Ηκακοδοξία καταδικάστηκε, οι κακόδοξοι όχι!
Αμέτοχοςπαρατηρητής ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έναντι της μεθοδευμένης αλλοίωσης τηςπατερικής θεολογίας!
Γράφει ο Διονύσης Μακρής
Καθώςάκουγα τους εισηγητές να μιλούν περί της βδελυρής, επικίνδυνης, αμιγώςιδιοτελούς, διαβρωτικής και αιρετικής -ναι αιρετικής χριστιανοί μου-μεταπατερικής λεγομένης διδασκαλίας ορισμένων ψευτο- εκσυγχρονιστών «ορθοδόξων»Ιεραρχών και θεολόγων σε πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε η Μητρόπολη Πειραιώςστις 15 Φεβρουαρίου ήρθαν στο νου μου τα λόγια του γέροντα Παϊσίου, όταν γιαπρώτη φορά τον επισκέφθηκα στο κελί του στο Άγιο Όρος τα Χριστούγεννα του 1992.Ουδέποτε όμως, μπορούσα να φανταστώ πως οι θέσεις που τότε υπό τη μορφήδιηγήσεως διατύπωσε ο γέροντας Παΐσιος θα σηματοδοτούσαν προφητικά τηνκακοδοξία φιλόδοξων και πλήρως εκκοσμικευμένων, τύποις, θα λέγαμε, και όχιουσία ορθοδόξων χριστιανών.
Συγκεκριμέναο π. Παΐσιος είχε εκφράσει τότε τη γνώμη πως τα ελληνόπουλα επ’ ουδενί έπρεπενα σπουδάζουν στα πανεπιστήμια της αιρετικής Δύσης γιατί στη συντριπτικήπλειονότητά τους μολύνονται. Και τη μόλυνση χωρίς να το καταλάβουντην κουβαλούν στις αποσκευές τους όταν επιστρέφουν στην ευλογημένη Ελλάδα.Το μικρόβιο μάλιστα της μόλυνσης, τόνιζε έχει λάβει μορφή επιδημίας που απειλείτην ενότητα και συνοχή της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γι’ αυτό, όπωςχαρακτηριστικά έλεγε «συνιστώ σε καθηγητές και πολιτικούς που με επισκέπτονταινα φροντίσουν να κτίσουν πανεπιστήμια σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας για ναμην ξενιτεύονται τα παιδιά μας και μολύνονται»!
Νεαρόςφοιτητής τότε της Θεολογικής Σχολής και νέος δημοσιογράφος επί τωνεκκλησιαστικών ζητημάτων, δεν κατάλαβα τα σοφά λόγια του, λόγω τηςτύφλωσης που προκαλούσε η νεανική υπεροψία και ο εγωισμός. Μάλισταεξομολογητικά αναφέρω πως παντελώς τα παρεξήγησα και αδυνατώντας να ταερμηνεύσω ευθαρσώς τα καταδίκασα...
Οκόσμος αλλάζει, υποστήριζα. Και οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται αντιληπτές απότους απομονωμένους αγιορείτες γέροντες. Έτσι τότε προσπέρασα τις προφητικές τουρήσεις. Μάλιστα ούτε καν οι εξηγήσεις που στη συνέχεια έδωσε ο ταπεινός αυτόςάγιος ασκητής με ικανοποίησαν. Και αυτό γιατί τότε κουβαλούσα ακριβώς τημόλυνση που εκείνος με σαφήνεια περιέγραφε.
«Τοκακόδοξο και αιρετικό Βατικανό, η φερόμενη ως «Εκκλησία» της Ρώμης παρέκλινεαπό την Ορθόδοξη Ανατολή, από τη στιγμή που επέλεξε να κατασκευάσει και ναφέρει τον τριαδικό Θεό στα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά! Όταν επιχειρούμε ναερμηνεύσουμε το Θεό με την ανθρώπινη λογική, τότε μας πιάνει από το ποδάρι οδιάολος και μας χορεύει στους ρυθμούς του. Γι’ αυτό η Δύση μετά το φοβερόατόπημα της Παπικής κακοδοξίας έγινε κομμάτια και θρύψαλα! Αποκολλήθηκε από τηναλήθεια της ορθόδοξης πίστεως! Έχασε δηλαδή την ενότητα προκαλώντας νέεςδιαιρέσεις!
Καιείναι φυσικό επακόλουθο κάθε άνθρωπος κατά το παράδειγμα του Πάπα να επιδιώκεινα φτιάξει ένα Θεό στα μέτρα που εκείνος θεωρεί ότι είναι σωστά», έλεγε ογέροντας. Και πρόσθετε με νόημα: «Αυτό το μικρόβιο έχει λάβει μορφή επιδημίαςκαι καταστρέφει ψυχές, οδηγώντας τες στην απώλεια και στην αθεΐα. Γιατίκαλόπαιδο αφού σπουδάζεις τα ιερά γράμματα πρέπει να ξέρεις ότι χωρίς συντριβήκαι μετάνοια δεν προσεγγίζεται ο Χριστός. Για να γίνεις φίλος του Θεού πρέπεινα αποδεχθείς το θέλημά Του και να κόψεις με το μαχαίρι το δικό σου... Αυτό νατο θυμάσαι στη ζωή σου. Ο Χριστός ενώνει τα διεστώτα με την κόλλα τηςμετανοίας».
Ομολογώπως ως ένθερμος θιασώτης τότε των υποτιθέμενων θεολογικών διαλόγων είχαασυνείδητα χαρακτηρίσει ως ακραίο και «συντηρητικό» τον π. Παΐσιο. Και αυτόγιατί ταυτιζόμουν με τις θέσεις εκείνων -μεταξύ αυτών και του νυν ΟικουμενικούΠατριάρχη Βαρθολομαίου- ότι η Ορθοδοξία οφείλει να μεταδώσει την αλήθεια στηΔύση, να βγει από την απομόνωση και να δημιουργήσει γέφυρες που θα ενώσουν τουςχριστιανούς...
Στοδιάβα όμως των χρόνων κατανόησα πως οι διάλογοι αυτοί είχαν προσβληθεί από τηνίδια παπική επιδημία που έσπρωξε στον όλεθρο και την καταστροφή τη Δύση. Αυτήνπου με απλά λόγια μου περιέγραψε είκοσι χρόνια πριν ο σοφός αγιορείτηςγέροντας. Πρόκειται για την ίδια επιδημία που με σφοδρότητα καταδίκαζε ο ΆγιοςΚοσμάς ο Αιτωλός, συνιστώντας μάλιστα στους χριστιανούς «να καταριούνται τονΠάπα»!
Δυστυχώςη επιδημία αυτή εξαπλώθηκε σήμερα τόσο στην χώρα μας που πρόσβαλε ακόμη καιΑρχιεπισκόπους και Ιεράρχες αλλά και πολλούς καθηγητές της Θεολογίας! Θέλησανκαι αυτοί με τη σειρά τους, φορώντας το ένδυμα της ιδιοτέλειας και τηςεκκοσμίκευσης να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Πάπα να φτιάξουν δηλαδή ένα Θεόστα μέτρα τους!!! Θέλησαν να πρωτοπορήσουν προβάλλοντας εν γνώσει η εν αγνοίατην εγωιστική ημιμάθεια που οδηγεί πάντα σε αιρετικές δοξασίες. Όμως, στηνπροσπάθειά τους αυτή φωτεινοί στύλοι, της αλήθειας και της πίστης, τηςορθοπραξίας και της ορθοδοξίας, οι Άγιοι Πατέρες μας ορθώνονταν μπροστά τουςεμποδίζοντας τους κάθε φορά να ολοκληρώσουν το ανοσιούργημά τους! Και ωςανοσιούργημα καλοί μου χριστιανοί νοείται η συνειδητή έκπτωση από τηναλήθεια... Έτσι πονηρά σκεπτόμενοι θέλησαν να τους παρακάμψουν προβάλλονταςκατά το παράδειγμα των πολιτικών τον εκσυγχρονισμό μέσω του οποίου θαολοκλήρωναν το επιχείρημά τους...
Τηνέκπτωση αυτή από την αλήθεια και τις αξίες την ονόμασαν οι δυστυχείς μετά-πατερική θεολογία. Προκειμένου μάλιστα να την ενισχύσουν και να τηνεπεκτείνουν ίδρυσαν σχολές και ακαδημίες. Προσκάλεσαν καθηγητές, καιΑρχιεπισκόπους, για να προσδώσουν το ανάλογο κύρος. Ανέπτυξανπρωτοβουλίες, διοργάνωσαν σεμινάρια και ημερίδες με στόχο να εξαπλώσουν τηνλέπρα τούτη στον απλό λαό. Και πως νομίζετε χριστιανοί μου επιδιώκουν να τηνεξαπλώσουν; Ευελπιστούν οι κα(η)μένοι πως αυτό θα το καταφέρουν μέσω τηςαντίληψης του ισοπεδωτικού και καταστροφικού, όπως αποδείχθηκε από την πρόσφατηπνευματική -οικονομική κρίση, εκσυγχρονισμού, νοούμενου και με τονεκκλησιαστικό γνωστό όρο της ανεξέλεγκτης «οικονομίας»!
Μέσαστο πλαίσιο αυτό, το οποίο έχει -ας μην κρυβόμαστε- κινητήριο μοχλό τιςσκοτεινές στοές της μασονίας κινούνται οι ακραιφνείς μοντέρνοι θιασώτες πουέχουν βάλει στόχο και σκοπό, όπως από τις πράξεις τους διαπιστώνεται, να ξηλώσουντο προστατευτικό ένδυμα των Αγίων Πατέρων με το οποίο θωράκισαν επί αιώνες τηνΑγία Ορθοδοξία. Ένδυμα που έραψαν με την αγιότητά τους και κέντησαν με τηναυθεντία που τους προσέδιδαν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Οιαθεόφοβοι, ζήλεψαν ως φαίνεται τη δόξα του αιρεσιάρχη Αρείου και σύγχρονουεκφραστή της νοοτροπίας αυτού, τον Πάπα. Πίστεψαν δηλαδή πως δια του τρόπουτούτου θα ανέλθουν σε εκκλησιαστικά αξιώματα και θέσεις, στα οποία προσδίδουν-μην έχοντας νιονιό κατά την λαϊκή έκφραση- κοσμικό αμιγώς χαρακτήρα!
Σέρνονταιοι δυστυχείς εν αγνοία τους, θέλουμε να πιστεύουμε, στην κυριολεξία στογαϊτανάκι του Αντιδίκου. Γαϊτανάκι το οποίο είθισται να ονομάζουμε ως νοσηρόοικουμενισμό και στο οποίο εν αγνοία του θέλουμε να πιστεύουμε συμμετείχε και οΑρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος προσφάτως εκθείασε με δηλώσεις του το βδελυρόέργο της κακοδοξίας! Και η νοσηρότητα τούτου εκδηλώνεται σε όλο της τομεγαλείο στους σκόπιμους και πολιτικά υποκινούμενους διαθρησκειακούς καιδιαχριστιανικούς διαλόγους. Εξετάζοντας λοιπόν προσεκτικά την μέχρι σήμεραπορεία των διαλόγων αυτών, εύκολα συμπεραίνουμε ότι κυβερνώνται κατά κόρον απότα εγωιστικά πάθη και τις ιδιοτέλειες των συμμετεχόντων... Και τα στοιχείατούτα παντελώς ξένα με το ορθόδοξο φρόνημα τους οδηγούν σε επικίνδυνουςατραπούς και διαφοροποιήσεις που συνιστούν αίρεση και καταλήγουν στηναθεΐα!
ΜητροπολίτηςΓόρτυνος Ιερεμίας
«Πύργοςομοφωνίας» η διδασκαλία των Πατέρων
Σεπρόσφατο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας έκανελόγο για την αιρετική επιδημία της μετα- πατερικής θεολογίας. Στο σύντομοπεριεκτικό κυριακάτικο κήρυγμα τόνισε μεταξύ άλλων και το εξής: «Εμείς οιΟρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ότι οι άγιοι Πατέρες είναι ενωμένοι και ότι ηδιδασκαλία τους είναι ένας «πύργος ομοφωνίας» και όχι «πύργος Βαβέλ», διαφωνίαςδηλαδή. Οι προτεστάντες όμως παλαιότερα, τον 19ο αιώνα, διχοτόμησαν τουςΠατέρες και τους χώρισαν σε «βιβλίζοντες» και «ελληνίζοντες». Δεν μας πειράζειο λόγος τους αυτός ο προτεσταντικός. Αιρετικοί είναι και αιρετικά λέγουν. Τοκακό όμως είναι ότι η αίρεση αυτή, η πλάνη αυτή, περί χωρισμού των Πατέρων σεδύο παρατάξεις, ήλθε και στον χώρο μας, χωρίς να πολεμηθεί επίσημα καιδυναμικά...».
ΜητροπολίτηςΝαυπάκτου Ιερόθεος
«Η κακοδοξίαδιαδίδεται σαν λύμη...»
Στοίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέουστην πρόσφατη ημερίδα. «Τον τελευταίο καιρό -είπε- υφέρπει και κυοφορείται μίααιρετική διδασκαλία που υπονομεύει όλο το οικοδόμημα της ορθοδόξου διδασκαλίας.Δεν θα έδινα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή, αν δεν έβλεπα ότι αυτή ηκακοδοξία διαδίδεται σαν λύμη, την οποία συναντώ σε βιβλία και κείμενα,θεολόγων και φιλοσοφούντων, σε άρθρα, σε προφορικές ομιλίες που ακούγονται απόραδιοφωνικούς σταθμούς.
Δενκτυπιέται ευθέως η δογματική διδασκαλία της Αγίας Γραφής, των ΟικουμενικώνΣυνόδων, αλλά κυρίως προσβάλλονται ύπουλα οι προϋποθέσεις της ορθοδόξουθεολογίας.
Γράφεταικαι λέγεται ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας από τον 3ο αιώνα και μετά αλλοίωσαντην αρχέγονη εκκλησιαστική παράδοση.
Ηαρχαία Εκκλησία, όπως υποστηρίζεται, ζούσε το μυστήριο της Εκκλησίας στην θείαΕυχαριστία, η οποία θεία Ευχαριστία «αποτελεί εικόνα και προληπτική φανέρωσητης εσχατολογικής Βασιλείας του Θεού», όποτε η θεία Ευχαριστία εξομοιώνει, κατάτο δυνατόν, τις ιστορικές κατά τόπους χριστιανικές κοινότητες ως «αυθεντικήέκφραση της εσχατολογικής δόξας της βασιλείας του Θεού».
Οιαπόψεις μπορούν να φαίνονται ως ευλογοφανείς, ουσιαστικά όμως δημιουργούνπρόβλημα, όταν δεν ερμηνεύονται ορθόδοξα τα περί της θείας Ευχαριστίας ωςφανερώσεως της Βασιλείας του Θεού, και τα περί της μεθέξεως της εσχατολογικήςδόξας της Βασιλείας».
Δ.Τσελεγγίδης:
Η μετα-πατερικήθεολογία συνιστά στην ουσία θεομαχία!
«Οιεπίδοξοι μεταπατερικοί θεολόγοι, σαφώς δεν έχουν τις προϋποθέσεις τηςαγιοπατερικής θεολογίας. Γιατί, αλήθεια, πως θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότιτις έχουν, όταν συμβαίνει να εισηγούνται αυθαδώς την υπέρβαση των Πατέρων τηςΕκκλησίας, η όταν επιχειρούν να εισαγάγουν στην εκκλησιαστική θεολογική σκέψημια δυτικού τύπου θεολογική και γνωσιολογική πιθανολογία, που ως προϋπόθεσή τηςέχει την επιστημονική ακαδημαϊκή θωράκιση και τον θεολογικό στοχασμό;
Αυτήκαθεαυτήν, άλλωστε, η έπαρση οδηγεί στην απεμπόλιση της χαρισματικής παρουσίαςτου Αγίου Πνεύματος, το οποίο εγγυάται την γνησιότητα της ορθοδόξου θεολογίας.Τα επιστημονικά-ακαδημαϊκά κριτήρια που εισηγούνται οι μεταπατερικοί θεολόγοι,ως τεκμήρια της αντικειμενικότητάς τους, δεν συμπίπτουν απαραιτήτως με ταεκκλησιαστικά κριτήρια των θεολογείν ορθοδόξως και απλανώς, όταν μάλιστα τακριτήρια αυτά χρησιμοποιούνται απροϋποθέτως» ανέφερε μεταξύ των άλλων στηνείσήγησή του ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Δ. Τσελεγγίδης. Καιπρόσθεσε: «...Αυτό δεν αποτελεί μια εξωτερικού χαρακτήρα πατρομαχία, αλλάκυρίως συνιστά μία θεομαχία, επειδή εκείνο που καθιστά τους Πατέρες τηςΕκκλησίας όντως Πατέρες, είναι η άκτιστη αγιότητά τους, την οποίαν έμμεσα, αλλάουσιαστικά παραμερίζουν και ακυρώνουν, με όσα εισηγούνται με την μεταπατερικήθεολογία τους.
Ημεταπατερική θεολογία, σύμφωνα με τα κριτήρια της Εκκλησίας που προαναφέραμε,είναι απόδειξη επηρμένης διανοίας. Γι’ αυτό και είναι αδύνατη η εκκλησιαστικήνομιμοποίησή της. Η εκκλησιαστική θεολογία είναι ταπεινή και πάντοτε «επόμενητοις αγίοις πατράσι»... οι επίδοξοι μεταπατερικοί θεολόγοι, γνωρίζουν πολύκαλά, ότι η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων θέτει σαφή όρια, τα οποία είτε δεντους ευνοούν προσωπικώς, είτε εμποδίζουν τους στρατηγικούς στόχους, οι οποίοιυπηρετούν τον αγαπημένο τους Οικουμενισμό. Αυτή είναι η αλήθεια...»
π. Θεόδωρος Ζήσης
Τέκνο τουΠαπισμού η μετα-πατερική θεολογία
«...Λυπούμεθα,διότι ο Παπισμός, ο Προτεσταντισμός και ο Διαφωτισμός, που εμείωσαν πρώτοι τουςΑγίους Πατέρες, απέκτησαν καλούς μαθητάς και οπαδούς και εκ των Ορθοδόξων,κυρίως μεταξύ των υποστηρικτών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, στους οποίουςανήκει και η προκαλέσασα την συζήτησιν «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου»,με το πατρομαχικό της συνέδριο για την «μεταπατερική» και «συναφειακή»Θεολογία. Γιατί άραγε παραμερίζουν και υπερβαίνουν τους Πατέρες οι σύγχρονοιΠατρομάχοι; Για τον ίδιο λόγο που αντέδρασε και ο παπικός θεολόγος Ιωάννης τηςΡαγκούσης λίγο πριν από την Σύνοδο της Φερράρας -Φλωρεντίας, όταν οι ορθόδοξοιΠατριάρχες εδέσμευαν δια επισήμων γραμμάτων τους εκπροσώπους των, ναακολουθήσουν όσα οι Πατέρες στις οικουμενικές συνόδους και στα συγγράμματά τουςόριζαν. Αν είχε τηρηθή αυτό, δεν θα φθάναμε στην τελική προδοσία και αποστασίατης πίστεως. Επειδή λοιπόν και τώρα με τον Οικουμενισμό σχεδιάζεται παρόμοιακαι χειρότερη αποστασία, θεωρούν ότι μέγα εμπόδιο στα σχέδιά τους είναι οιΠατέρες της Εκκλησίας και θέλουν να τους υπερβούν. Αποτελεί πάντως και αυτόπεριφανή νίκη των Αγίων Πατέρων, διότι αποδεικνύει ότι οι «μεταπατερικοί»θεολόγοι δεν μπορούν να διαλεχθούν και να αντιμετωπίσουν την διδασκαλία τουςκαι αλλάζουν δρόμο ξεπερνώντας τους» επεσήμανε μεταξύ των άλλων ο π. ΘεόδωροςΖήσης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Ηεπέλαση του Φραγκισμού και του Παπισμού και μετά των Προτεσταντισμών,δημιούργησε την σημερινή Ευρώπη του Οικουμενισμού και των Οικουμενιστών μαςμεταπατερικών θεολόγων, με την οποίαν ουδεμία (πνευματική) σχέση έχουμε. Μόνοεάν αναφανεί κάποια κίνηση μετανοίας στη σημερινή «Δύση» και αληθινή αναζήτησητης προ του σχίσματος ταυτότητός της, αλλά και διάθεση για δυναμική «επιστροφή»σ᾽ αυτήν, θα είμεθα πρόθυμοι να αγκαλιάσουμε ενθέρμως και να στηρίξουμε αυτήντην προσπάθεια, για την επανασυνάντηση όλων μας εντός της Μιας, Αγίας,Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, που συνεχίζεται αστασίαστα στην ΠατερικήΟρθοδοξία, στην οποία θέλουμε με την χάρη του Θεού να κινούμεθα και να ζούμε(πρβλ. Πραξ. 17,28).
Συντάκτης:Διονύσης Μακρής
Στύλος Ορθοδοξίας –Φεβρουάριος2012
