Σεβασμιώτατε ΚαρδινάλιεκύριεKurt Koch, μετάτῆς τιμίας ὑμῶνσυνοδείας,οἱ ἐκπροσωποῦντες τήνΑὐτοῦ Ἁγιότητα τόνἘπίσκοπον τῆς πρεσβυτέραςΡώμης καί ἀγαπητόνἡμῖν ἐν Κυρίῳἀδελφόν Πάπαν κύριονΒενέδικτον καί τήνἧς οὗτος προκάθηταιἘκκλησίαν,
Ὡς εὖ παρέστητε ἐν τῷμέσῳ ἡμῶν!
Ἀξιώνει καί πάλιν ἡμᾶς ὁπανάγαθος Κύριος νά ἑορτάσωμεν τήν ἱεράν καί πανσέβαστον μνήμην τοῦ πρωτοκλήτουτῶν Ἀποστόλων Του Ἀνδρέου, ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ἉγιωτάτηςἘκκλησίας τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Πόλεως, καί ἡ χαρά ἡμῶν ἐπί τῇ πανηγύρει ταύτῃκαθίσταται ἔτι μεγαλυτέρα ὡς ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς συμμετοχῆς εἰς αὐτήν, διάμίαν εἰσέτι φοράν, τῆς Ἁγιωτάτης καί προσφιλεστάτης ἡμῖν Ἐκκλησίας τῆς παλαιᾶςΡώμης διά τῆς ὑμετέρας Ἀντιπροσωπείας. Θερμάςεὐχαριστίας ἐκφράζομεν πρόςτόν ἀποστείλαντα ὑμᾶςἉγιώτατον Πάπαν κύριονΒενέδικτον διά τήνἐκδήλωσιν ταύτην τιμῆςκαί ἀγάπης πρόςτήν ἡμετέραν Ἐκκλησίαν.Θεωροῦμεν εὐλογίαν μεγίστηντοῦ Θεοῦ τήνκαθιερωθεῖσαν ἀπό πολλῶνἤδη δεκαετιῶν καίτηρουμένην πιστῶς παράδοσιντῆς ἀνταλλαγῆς ἐπισκέψεωνἐπισήμων ἀντιπροσωπειῶν τῶνδύο ἡμῶν Ἐκκλησιῶνκατά τάς ΘρονικάςἙορτάς ἑκατέρας, καθ᾿ ὅτιδι᾿ αὐτῶν δηλοῦταισυμβολικῶς καί ἐνισχύεταιμεγάλως ὁ μεταξύαὐτῶν ἀδελφικός δεσμός,ὡς καί ἡ ἐπιθυμία τωνὅπως προωθηθῇ ἔτιμᾶλλον ἡ ἐνΧριστῷ ἑνότης αὐτῶνεἰς ἐκπλήρωσιν τῆςβουλῆς τοῦ Ἱδρυτοῦτῆς Ἐκκλησίας καίμοναδικῆς Κεφαλῆς αὐτῆςΚυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ"ἵνα πάντες ἕνὦσιν"(Ἰωάν.ιζ΄,21).
Εἰς τό εὐαγγελικόνἀνάγνωσμα τῆς Θείας Λειτουργίας, τήν ὁποίαν μόλις ἐτελέσαμεν, ὁ σήμερονἑορταζόμενος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ἔμπλεως χαρᾶς καί ἐνθουσιασμοῦ μετά τήνγνωριμίαν του μέ τόν Κύριον σπεύδει νά συναντήσῃ τόν αὐτάδελφον αὐτοῦ Σίμωνακαί νά τοῦ ἀναγγείλῃ τήν μεγάλην, τήν σπουδαιοτέραν εἰς ὅλην τήν ἱστορίαν τῆςἀνθρωπότητος, εἴδησιν: "Εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενονΧριστός" (Ἰωάν. α΄, 42). Τήνεἴδησιν αὐτήν ἀκολουθεῖἀμέσως καί χωρίςχρονοτριβήν ἡ συνάντησιςτῶν δύο αὐταδέλφωνμετά τοῦ Ἰησοῦ,κατά τήν ὁποίανὁ Κύριος ἐμβλέψαςεἰς τόν Σίμωναπροσδίδει εἰς αὐτόντήν προσωνυμίαν "Κηφᾶς, ὅ ἑρμηνεύεταιΠέτρος"(Ἰωάν.1, 43). Ἀπότήν στιγμήν ἐκείνηνὁ Πέτρος καθίσταταιὁ Κορυφαῖος τῶνἈποστόλων καί ἐπίτήν πέτραν τῆςπίστεώς του οἰκοδομεῖταιἡ Ἐκκλησία. Οὕτως, ἡ συνάντησιςἈνδρέου καί Πέτρου μετά τοῦ Ἰησοῦ γίνεται ἀπαρχή τῆς ἱστορικῆς πραγματώσεως τῆςἘκκλησίας. Τούς δύο ἀδελφούς δέν ἑνώνει πλέον μόνον ἡ ἐξ αἵματος συγγένεια,ἀλλά κάτι πολύ σπουδαιότερον: ἡ κοινή ὁμολογία "εὑρήκαμεν τόνΜεσσίαν", δηλαδή τόν Χριστόν.
Ἡ προσδοκία τοῦ Μεσσίου συνώψιζεν ὅλον τό νόημα τῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραήλ. Μέ τήνπροσδοκίαν αὐτήν ἐτρέφοντο ἡ μία μετά τήν ἄλλην αἱ γενεαί τῶν Ἰουδαίων καί ἀπόαὐτήν ἤντλουν ἐλπίδα καί πίστιν εἰς τό μέλλον. Τήν προσδοκίαν αὐτήν ἦλθε νάἱκανοποιήσῃ ὁ Κύριος ὄχι μόνον διά τούς Ἰουδαίους, ἀλλά καί δι᾿ ὅλην τήνἀνθρωπότητα ἱδρύων τήν Ἐκκλησίαν, εἰς τήν ὁποίαν κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον"οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσενκαί θῆλυ" (Γαλ. γ΄, 28). Ἡ κοινή ὁμολογία τῶν αὐταδέλφων Ἀνδρέου καίΠέτρου "εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν" ἀποτελεῖ ἀπάντησιν εἰς τάς προσδοκίαςὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, παντός ἀνθρώπου, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, χρώματος, φύλου,ἐθνικότητος ἤ ἄλλης ἰδιότητος. Ἀποτελεῖ ὡσαύτως ἀπάντησιν καί εἰς τάςπροσδοκίας τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δέν παύουν νά ἀναζητοῦν τόνΜεσσίαν των.
Ἡ προσδοκία τοῦ Μεσσίου συνώψιζεν ὅλον τό νόημα τῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραήλ. Μέ τήνπροσδοκίαν αὐτήν ἐτρέφοντο ἡ μία μετά τήν ἄλλην αἱ γενεαί τῶν Ἰουδαίων καί ἀπόαὐτήν ἤντλουν ἐλπίδα καί πίστιν εἰς τό μέλλον. Τήν προσδοκίαν αὐτήν ἦλθε νάἱκανοποιήσῃ ὁ Κύριος ὄχι μόνον διά τούς Ἰουδαίους, ἀλλά καί δι᾿ ὅλην τήνἀνθρωπότητα ἱδρύων τήν Ἐκκλησίαν, εἰς τήν ὁποίαν κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον"οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσενκαί θῆλυ" (Γαλ. γ΄, 28). Ἡ κοινή ὁμολογία τῶν αὐταδέλφων Ἀνδρέου καίΠέτρου "εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν" ἀποτελεῖ ἀπάντησιν εἰς τάς προσδοκίαςὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, παντός ἀνθρώπου, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, χρώματος, φύλου,ἐθνικότητος ἤ ἄλλης ἰδιότητος. Ἀποτελεῖ ὡσαύτως ἀπάντησιν καί εἰς τάςπροσδοκίας τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δέν παύουν νά ἀναζητοῦν τόνΜεσσίαν των.
Ἡ σύγχρονος ἱστορία τῆςἀνθρωπότητος εἶναι πλήρης ψευδῶν "Μεσσίων", οἱ ὁποῖοι ἐπαγγέλλονταιπαραδείσους, χωρίς νά πραγματοποιοῦν τάς ὑποσχέσεις των. Εἶναι πλέον ἐμφανής ἡἀπογοήτευσις τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων ἀπό ὅσους ὑποσχόμενοι πολλά ἀναλαμβάνουντήν διαχείρισιν τῶν προβλημάτων των. Τοῦτο μαρτυρεῖ κατ᾿ ἐξοχήν καί κατά τρόπονδραματικόν ἡ ραγδαίως καί εὐρέως ἐξαπλουμένη οἰκονομική κρίσις, ἡ ὁποίαὀφείλεται κατά τό πλεῖστον εἰς τήν κακήν, ἄνισον καί ἄδικον διαχείρισιν τοῦπλούτου, τόν ὁποῖον παράγει ὁ μόχθος τῶν ἀνθρώπων, εἰς τήν συγκέντρωσίν του εἰςχεῖρας τῶν ὀλίγων, εἰς ἐσφαλμένας καί ἰδιοτελεῖς μορφάς οἰκονομικῆς καίκοινωνικῆς πολιτικῆς. Εἰς μίαν ἐποχήν, κατά τήν ὁποίαν οἱ πάσης φύσεωςσύγχρονοι Μεσσίαι ἐπαγγέλλονται τήν ἀνύψωσιν τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τῶν λαῶν, ὁἀριθμός τῶν ἀστέγων καί τῶν πτωχῶν αὐξάνει, καί μάλιστα εἰς τάς οἰκονομικῶςἀνεπτυγμένας κοινωνίας. Εἶναι πλέον περισσότερον ἀπό ἐμφανές ὅτι ἡ ἀνθρωπότηςδέν εὑρῆκεν εἰσέτι τόν Μεσσίαν, καί ἀναζητεῖ αὐτόν.
Τοῦτο καθιστᾷ τό χρέοςτῆς Ἐκκλησίας ἄκρως ἐπιτακτικόν. Τό "εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν", τόὁποῖον μετά τόσου ἐνθουσιασμοῦ ἀνήγγειλεν ὁ Ἀνδρέας πρός τόν Πέτρον, εἶναιἀνάγκη νά ἀκουσθῇ καί πάλιν σήμερον. Τοῦτο ἀποτελεῖ ὑπέρτατον χρέος τῆςἘκκλησίας. Ἀλλά, διά νά ἐκπληρώσῃ τό χρέος τοῦτο ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ἀνάγκη οἱδύο Αὐτάδελφοι Ἀπόστολοι νά διακηρύξουν τήν ὁμολογίαν των καί πάλιν ἀπό κοινοῦ.Αἱ Ἐκκλησίαι Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως ὀφείλουν νά ἐπανεύρουν τήν κοινήνφωνήν τῶν δύο Ἀποστόλων, τήν κοινήν ὁμολογίαν πίστεως καί τό ἐν τῷ σώματι καίτῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ "αὐτάδελφόν" των, ὥστε ὁ κόσμος νά δυνηθῇ νάπιστεύσῃ εἰς τόν Μεσσίαν, τόν Ὁποῖον "εὑρῆκαν" οἱ δύο θεμελιωταί τῶνἘκκλησιῶν αὐτῶν.
Πρός τόν σκοπόνἀκριβῶς αὐτόν αἱ δύο Ἐκκλησίαι, Ὀρθόδοξος καί Ρωμαιοκαθολική, διεξάγουν ἤδη ἀπόδεκαετιῶν τόν ἐπίσημον Θεολογικόν Διάλογον ἀγάπης καί ἀληθείας, τοῦ ὁποίου τήνεὐθύνην ἔχει ἐπωμισθῆ ἡ ὑπό τήν συμπροεδρίαν τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος τελοῦσαΜικτή Διεθνής Ἐπιτροπή. Τό ἔργον τῆς Ἐπιτροπῆς ταύτης δέν εἶναι εὔκολον, διότιτά συσσωρευθέντα ἐπί πολλούς αἰῶνας προβλήματα ὡς ἐκ τῆς ἀπ᾿ ἀλλήλων ἀποξενώσεως,καί ἐνίοτε πολεμικῆς, τῶν δύο Ἐκκλησιῶν χρήζουν ἐπισταμένης μελέτης καίἐξετάσεως. Ἀλλ᾿ ἡ ἀγαθή βούλησις ἑκατέρωθεν καί ἡ συναίσθησις τοῦ χρέους ἡμῶνἔναντι τοῦ Κυρίου καί τῆς ἀνθρωπότητος, καθοδηγούμεναι ὑπό τοῦ Παρακλήτου, θάφέρουν τόν ἀναμενόμενον καρπόν, ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος κρίνῃ καί εὐδοκήσῃ.
Τό καθ᾿ ἡμᾶς,παρακολουθοῦντες ἀνυστάκτως καί ἐν προσευχῇ τήν πορείαν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγουτούτου ἐκφράζομεν ἀπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Θρόνου τήν εὐαρέσκειαν καί τάςεὐχαριστίας ἡμῶν πρός τούς κοπιῶντας καί μοχθοῦντας διά τήν διεξαγωγήν αὐτοῦ,εὐχόμενοι τήν εὐλογίαν τοῦ Κυρίου ἐπί τήν ὅλην αὐτοῦ πορείαν εἰς ἐκπλήρωσιν τοῦἁγίου Αὐτοῦ θελήματος.
Διά τῶν σκέψεων καίαἰσθημάτων τούτων ὑποδεχόμενοι ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε μετά τῆς τιμίας ὑμῶνσυνοδείας, εὐχαριστοῦμεν καί αὖθις θερμῶς τόν ἀποστείλαντα ὑμᾶς Ἁγιώτατονἀδελφόν Ἐπίσκοπον τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης διά τήν συμμετοχήν τῆς Ἐκκλησίας ὑμῶνεἰς τήν χαράν καί πανήγυριν τῆς Θρονικῆς ἡμῶν Ἑορτῆς, εὐχόμενοι πᾶσαν χάριν καίεὐλογίαν τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἐπί τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν καί τόν δοκιμαζόμενον κόσμονΑὐτοῦ, πρεσβείαις τοῦ ἑορταζομένου σήμερον Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, τοῦαὐταδέλφου αὐτοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
