[8/3/2012]
Η Εκκλησία βλέπει στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπουτο τιμιώτατο πλάσμα του Θεού, για τη σωτηρία του οποίου ο Χριστός προσέφερε τοαίμα Του. Διαφυλάττουσα στο πνευματικό Της Αρτοφόριο, σαν πολύτιμο θησαυρό, τηνΕντολή του Χριστού για έμπρακτη αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο,δραστηριοποιείται με ποιμαντική ευθύνη σε έργα ευποιίας, που θεραπεύουν και τιςυλικές ανάγκες του ανθρώπου, όχι σαν αφορμές επίδειξης, αλλά ως ευκαιρίεςέκφρασης της αγάπης Της προς την εικόνα του Θεού.
Έτσι, εκτός του ότι, μόνο για το 2011 οι ΙερέςΜητροπόλεις, οι Ιεροί Ναοί, οι Ιερές Μονές και τα Εκκλησιαστικά Ιδρύματακατέβαλαν όλες τις νόμιμες φορολογικές εισφορές, που ανέρχονται στο ποσόν των12.584.139,92 €, γεγονός το οποίο ενίοτε αποσιωπάται, τα 700 περίπουΕκκλησιαστικά Ιδρύματα ανά την Επικράτεια αποδεικνύουν ότι η ΠοιμαίνουσαΕκκλησία αφουγκράζεται τον πόνο και τις δυσκολίες των ανθρώπων και προσπαθεί μεκάθε τρόπο να τους ανακουφίσει.
Κανένας οργανισμός και καμμία άλλη οργάνωση δενεπιτελεί τέτοιο και τόσο μεγάλο έργο, όπως η Εκκλησία, που θα ήταν μεγαλύτερο,αν δεν είχε ήδη προσφέρει το σύνολο σχεδόν της περιουσίας Της στο Κράτος και ανμπορούσε να αξιοποιήσει τα δεσμευμένα απ αυτό ακίνητά Της.
Το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίαςγίνεται μέσα στα πλαίσια της ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Δεν πρόκειται γιαπροσφορά μόνον υλικών αγαθών για τη συντήρηση του σώματος, αλλά για ποιμαντικήδιακονία προς τον όλο άνθρωπο.
Η Εκκλησία αποδοκιμάζουσα τις νοοτροπίες και τιςπρακτικές, που οδήγησαν στη σημερινή πολύπλευρη κρίση, για την οποία είμαστεόλοι συνυπεύθυνοι, στην επιλογή των Κυβερνώντων, αλλά και εκείνες τις φωνές,οποθενδήποτε προερχόμενες, που καταφέρονται κατά του Ελληνικού Λαού, δεν θασταματήσει να προσεύχεται, να λειτουργεί και να βοηθεί πνευματικά και υλικά τονάνθρωπο, και να επιδιώκει τη συνεργασία με την Πολιτεία στην ανακούφιση τωνπροβλημάτων του.
Η Εκκλησία, διδάσκουσα μετά του ιερούΧρυσοστόμου ότι «το χρήμα είναι που δεν αφήνει τους ανθρώπους να είναιάνθρωποι, αλλά τους κάνει να συμπεριφέρονται ως θηρία και δαίμονες», καλείόλους σε αυτοκριτική και μετάνοια, σε απάρνηση της «θρησκείας της φιλαργυρίας»και επιστροφή στην ευαγγελική ζωή και την αγάπη προς τον πλησίον.
Πιστεύει, τέλος, και διακηρύσσει ότι το θάρροςκαι η αισιοδοξία, η ελπίδα και η πίστη, ο ψυχικός και πνευματικός πλούτος,είναι τα βασικά μας εφόδια για την υπέρβαση των σημερινών αδιεξόδων.
Με αυτά ως Ορθόδοξοι Έλληνες, αλλά και με τοφιλότιμο, αντιμετωπίσαμε όλες τις δυσκολίες της ζωής μας και κατά το παρελθόνκαι εξήλθαμε νικητές από τις διάφορες κρίσεις που περάσαμε.
Με αυτά θα νικήσουμε και πάλι!
ΗΙερά Σύνοδος της Ιεραρχίας
τηςΕκκλησίας της Ελλάδος
