Η Έξοδος του Μεσολογγίου και η σημερινήκρίση
Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Την Κυριακή των Βαίων του 1826 οιΕλεύθεροι Πολιορκημένοι του Μεσολογγίου απετόλμησαν την θρυλική Έξοδο καιπέρασαν στην αιωνιότητα. Με πίστη στον Θεό, με τον Ορθόδοξο κλήρο επικεφαλής,με σώφρονα πατριωτισμό, με αυτοθυσία και με στρατηγική σκέψη οι έγκλειστοιαποφάσισαν να σπάσουν τον κλοιό των Τουρκοαιγυπτίων και να αποδείξουν ότι είναισυνεχιστές των μεγάλων ΟΧΙ της ελληνικής ιστορίας. Το Μεσολόγγι ήταν ο φράχτηςπου γκρέμισε την αλαζονεία του Ιμπραήμ και του Κιουταχή...
Ήταν η εστία του παγκοσμίου θαυμασμού καιμία από τις ενδοξότερες σελίδες της Ελληνικής Επαναστάσεως. Οι πολιορκημένοιάντεξαν τον πόλεμο και την πείνα σε σημείο που ο Διονύσιος Σολωμός ναδιαπιστώνει: «Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος, μα έγινε πνοή τους». Τους χτυπούσαναλύπητα επί μήνες «Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπι Άγγλου», αλλάδεν παραδόθηκαν. Σε κάθε πρόταση για παράδοση απαντούσαν με το αγέρωχο ΟΧΙ τηςΕλληνικής Διάρκειας.
Το Σάββατο του Λαζάρου μετέλαβαν τωνΑχράντων Μυστηρίων από το χέρι του μετέπειτα Εθνομάρτυρος Επισκόπου ΡωγώνΙωσήφ. Ο Θεσσαλός Ιεράρχης μαζί με τον Κοζανίτη Κασομούλη συνέταξαν το σχέδιοτης Εξόδου αρχίζοντας με τη φράση: Εις το όνομα της Αγίας, Ομοουσίου καιΑδιαιρέτου Τριάδος. Από τότε όλα τα Συντάγματα του Ελληνικού Κράτους έχουν αυτότο προοίμιο. Για να θυμίζουν σε κάθε Έλληνα πολίτη και σε κάθε ξένο πουκατοικεί στη χώρα μας ότι αυτόν τον τόπο τον ελευθέρωσαν αγωνιστές μεελληνορθόδοξο φρόνημα και όχι πολυπολιτισμικοί κουλτουριάρηδες. Σουλιώτες,Μεσολογγίτες, Φιλέλληνες και όλοι οι άλλοι κατέδειξαν για μία ακόμη φορά ότιστην ελληνική ιστορία η φρουρά δεν παραδίδεται. Ή διαφεύγει ηρωικά ή πεθαίνειμε το σπαθί στο χέρι. Όλα αυτά οφείλονται στα ιδανικά και στις πνευματικέςαξίες των Μεσολογγιτών και όλων των αγωνιστών της περιόδου εκείνης. Είχαν γαλουχηθείμε τα νάματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με τη ακλόνητη πίστη στη συνέχεια τουΕλληνισμού και είχαν τη δύναμη να βάζουν το εμείς πάνω από το εγώ. Δυστυχώςαυτά τα ιδανικά λείπουν στις ημέρες μας. Έτσι κατρακυλάμε συνεχώς σε ένακατήφορο υλισμού και ευδαιμονισμού και ζούμε μία πολύπλευρη κρίση.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η κοινωνίαμας αφέθηκε ή καθοδηγήθηκε να ξεχάσει τον αγώνα και την πίστη των ΕλευθέρωνΠολιορκημένων και έπεσε στην παγίδα του άκρατου καταναλωτισμού, τουυπερδανεισμού, του ωφελιμισμού και του ωχαδελφισμού. Η τηλεόραση και το σχολείοάφησαν στο περιθώριο τους ήρωες των ειρηνικών και πολεμικών περιόδων καιπρόβαλαν συστηματικά τον τυχοδιωκτισμό, την υπονόμευση του θρησκευτικούσυναισθήματος, τον χλευασμό του εθνικού συναισθήματος και ροκάνισαν τιςπαραδοσιακές αξίες σαν δήθεν ξεπερασμένες. Διαβάζοντας σήμερα για το ήθος καιτο πνεύμα των πολιορκημένων και πολύ ορκισμένων του Μεσολογγίου τα παιδιά μαςίσως αναρωτηθούν: Τι σχέση έχουν αυτά τα ρομαντικά και τα ιδεαλιστικά με τηνπεζή πραγματικότητα που θα συναντήσουν στη ζωή τους; Κι όμως πιστεύω ότιπαράλληλα με τον ρεαλισμό και το προσγειωμένο μυαλό, που πρέπει να έχουνμπροστά στην καθημερινότητα, καλό θα ήταν να παίρνουν και ορισμένα διδάγματαήθους και αρετής από την Έξοδο του Μεσολογγίου. Για να μην γίνει η ζωή μαςκόλαση ατομοκεντρισμού και εγωισμού και για να μην καταλήξουμε να τρωγόμαστεμεταξύ μας κατά το παλιό λατινικό ρητό «Ηomo hominis lupus» (ο άνθρωπος φέρεταισαν λύκος απέναντι στους άλλους ανθρώπους).
Μία έξοδο αναζητούμε και σήμερα. Έξοδο απότην κρίση των υλιστικών συμφερόντων και είσοδο σε μία κοινωνία αρχών και αξιών.Καλή Ανάσταση!
