ΑποστολικόΑνάγνωσμα: Φιλιπ. δ΄ 4-9
ΕυαγγελικόΑνάγνωσμα: Ιω. ιβ΄1-18
«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».
«Προεξ ημερών του πάσχα ήλθεν Ιησούς εις Βηθανίαν». Ανεβαίνοντας ο Κύριος, γιατελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα πέρασε από το χωριό του Λάζαρου, την Βηθανία.Εκεί, στο σπίτι του Λαζάρου, διανυκτέρευσε, προκειμένου να συνεχίσει, τηνεπαύριον, την πορεία του στα Ιεροσόλυμα.
Τιέγινε στο σπίτι του Λαζάρου; Εδώ βλέπουμε να φυτρώνει ένα σπάνιο άνθος πουλέγεται ευγνωμοσύνη. Σπάνιο, δυστυχώς, άνθος, που εδώ στο σπίτι του Λαζάρου τοβλέπουμε να ανθίζει και να μοσχοβολά. Δεν ικανοποιήθηκε η οικογένεια του Λαζάρουμόνον με το δείπνο, το οποίο ετοίμασε για τον Ιησού και τη συνοδεία του, αλλάαγόρασαν και ένα πολύτιμο μύρο, κατά τα έθιμα της εποχής, και το προσέφερε ηαδελφή του Λαζάρου στο Χριστό, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της οικογένειαςσ’ αυτόν που χάρισε την ζωή στον αδελφό τους. Και γέμισε το σπίτι άρωμα«επληρώθη η οικία εκ της οσμής του μύρου». Γέμισαν και τα μάτια δάκρυασυγκινήσεως και οι ψυχές από ευγνωμοσύνη.
Ματην ίδια ώρα φύτρωσε και ένα αγκάθι. Το αγκάθι της υποκρισίας. Δεν άρεσε στονΙούδα η προσφορά του μύρου. Πόσο καλύτερο, θα ήταν, λέγει, να μην χαθεί αυτό τομύρο, αλλά να πωληθεί και να δίναμε τα χρήματα στους φτωχούς. Να το αγκάθι τηςυποκρισίας. Τώρα σκέπτεται τους φτωχούς αυτός που και τον Διδάσκαλο τουπρόδωσε, για να πάρει τριάντα αργύρια! Ήξεραν όλοι την φιλαργυρία του και τηνυποκρισία του. Και γράφει το Ευαγγέλιο: «Είπε δε τούτο, ουχ ότι περί των πτωχώνέμελεν αυτώ, αλλ’ ότι κλέπτης ην». Του ανέθεσε ο Κύριος το ταμείο των μαθητώντου και σαν ταμίας των Αποστόλων που ήταν ήθελε να διαχειρίζεται περισσότεραγια να κλέβει περισσότερα. Ας χαρούμε το λουλούδι της ευγνωμοσύνης και αςφυλαχθούμε από το αγκάθι της υποκρισίας, που τόσο εύκολο φυτρώνει καιαναπτύσσεται.
Καιαυτά μεν συνέβαιναν στη Βηθανία. Εν τω μεταξύ διεθόθει στα Ιεροσόλυμα, ότι οΙησούς που ανέστησε το Λάζαρο βρίσκεται στη Βηθανία και έρχεται στα Ιεροσόλυμα.Εκεί είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες ξένων προσκυνητών που ήλθαν για ένα ακόμαλόγο, με την ελπίδα να ιδούν αυτόν τον Ιησού τον Ναζαρηνό, που έκανε τόσαθαύματα και αφού κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, ασφαλώς θα είναι οαπεσταλμένος του Θεού που θα τους ελευθερώσει από τη δουλεία των Ρωμαίων και θαβασιλεύσει επί τον θρόνον Δαβίδ.
Τώραμάλιστα που έμαθαν ότι βρίσκεται ο Ιησούς τόσο κοντά, στη Βηθανία. έτρεξαν προςτα εκεί, όχι μόνο για να τον προϋπαντήσουν, αλλά και από περιέργεια να δούν καιτον νεκραναστημένο Λάζαρο· «Ίνα και τον Λάζαρον ίδωσιν ον ήγειρεν εκ νεκρών».
Καιόταν έφτασε ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα καθήμενος «επί πώλου όνου», όπως έλεγαν οιΠροφητείες, είδε ανάστατη την πόλη, με ενθουσιασμό ακράτητο να τον περιμένει.Μήπως και αυτό δεν το έγραψαν οι Προφητείες; «Χαίρε και εφραίνου πόλις Σιών ότιο βασιλεύς σου έρχεται σοι». Άλλοι με κλαδιά στα χέρια, άλλοι στρώνοντας ταρούχα τους, για να περάσει ο Χριστός, φώναζαν με ενθουσιασμό: «Ευλογημένος οερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».
Υποδοχήπρωτοφανής. Ο λαός εύκολα ενθουσιάζεται. Εύκολα και σήμερα πιστεύει αυτά πουδεν πρέπει να πιστεύει , κηρύγματα απίστων, υποσχέσεις πολιτικών, μάγων,αστρολόγων, απατεώνων και δυσκολεύεται να πιστέψει αυτά που πρέπει να πιστεύει.Παρασύρεται, εύκολα, φωνάζει το ζήτω και χειροκροτεί και μετά απογοητεύεται.Άραγε, από αυτούς που φώναξαν τώρα το «Ωσαννά», το Ζήτω, πόσοι θα ήταν και στοΠραιτώριο που φώναζαν «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν».
Αλλάυπήρχε και χειρότερη υποδοχή. Ενώ οι Ιουδαίοι υποδέχονταν τον Χριστό, άλλοι μεπίστη, άλλοι από περιέργεια, άλλοι με επιπολαιότητα συναισθημάτων, οι άρχοντεςτων Ιουδαίων συνεδρίαζαν με ποιο τρόπο θα μπορέσουν να θανατώσουν αυτόν τονΝαζωραίο που τάραξε την ησυχία και τα συμφέροντα τους. Κοντά σ’ αυτούς και οΙούδας που ετοίμαζε την προδοσία. Πόσες τέτοιες σκηνές, δεν θα παρακολουθεί καισήμερα και σε κάθε εποχή και τόπο ο Θεός και σ’ εμάς τους Χριστιανούς!
Αλλάαντί να κατακρίνουμε τους Ιουδαίους, ας προσέξουμε καλύτερα τον εαυτό μας,Εμείς οι Χριστιανοί, οι βαφτισμένοι, εμείς που φέρουμε τιμητικά το όνομα τουΧριστού, τι είδους υποδοχή θα ετοιμάσουμε, τώρα τουλάχιστον, την ΜεγάληΕβδομάδα, που θα ακούσουμε την Εκκλησία μας να ψάλλει «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται»;Δεν θα τον υποδεχθούμε εμείς στους δρόμους, αλλά στις ψυχές μας. Αντί ναστρώνουμε τα ρούχα μας στο δρόμο να περάσει, ας ρίξουμε τον εγωισμό μας, αντίκλαδιά στα χέρια, ας δείξουμε τα έργα μας. Αντί φωνές και ωσαννά, την προσευχήμας. Αντί μύρου, τα δάκρυα της μετάνοιας μας και αντί της Προδοσίας του Ιούδα,την πίστη μας, την αγάπη μας, την αφοσίωση μας σ’ Εκείνον, στον Σωτήρα μας.
ΓιώργοςΣαββίδης – Μητρόπολη Πάφου
