Εις μνημόσυνον καθ. Στέργιου Σάκκου
….. Ως φόρος τιμής στοπρόσωπο του, ας μας επιτραπεί να καταθέσουμε μια προσωπική εμπειρία που είχαμεμε τον σεβαστό καθηγητή. Πριν από μερικά χρόνια, είχαμε την τύχη να ακούσουμεένα κήρυγμα του στον Ι.Ν Αχειροποιήτου στη Θεσσαλονίκη. Σας μεταφέρουμε απόμνήμης την ιστορία που με απαράμιλλο χιούμορ αλλά και γλαφυρότητα μαςδιηγήθηκε:
“Μου αρέσει ηορειβασία. Κάποτε, πήγα με μια παρέα φιλική, ορειβασία σε ένα βουνό. Κάποιαστιγμή, πλησιάσαμε σε μια στάνη ενός φίλου μου, και είπαμε να πάμε να τονεπισκεφτούμε. Ξαφνικά όμως, είδαμε κάτι τεράστια τσομπανόσκυλα να έρχονταιτρέχοντας προς τα εμάς, γαυγίζοντας, γρυλλίζοντας, έτοιμα να μας κατασπαράξουν.Φοβηθήκαμε πολύ, Θεέ μου σώσε μας είπαμε. Μόλις έρχονται μπροστά μας, ορμάνεΟΛΑ τα άγρια τσομπανόσκυλα καταπάνω μου, σηκώνονται όρθια, – πολύ τρομακτικήσκηνή- και αρχίζουν να με….. γλύφουν!!!!!!!
Είναιάγιος ο Σάκκος, άγιος, άγιος!!!….., άρχισαν να φωνάζουν από την παρέα μου.Αμέσως μετά βέβαια, συνειδητοποίησαν ότι δυστυχώς δεν είμαι άγιος, αλλάπολύ απλά, ότι όταν ήταν μικρά τα τσομπανόσκυλα του φίλου μου, τα τάιζα φαγητό,και από τότε δεν με ξέχασαν και ούτε πρόκειται να με ξεχάσουν.
Δεν πρόκειται ποτέ πια, να φυλάξουναποτελεσματικά το μαντρί από εμένα, γιατί έφαγαν φαγητό από τα χέρια μου. Μπορώ ελεύθερα να μπω στομαντρί και να πάρω ό,τι θέλω.
Γι’ αυτό κι εγώ στουςφοιτητές μου λέω να ΜΗΝ πάνε να σπουδάσουν ποτέ υπότροφοι σε παπικό σχολείο. Να μην δεχτούν νατους ‘ταΐσουν’, αν θέλουν να είναι αποτελεσματικοί φύλακες της Ορθοδοξίας.”
Απόσπασμα από Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας/- Εις μνημόσυνονκαθ. Στέργιου Σάκκου
