Οι Χριστιανοί του Σουδάνεγκαταλείπουν τη χώρα. Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι με διάταγματης νέας κυβέρνησης στερούνται την ιδιότητα του πολίτη. Κατά τη γνώμη τωνσουδανικών Αρχών δεν έχουν θέση σε ένα «αυστηρά ισλαμικόκράτος». Οι εκπρόσωποι των «μη μουσουλμανικών» δογμάτων, οιοποίοι δεν θα προλάβουν να φύγουν έως τις 8 Απριλίου, θα υποστούν διώξεις καιαναγκαστική απέλαση.
Σύμφωναμε τους ειδικούς, η μαζική φυγή των Χριστιανών από το Σουδάν εγκυμονεί μιαανθρωπιστική καταστροφή τόσο για τη νεοδημιουργηθείσα Δημοκρατία του ΝοτίουΣουδάν, όσο και για τις γειτονικές αφρικανικές χώρες.
Ομακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος στο Σουδάν έληξε μόλις το περασμένο έτος. Οινότιες πολιτείες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και το μερίδιό τους από ταέσοδα των πωλήσεων πετρελαίου, που ήταν και η κύρια αιτία των μαχών του Βορράμε το Νότο. Ακόμη και πριν από την τελική απόφαση σχετικά με τη διαίρεση τηςχώρας ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ Χασάν αλ-Μπασίρ εκκόλαπτε τα σχέδια για νασυντάξει ένα νέο "ισλαμικό" Σύνταγμα. Ως βάση του κηρύχθηκαν οι νόμοιτης Σαρίας, το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία και τα αραβικά ως επίσημη γλώσσα τουκράτους.
Δενθα μπορούσαμε να πούμε ότι υπό το παλαιό δίκαιο οι Χριστιανοί είχαν γλυκιά ζωήστο Σουδάν. Στα χαρτιά το κράτος εγγυάτο τη θρησκευτική ελευθερία, στην πράξηόμως οι μη μουσουλμάνοι αντιμετώπιζαν συνεχώς σοβαρές διακρίσεις και διώξεις.Ακόμη και πριν από τον τελικό διαχωρισμό του Σουδάν σε Νότιο και Βόρειο είχανεγκαταλείψει τα σπίτια τους εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί Νουμπί. Στηνπεριοχή των Ορέων Νουμπί τότε διεξήχθησαν μάχες μεταξύ των αντιμαχόμενωνπλευρών.Τώρα ο πόλεμος φαίνεται να τελείωσε, εάν δεν υπολογίσουμε τιςπεριοδικές αψιμαχίες στα σύνορα. Για τους Χριστιανοί είναι η αλήθεια αυτό δενκάνει ευκολότερα τα πράγματα: το Χαρτούμ έχει ουσιαστικά τεθεί εκτός νόμου. Καιακόμα και αν οι άλλες γειτονικές χώρες ανοίξουν τα σύνορά σε όσους απελάθηκαναπό το Σουδάν, δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Στο βορρά η Αίγυπτος, στα βορειοδυτικάη Λιβύη, μακρύτερα το Τσαντ, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και η Αιθιοπία. Γιακάθε μία από αυτές τις χώρες να ταΐσει έστω και ένα τμήμα από το έναεκατομμύριο των προσφύγων είναι ένα ακατόρθωτο έργο.
Θαπρέπει να σημειωθεί ότι παρόμοιες διαδικασίες λαμβάνουν χώρα σήμερα όχι μόνοστο Σουδάν. Και η φύση τους είναι μάλλον όχι θρησκευτική, αλλά πολιτική, θεωρείο εκπρόσωπος της Ρωσικής Εκκλησίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης ηγούμενος Φίλιππος(Ριαμπίχ).Ανησυχητικές ειδήσεις έρχονται και από άλλες χώρες, όπου κυριαρχούνοι ισλαμικές παραδόσεις, όπου γεννώνται εκκλήσεις για την καταστροφή τωνχριστιανικών εκκλησιών ή το διωγμό των χριστιανών. Κατά τη γνώμη μου, τοπρόβλημα δεν είναι ότι οι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού και του Ισλάμ έπαψαν νασυνεννοούνται ο ένας με τον άλλο. Αφού οι άνθρωποι εκατοντάδες χρόνια ζούσανδίπλα-δίπλα. Το πρόβλημα είναι ότι στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμοπραγματοποιείται μεταφορά της ευθύνης για τις ενέργειες ενός λαού ή μιαςθρησκευτικής παράδοσης σε όλα τα μέλη αυτής της παράδοσης.Πράγματι τα πολιτικάσυμφέροντα στο Σουδάν, όπως και σε κάθε χώρα, πλούσια σε πετρέλαιο, έχουνμπλεχτεί πολύ.
Ωςπαραδείγματα για το πώς λύνονται στον «σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο» ταπροβλήματα, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά: δίπλα στο Σουδάν βρίσκονται οι χώρεςτης «αραβικής άνοιξης» και η Λιβύη. Η διαμάχη μεταξύ των φυλών, των λαών καιθρησκειών, ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία αποσταθεροποίησης. Ηανθρωπιστική καταστροφή, στο χείλος της οποίας ισορροπεί το Σουδάν, επίσηςμπορεί να επιλυθεί με διαφορετικούς τρόπους, έως και την ήδη δοκιμασμένη μέθοδοτου «κλεισίματος του εναέριου χώρου»Ωστόσο προς το παρόν η παγκόσμια κοινότηταέχει αρκετές άλλες μεθόδους επιρροής στο βόρειο Χαρτούμ και τη νότια Τζουμπά,είναι πεπεισμένος ο ειδικός του Κέντρου μελέτης των χωρών της Βόρειας ΑφρικήςΣεργκέι Koστελιάνετς:Δεν είναι καθόλου μια εσωτερική υπόθεση του Σουδάν, πουχωρίστηκε και έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικές χώρες. Λάβετε υπόψη ότι ηίδια η διαίρεση αυτή έγινε με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.
Ανδεν ήταν η πίεση από τη διεθνή κοινότητα, ο πόλεμος είναι πιθανό ότι θασυνεχιζόταν. Και υπάρχουν πολλές πολιτικές, οικονομικές και ανθρωπιστικέςπλευρές επίδρασης στις χώρες αυτές. Η διεθνής κοινότητα είναι υποχρεωμένη ναλάβει μέτρα ώστε τουλάχιστον να μειωθεί η ένταση των παθών στα σύνορα. Και ωςμέγιστος στόχος να διευθετηθεί συνολικά η σύγκρουση.
Κατάτη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, που συνοδεύτηκαν από μόνιμες αψιμαχίες,ξηρασία, πείνα, το Σουδάν εγκατέλειψαν περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι.Σήμερα 700.000 χριστιανοί είναι αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: την καταστολή τουκαθεστώτος Αλ Μπασίρ ή την πείνα στη Νότια Δημοκρατία. Το πρόβλημα σε κάθεπερίπτωση πρέπει να λύσει η διεθνής κοινότητα: η κυβέρνηση του Σουδάν εξαρτάταιπλήρως από την οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό. Εν τωμεταξύ εκπρόσωποι διαφόρων χριστιανικών δογμάτων στο Σουδάν λένε με μια φωνή:οι ομόθρησκοί τους απειλούνται στη χώρα από μια πραγματική γενοκτονία.
