαν ή ρωτήθηκαν αλλά η πλειοψηφία 98% περίπου δέχονται ναπαρακολουθούν τα παιδιά τους το μάθημα των θρησκευτικών, ισχυρίζονται ότιαλλοιώθηκε ο πληθυσμός της χώρας, ότι πλέον έχουμε μια πολυπολιτισμική κοινωνίαστη χώρα μας και ότι θα πρέπει να προσαρμόσουμε το περιεχόμενο της θρησκευτικήςπαιδείας στους στόχους της πολυπολιτισμικότητας. Ο ισχυρισμός αυτός είναιπλαστός, ύποπτος και εισαγόμενος από τα κέντρα της παγκοσμιοποίησης. Μάλιστα,αρκετές χώρες των τελευταίο καιρό, κάτω από την πίεση των λαών τους, εξέφρασαντις έντονες επιφυλάξεις τους για το έντεχνα επιβαλλόμενο αυτό μοντέλο τηςπολυπολιτισμικότητας, στηρίζοντας έτσι τον οικείο πολιτισμικό τους ιστό.
Στην Πατρίδα μας, ωστόσο, η περιβόητηομάδα των αυτοαποκαλούμενων “προοδευτικών” θεολόγων δεν καταλαβαίνουν, ή ακόμαχειρότερα παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η θρησκευτική αγωγή των παιδιώνδεν μπορεί να στηρίζεται σε μια αλλόκοτη, ουδέτερη, πολυθρησκειακή θεολογία, καιμάλιστα έξω από τη θεολογία των Πατέρων. Δεν καταλαβαίνουν, επίσης, ότι αυτή ηεμμονή τους να επιβάλλουν στους θεολόγους και στο λαό, χωρίς μάλιστα να τονέχουν ρωτήσει ποτέ, ένα διαφορετικό τρόπο του θεολογείν και του πιστεύειν απότον παραδεδομένο, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι η θρησκευτική σύγχυσηκαι ο θρησκευτικός αποχρωματισμός των μαθητών.
Με τα νέα πιλοτικά προγράμματασπουδών, που στηρίζονται σε ένα απαράδεκτο ορθολογικό παιδαγωγισμό και σε έναναλλοπρόσαλλο θρησκειακό γραμματισμό, αποπειρώνται ωμά να απομακρύνουν τα παιδιάτων Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών από την αγιογραφική και κυρίως πατερικήδιδασκαλία και να τα εντάσσουν σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο θρησκευτικών εννοιών,μακράν του πλαισίου της ζώσας ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης.
Η διδασκαλία, όμως, που βασίζεται σεέννοιες, δεν προσφέρεται, από παιδαγωγικής πλευράς, για την ηλικία των παιδιώντου Δημοτικού και του Γυμνασίου. Δεν μπορούμε να βάλουμε, για παράδειγμα, με τονέο πιλοτικό Π.Σ. (σ. 33) τα παιδιά της Α΄ Γυμνασίου να πραγματοποιούν Debate(συζητήσεις) με θέμα: <Εφόσον η πίστη είναι ελεύθερη, κανένας δεν χρειάζεταιτα δόγματα>!! ή να βάζουμε στη Γ΄ τάξη Γυμνασίου ως δραστηριότητα τωνμαθητών (σ. 57): <Να βρουν στοιχεία για τις όψεις της σύγχρονηςθεολογίας: θεολογία της Απελευθέρωσης-φεμινιστική θεολογία>!! Ούτε βέβαιαμπορεί να ζητείται από παιδιά της ΣΤ΄Δημοτικού ως δραστηριότητα (στη σ. 50): <Διαβούλευσηγια την κατάρτιση ημερήσιας διάταξης για την προετοιμασία μιας πανορθόδοξηςδιάσκεψης>!! ή από παιδιά της ίδιας τάξης ( σ. 51): <Τοποθέτησηαπέναντι σε κείμενο του Παπαθανασίου για την Ιεραποστολή>!!
Αντί να διδάσκουμε στα παιδιά, μεβάση την αντιληπτική τους ικανότητα, τα βασικά στοιχεία της πίστεως των γονέωντους, όπως ορίζουν και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αφενός τα εμπλέκουμε σε έναθρησκειακό γραμματισμό, προκειμένου να τα εκσυγχρονίσουμε δήθεν, με τα νάματατης πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης και αφετέρου τα βάζουμε ναμαθαίνουν έννοιες και να διατυπώνουν κρίσεις, δηλαδή γνωσιακές διαδικασίες, πουβρίσκονται εντελώς έξω από τα ηλικιακά τους δεδομένα και ενδιαφέροντα.Ισχυριζόμαστε όμως μέσω των Συμβούλων, από την Κρήτη μέχρι τη Λαμία, ότι τα ΠΣείναι από παιδαγωγικής πλευράς άρτια!! και ότι ο πυρήνας τους είναι η ορθόδοξηπαράδοση!! Σε μία ηλικία που είναι ανάγκη να δομήσουν το θρησκευτικότους προσανατολισμό, δεν είναι δυνατό να τους δημιουργούνται όλες οιπροϋποθέσεις για να περιέλθουν σε ένα θρησκευτικό σχετικισμό και απαξιωτισμόκαι σε μια αδυσώπητη και καταστροφική για την ολοκλήρωση του χαρακτήρα τουςσύγχυση, που κινδυνεύει μάλιστα να καταλήξει σε μηδενισμό.
Μια γεύση που αποδεικνύει ποιαςμορφής ορθόδοξη διδασκαλία μπορεί να προωθήσουν αυτά τα ΠΣ μπορείτε να πάρετεαπό τον οδηγό του Εκπαιδευτικού στα θρησκευτικά, διαπιστώνοντας επίσης τίείδους κατευθύνσεις δίνονται και με ποιους στόχους προς τους διδάσκοντες.
Παραθέτουμε μόνο κατά λέξη δύο σημεία από τη σ. 267 και 268, που αναφέρονταιστην προσωπικότητα και στις προϋποθέσεις του δασκάλου: <Στο πλαίσιο τουνέου ΜτΘ πρέπει, εξ άλλου, να διευκρινιστεί ότι οι δάσκαλοι του ΔημοτικούΣχολείου στα σχολεία της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι σημαντικόκατά την εκπαιδευτική διαδικασία να αποστασιοποιούνται κατά το δυνατό από τηθρησκεία στην οποία ενδεχομένως ανήκουν είτε πατροπαράδοτα είτε από επιλογή>.Και σε άλλο σημείο αναφέρει ότι <Με τιμιότητα λοιπόν και υπευθυνότητααπέναντι στην κοινωνία που τους έχει εμπιστευθεί αυτό το ρόλο, οι δάσκαλοι θαδιδάξουν ό,τι τους ανατίθεται από την Πολιτεία. Υπό αυτή την έννοια δενυφίσταται καμιά ιδιαίτερη, θρησκευτικού χαρακτήρα προϋπόθεση για να διδάξειένας δάσκαλος το ΜτΘ. Μάλλον ως απευκταίες θα πρέπει να θεωρούνται τέτοιεςπροδιαθέσεις.
Παραθέτουμε μόνο κατά λέξη δύο σημεία από τη σ. 267 και 268, που αναφέρονταιστην προσωπικότητα και στις προϋποθέσεις του δασκάλου: <Στο πλαίσιο τουνέου ΜτΘ πρέπει, εξ άλλου, να διευκρινιστεί ότι οι δάσκαλοι του ΔημοτικούΣχολείου στα σχολεία της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι σημαντικόκατά την εκπαιδευτική διαδικασία να αποστασιοποιούνται κατά το δυνατό από τηθρησκεία στην οποία ενδεχομένως ανήκουν είτε πατροπαράδοτα είτε από επιλογή>.Και σε άλλο σημείο αναφέρει ότι <Με τιμιότητα λοιπόν και υπευθυνότητααπέναντι στην κοινωνία που τους έχει εμπιστευθεί αυτό το ρόλο, οι δάσκαλοι θαδιδάξουν ό,τι τους ανατίθεται από την Πολιτεία. Υπό αυτή την έννοια δενυφίσταται καμιά ιδιαίτερη, θρησκευτικού χαρακτήρα προϋπόθεση για να διδάξειένας δάσκαλος το ΜτΘ. Μάλλον ως απευκταίες θα πρέπει να θεωρούνται τέτοιεςπροδιαθέσεις.
Ένας άθρησκος ή αγνωστικιστής ήαδιάφορος μπορεί να διδάξει με επιτυχία το ΜτΘ, όπως και ένας θρησκευόμενος.Αντίθετα ένας ζηλωτής θρησκευόμενος έχει μάλλον εξασφαλισμένη την αποτυχία,όπως έχει αποδείξει το εγγύς παρελθόν του μαθήματος>!
Αγαπητοί Συνάδελφοι, σύμφωνα μεπληροφορίες επίσης που έχουμε, οι Σύμβουλοι των θεολόγων καλούνται να αναλάβουνρόλο εξουσιαστικό, επιτιμητικό, απειλητικό, ρόλο του παλαιού επιθεωρητή,προκειμένου να πιεστούν οι θεολόγοι να πειθαρχήσουν στη γραμμή της εξουσίας,δηλαδή στην εξώφθαλμα κατευθυνόμενη θεολογία της πολυπολιτισμικότητας.
Γι’ αυτό, σας καλούμε σε αντίσταση,σε εγρήγορση και σε αγωνιστικές παρεμβάσεις, έτσι ώστε, μέσα σε αυτή τη λαίλαπατης πολυδιάστατης κρίσης που βιώνουμε, να κρατήσουμε με ευθύνη και συνέπειατουλάχιστον την πίστη μας και να την μεταδώσουμε στην επόμενη γενιά.
Η Διοικούσα Επιτροπή