Η χαρά τουΕυαγγελισμού μας
Ηεορτή του Ευαγγελισμού κατά τη διάρκεια της Μ. Σαρακοστής δίνει την αίσθηση τουπρο – Πάσχα. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα υποχωρεί και μένει η χαρά της μεγάληςγιορτής. Γι’ αυτό άλλωστε γίνεται και «κατάλυσις ιχθύος». Τα τροπάρια, οιπανηγυρισμοί και ό,τι άλλο συνθέτει μια Θεομητορική εορτή σπάζουν το πένθιμοτων ημερών και μας προσφέρουν τη δυνατότητα να χαρούμε τον Ευαγγελισμό, όπωςκαι η λέξη σημαίνει, ως ευχάριστη αγγελία – είδηση ότι γεννιέται, έρχεται Αυτόςπου θα λυτρώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά του θανάτου, της φθοράς και τηςαμαρτίας.
Ηπαρουσία της Εθνικής εορτής καλύπτει, για κάποιους, την Εκκλησιαστική. Εγώ θαέλεγα την συμπληρώνει, για μας τους Ορθόδοξους Έλληνες. Ένα έθνος, σκλαβωμένοκαι ταλαιπωρημένο, αλλ’ όχι μίζερο, δέχεται το ευχάριστο μήνυμα τηςπαλιγγενεσίας του, της ελευθερίας του. Δεν είναι σημαντικό αυτό;
Όμωςό,τι σημαντικό και να σημαίνει Εκκλησιαστικά ή Εθνικά μια εορτή, αν σεπροσωπικό επίπεδο δεν λέει τίποτε, παύει να έχει αξία προσωπική κι άραουσιαστική. Όπως ένας που απολαμβάνει την αξία της ελευθερίας και έχει ταανθρώπινά του δικαιώματα δεν μπορεί να κατανοήσει τον φυλακισμένο, έτσι κι οφυλακισμένος είναι ο μόνος που μπορεί να καταλάβει τη σημασία της ελευθερίαςκαι να χαρεί βαθειά, όταν την αποκτήσει.
Κάπωςέτσι, κι ίσως πιο πολύ, κατανοείται το «απ’ αιώνος απόκρυφο μυστήριο» πουφανερώνεται με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ευρισκόμενους μέσα στο χάος πουμας έριξε η πτώση, έρχεται ο Λυτρωτής και μας ανεβάζει στο Φως Του! Ζώντας σταδεσμά του χώρου και του χρόνου, έρχεται Εκείνος που τα συντρίβει και μαςελευθερώνει!
Όλατα πιο πάνω θα φαντάζουν κάπως ωραία, αλλά όχι θέματα που αφορούν άμεσα τηνκαθημερινότητα, τη ζωή μας. Όμως δεν μπορεί να πει το ίδιο όποιος εβίωσε το Άδητου εαυτού του, τη σκλαβιά των παθών του·όποιος, στην πορεία της ζωής του,έζησε την απελπισία από την αμαρτία του και τον πόνο από τη μοναξιά σ’ όλη τηςτην έκταση. Αυτός γνωρίζει τι σημαίνει χάος και τι σημαίνει θάνατος. Γι’ αυτόνη χαρούμενη είδηση, ο Ευαγγελισμός του, είναι η στιγμή που μέσω κάποιου τρόπουεβίωσε στην καρδιά του την αγάπη του Θεού που τον ελευθέρωσε και τον ανέστησε.
Έτσι,για άλλους χριστιανούς ο Ευαγγελισμός θα είναι μια γιορτή που σπάζει τη ρουτίνακαι την πένθιμη πορεία της Μ. Σαρακοστής, για άλλους όμως θα είναι πηγήχαράς μεγάλης, γιατί θα γίνεται υπόμνηση της προσωπικής τους λύτρωσης. ΤοΕκκλησιαστικό γεγονός γίνεται προσωπικό και η χαρά αυξάνει.
Κανείςδεν μπορεί να χαρεί τον Παράδεισο μες την καρδιά του τόσο, όσο αυτός που βίωσετην Κόλαση.
Κανείςδεν μπορεί να ευχαριστήσει το Θεό τόσο, όσο αυτός που κατάλαβε την αδυναμία τουκαι αφέθηκε στα χέρια του Θεού και λυτρώθηκε, όπως και κανείς δεν απολαμβάνειτη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου τόσο, όσο αυτός που ένιωσε μέσα του τοΠνεύμα το άγιο να τον «καθαρίζει από κάθε κηλίδα» και το Χριστό «κατοικούντακαι μένοντα εν τη καρδία αυτού».
π. ΑνδρέαςΑγαθοκλέους
