Οικονομικά συμφέροντα πίσω από την καύσητων νεκρών
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Το γνωμικό "άνθρακες οθησαυρός" δεν ισχύει για τα κρεματόρια, που καίνε τους νεκρούς. Αντίθεταθα μπορούσε κανείς να πει ότι "θησαυρός για ορισμένους γίνεται η στάχτη τωννεκρών" από τα κρεματόρια. Η αποκρουστική αίσθηση της καύσης των σάρκινωνκαι γενικά των οργανικών μερών του νεκρού σώματος συνδυάζεται με τη συγκέντρωσηκαι το εμπόριο των μετάλλων, τα οποία υπάρχουν στα νεκρά σώματα, είναι σεμεγάλες ποσότητες και, τα περισσότερα, είναι μεγάλης αξίας. Ενδεικτικό τουεμπορίου "μεταλλικής σαρκός" είναι πως μόνο μία ολλανδική εταιρεία, ηOrthometals,κάθε χρόνο επεξεργάζεται 250 τόνους (!!!) μεταλλικών υλικών από τα κρεματόρια και τους νεκρούς πουκαίγονται σ' αυτά! Τελευταίως αναπτύσσονται και εταιρείες που εκμεταλλεύονταιτην αζήτητη στα κρεματόρια στάχτη των νεκρών, τη συγκεντρώνουν και μέσα από μιαειδική επεξεργασία συμπίεσης κατασκευάζουν από αυτή συνθετικά διαμάντια!
Τα,από εμπορική αξία, σημαντικότερα μέταλλα που δίδονται από τα κρεματόρια προς"ανακύκλωση" είναι, φυσικά, τα ευγενή μέταλλα, χρυσός καιλευκόχρυσος, που κράματα τους χρησιμοποιούνται στην οδοντιατρική και στηχειρουργική. Επίσης ευρεία χρήση στην ιατρική έχουν και άλλα σημαντικής εμπορικήςαξίας μέταλλα, όπως άργυρος, παλλάδιο, τιτάνιο και χάλυβας. Ο άνθρωπος δενέχει, ακόμη, φτάσει στο τελικό στάδιο της εξαθλίωσης και εξακολουθεί νααισθάνεται φρίκη με την ιδέα ότι μπορεί να φορέσει διαμάντια ή χρυσά κοσμήματα,ή ακόμη να χρησιμοποιήσει τεχνητά όργανα στο σώμα του, που να προέρχονται από την τέφρα συνανθρώπωντου. Βλέπετε δεν είναι πολύ μακριά ο χρόνος που λειτουργούσαν τα ναζιστικάστρατόπεδα συγκέντρωσης, στα οποία "οδοντίατροι" φρόντιζαν να βγάζουντα χρυσά δόντια των μελλοθανάτων και στη συνέχεια τα έλυωναν και κατασκεύαζανράβδους για την Τράπεζα του Γ' Ράϊχ….Αυτός είναι και ο λόγος που από τιςεταιρείες ανακύκλωσης δίδεται η διαβεβαίωση πως τα προϊόντα της"ανακύκλωσης" από την "επεξεργασία των νεκρών σωμάτων"πηγαίνουν όχι για άμεση ανθρώπινη χρήση, αλλά σε βαριές βιομηχανίες αεροπλάνων,αυτοκινήτων και πλοίων.
Παράλληλα οι ίδιες κερδοσκοπικές εταιρείεςανακύκλωσης των μεταλλικών μερών των νεκρών φροντίζουν να είναι θετική η προςτα έξω εικόνα τους, διαδίδοντας πως το 70%-75% του κέρδους τους το επιστρέφουνστα κρεματόρια και στους συγγενείς των καμένων νεκρών, προκειμένου να τοχρησιμοποιήσουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς!!!… Η διαφήμιση αυτή γυρνά σε βάροςτων εν λόγω εταιρειών, αφού ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τομέγεθος της κερδοσκοπίας που υπάρχει, όταν αφού ενώ, όπως υποστηρίζουν, δίδουντο 75% των κερδών τους αυτές παραμένουν ιδιαίτερα κερδοφόρες….
Για 3000 περίπου χρόνια ο λεγόμενοςΔυτικός κόσμος τηρούσε απαρέγκλιτα την ταφή των νεκρών. Από τις αρχές του 20ούαιώνα αρχίζει σιγά-σιγά να εμφανίζεται η διάθεση για καύση των νεκρών, πουείναι καθεστώς στις λεγόμενες ανατολικέςθρησκείες, που επικρατούν στις χώρες της Ασίας και της Άπω Ανατολής. ΣτηνΕυρώπη κυρίως και, στη συνέχεια, στη Βόρεια Αμερική ξεκίνησε ως ένα ιδεολογικόκίνημα και ως μια ενέργεια μοντερνισμού. Όλοι όσοι τότε την υποστήριζανδιακήρυσσαν τον "θάνατο" του Θεού και την ανυπαρξία ψυχής αθανάτου.Πιο κοντά στις ημέρες μας στην καύση των νεκρών δόθηκε μια οικολογική διάσταση,ότι είναι μια "πιο καθαρή" λύση στις κοινωνίες, σε σχέση με την ταφή.Η ιδεολογική μονομέρεια δεν επιτρέπει φυσικά να θιγεί το ζήτημα της ρύπανσης της ατμόσφαιρας από τακρεματόρια. Τελευταία έχει πάρει το ζήτημα της καύσης των νεκρών ωφελιμιστικόχαρακτήρα. Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι " η γη ανήκει στουςζωντανούς", επομένως οι νεκροί δεν έχουν θέση σ' αυτήν και πρέπει νακαίγονται. Με το ίδιο ωφελιμιστικό πνεύμα μελλοντικά θα μπορούσε ναυποστηριχθεί ότι "η γη ανήκει στους νέους και υγιείς ανθρώπους" καιγια λόγους οικονομίας στις συντάξεις, στα φάρμακα, στην περίθαλψη στανοσοκομεία και στα γηροκομεία οιγέροντες, για το καλό της κοινωνίας και για να πεθαίνουν αξιοπρεπώς, θαοδηγούνται σε μια νέα "Ιερά Εξέταση" και σε ένα υπερσύγχρονο "Καιάδα"!
Στο ωφελιμιστικό πνεύμα προσχωρούν και Χριστιανοί, οιοποίοι, για λόγους δικούς τους, ζητούννα καούν, αφού όμως πρώτα διαβαστεί κανονικά η εξόδια ακολουθία. Συνήθως υποστηρίζουν ότι η καύσηείναι πιο καθαρή και πιο οικονομική λύση από την ταφή, ή ότι με την καύση δενμένει τίποτε δικό τους και δεν γίνονται βάρος στους συγγενείς τους, να επισκέπτονται τον τάφο τους στονεκροταφείο. Το επιχείρημα περί "οικονομικής και καθαρής" λύσης δενείναι ακριβές, διότι τα κρεματόρια και ρυπαίνουν και πολύ περισσότεροστοιχίζουν από την ταφή και κερδοσκοπία μπορεί να υπάρχει, στην ανακύκλωση τωνμεταλλικών μερών του καμένου νεκρού. Όμως η επιχειρηματολογία των υποστηρικτώντης καύσης θίγει ένα σοβαρό ζήτημα ως προς τις σχέσεις των μελών της οικογένειας. Μέχρι σήμερα στα νεκροταφεία, όπουείναι ενταφιασμένοι Έλληνες Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι αυτοί που προσέρχονταικαι προσεύχονται και περιποιούνται τους τάφους των νεκρών τους. Έτσιαισθάνονται μια ψυχική ενότητα μαζί τους. Η ταφή στη συνείδηση του Έλληνασημαίνει σεβασμό στο νεκρό και ότι διατηρεί μέσα του ζωντανή τη μνήμη του.Αντίθετα σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής ο θεσμός τηςοικογένειας φθίνει και οι σχέσεις μεταξύ των συζύγων ή των γονέων με τα παιδιάτους κατάντησαν τυπικές, συμβατικές. Σε τέτοιες ανύπαρκτες οικογενειακέςσχέσεις η καύση των νεκρών είναι μια λύση, είναι μια επίσημη διακοπή, λόγω τουεπισυμβάντος θανάτου, της μεταξύ των μελών της οικογένειας σύμβασης….Στηνιστορία της ανθρωπότητας κάθε εποχή έχει αφήσει τα ίχνη της. Η δική μαςμηχανιστική και ωφελιμιστική εποχή δεν θέλει να αφήσει τίποτε. Θέλει όλα να τακάψει, ακόμη και την ίδια της την ύπαρξη! Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος στην Ημερίδα,που είχε διοργανώσει η Συνοδική Επιτροπή Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτωνστην Αθήνα το 1999, είχε τονίσει σχετικά:
" Ο σύγχρονος κόσμος θέλει να κάψει τους νεκρούς.Του λείπει το αιώνιο, το θεϊκό, η τιμή του υλικού, το επέκεινα, το μετά ταύτα.Αρνείται τουλάχιστον να σκεφθεί τη ζωή που υπάρχει χωρίς όμως να φαίνεται. Ούτεστα σπλάγχνα ως έμβρυο τη δέχεται, ούτε στον τάφο ως λείψανο, ούτε στη σκέψη ωςαιώνιο πρόσωπο, ούτε στον πόθο ως υπέρτατη αξία, ούτε στη ψυχή ως χάρη θεώσεως…Καίμε ό, τι έχει αξία, ομορφιά και ζωή. Ό, τι έχει χρόνο μέσα του και διάρκεια.Καίμε τα δάση, καίμε τις περιουσίες μας, καίμε τις αιώνιες αξίες με τους νόμουςμας, καίμε τις παραδόσεις μας. Τώρα θέλουμε να καίμε και τα σώματα μας. Ότανκάψουμε την υπόμνηση της αιώνιας προοπτικής και του θανάτου μας, θα έχουμεπροσδώσει στο τοπίο της ζωής μας την εικόνα που αντικρίζουμε μπροστά σε ένακαμένο δάσος. Η Εκκλησία δυσκολεύεται να ενταχθεί σε μια τέτοια λογική".
Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, με το ναεγείρει εκ του τάφου τον φίλο Του Λάζαροκαι με το να Αναστηθεί ο Ίδιος εκ του Παναγίου Τάφου μας δίδαξε ότι η ταφήμας σημαίνει, μεταξύ των άλλων, και την πίστη μας στη δική μας Ανάσταση καιστην αιώνια ζωή. Σημαίνει ακόμη ότι είμαστε έλλογα και ελεύθερα όντα μεμοναδική αξία και όχι όντα μηδενικά και σάρκινες μηχανές.
Ο αγώνας για τον σεβασμό της μνήμης των νεκρών μας δενείναι καθόλου εύκολος. Για την προώθησηστη Δύση των κρεματορίων υπάρχει ένα διεθνές ισχυρό κίνημα, στο οποίο ενώνονταιοικονομικά συμφέροντα, ιδεολογίες και ωφελιμιστικές αντιλήψεις. Σ' αυτό τοκίνημα συμμετέχει και η Ελλάδα! Έωςσήμερα διάφοροι Δήμαρχοι έχουν τη φιλοδοξία να γίνουν οι πρώτοι που θακατασκευάσουν κρεματόριο στη χώρα μας, αλλά οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν.Όσοι υποστηρίζουν την καύση των νεκρών πιστεύουν ότι νομοτελειακά είναι ζήτημαχρόνου ο "εκσυγχρονισμός" και της Ελλάδας στο ζήτημα αυτό. Και απόένα μέρος έχουν δίκιο. Η ηθική παρακμή μεταδίδεται ανάμεσα μας όπως τακαρκινικά κύτταρα. Οι πνευματικές αντιστάσεις μας μειώνονται μέρα με την ημέρα.Η Τρόϊκα και το πολιτικό σύστημα μαςσπρώχνουν στην ψυχική μας εξαθλίωση. Μας εξαναγκάζουν να σκεπτόμαστεαποκλειστικά τη φυσική μας επιβίωση, να αδιαφορούμε για την πνευματική μαςκατάσταση και να φτάσουμε να πούμε" με την καύση των νεκρών θα ασχολούμαστε τώρα…". Κι όμως η καύση τωννεκρών είναι πυρπόληση και εξόντωση δική μας και του πολιτισμού μας.-
