ΑποστόλουΘωμά
Ανάσταση: υπόθεση πίστης και όχι λογικής
Δενείναι καθόλου παράλογο, αδελφοί μου, το κήρυγμα περί της Αναστάσεως του Φριστούνα εγείρει πλείστες όσες αμφιβολίες και ερωτηματικά.Οι ενστάσεις για το θέμα αυτό άρχισαν να καταγράφονται ευθύς ως συνέβη το υπερφυσικόαυτό γεγονός, που αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε το οικοδόμηματης Χριστιανικής Εκκλησίας. «Για τουςΕβραίους της Βιβλικής Ιερουσαλήμ ήταν βλασφημία των αποστατών Χριστιανών ναισχυρίζονται ότι ένας σταυρωμένος εγκληματίας μπορούσε ποτέ να είναι ο Μεσσίας.Για τους καλλιεργημένους Έλληνες, που ήδη πίστευαν στην αθανασία της ψυχής,ακόμα και η σκέψη ενός αναστημένου σώματος ήταν αποκρουστική. Ακόμα και γιατους Γνωστικούς Χριστιανούς του 2ουαιώνα ήταν προτιμότερη η άποψη που έφερε τον Ιησού ως αθάνατο πνεύμα πουαπαλλάχθηκε από το φθαρτό σαρκίο του»1
Είναιαλήθεια πως η Ανάσταση του Ιησού αποτελεί αληθινό μαρτύριο για την ανθρώπινηλογική. Δε χρειάζεται να πάμε μακριά, αρκεί να κοιτάξουμε στον περίγυρο τουΚυρίου και θ΄ αντιληφθούμε την καχυποψία και την αμφιβολία που είχεεμφιλοχωρήσει ακόμα και στον στενό κύκλο των Μαθητών για το φοβερό γεγονός. ΟιΔώδεκα, κλεισμένοι στο υπερώο, αμφισβητούν έντονα την σχετική πληροφορία όπωςτην μετέφεραν οι Μυροφόρες γυναίκες, αποδίδοντάς την στη γυναικεία υπερβολή καιστο υπερβάλλον συναίσθημα. την πορεία προς Εμμαούς οι δύο Μαθητές έχουν στο πλάιτους τον Αναστημένο Ιησού και αδυνατούν ν’ αναγνωρίσουν στο πρόσωπό Σου τοναγαπημένο Διδάσκαλο. Ο Θωμάς, όπως μάς πληροφορεί το σημερινό Ευαγγελικόανάγνωσμα, κινούμενος μέσα στα στενά πλαίσια της λογικής του, αρνείται πεισματικάτις πληροφορίες για την Ανάσταση.
Φτάνονταςστην εποχή μας το κήρυγμα της Αναστάσεως φαντάζει ακόμα πιο εξωπραγματικό καιεξωφρενικό. Και αυτό γιατί η εποχή μας είναι αυτή που αποθεώνει τη λογική,καυχάται για τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα του ανθρώπινου δυναμικού καιαρχίζει σταδιακά να μορφοποιεί στο νου του επηρμένου ανθρώπου την αίσθηση τηςαπόλυτης αυτάρκειας και παντοδυναμίας. Αυτή η παντοδυναμία, όμως, δημιουργείκαι πλήρη σύγχυση, αφού παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί σήμερα να δηλώνουν Χριστιανοί,αλλά ν’ αρνούνται να δεχθούν το γεγονός της Ανάστασης, αφού δε μπορούν να τοκατανοήσουν. Αλλά, τί είδους Χριστιανισμός είναι αυτός;
Ηίδια η Εκκλησία δηλώνει ότι δε μπορούμε να προσεγγίζουμε αυτό το γεγονός μελογικά και ανθρώπινα μέτρα. Δεν είναι ούτε φυσική ούτε, πολλώ μάλλον, παράφύσιν πραγματικότητα, δεν είναι λογική, ούτε, πολλώ μάλλον, παράλογη αλήθεια.Είναι ένα υπέρ φύσιν γεγονός, μια υπέρλογη πραγματικότητα που αγνοεί τη λογική,υπερβαίνει τα στενά και ασφυκτικά δεσμά της και απελευθερώνεται με τη δύναμητης Θείας βούλησης. Η Ανάσταση απαιτεί το στοιχείο της πίστης για να τηνπροσεγγίσει και να την αποδεχθεί κανείς, μιας πίστης χωρίς όρια καιπεριορισμούς, χωρίς ναι μεν αλλά, μιας πίστης που δίνει νόημα και όραμα και σ΄αυτή και στην άλλη ζωή, μιας πίστης που δε συζητά αυτές τις αλήθειες γιατί δε μπορούννα συζητηθούν, δε μπορούν να κατανοηθούν, δε μπορούν ν’ αντέξουν σε σαθράεπιχειρήματα, σε κοσμικές, άρα φθαρτές και πεπερασμένες αρχές, σε ξεπερασμένεςαρνήσεις που κρατούν δέσμιο τον άνθρωπο στα εντός και επί τα αυτά της μικρήςκαι ελάχιστης ύπαρξής του. Έλεγε ό Φώτης Κόντογλου και επιβεβαιώνεται απόλυταστο γεγονός της Ανάστασης ότι «η γνώσητούτου του κόσμου δε μπορεί να γνωρίσει άλλο τίποτα, παρεκτός από ένα πλήθοςλογισμούς, όχι, όμως, εκείνο που γνωρίζεται με την απλότητα της διάνοιας»2 Καιη Ανάσταση απαιτεί απλότητα στη διάνοια, απλότητα στη σκέψη, παιδική, άρα καθαρήκαι ανόθευτη πίστη.
ΗΑνάσταση του Χριστού σηματοδοτεί τη νίκη επί του θανάτου και την εδραίωση τηςελπίδος για την αθανασία. Αυτή η ελπίδα είναι ικανή να δώσει κουράγιο, να παράσχειδύναμη και καρτερία για ν’ αντέξει κανείς τα προβλήματα και τους πόνους αυτού του βίου. Η Ανάσταση είναι ηαπόληξη του Πάθους, η εικόνα που διαδέχεται ευθύς την τραγικότητα του ταυρού.Αυτή ακριβώς είναι και η ελπίδα. Το γεγονός ότι πίσω από τον Σταυρόπου σηκώνει ο κάθε άνθρωπος, μηδενός εξαιρουμένου, σ’ αυτή τη ζωή, υπάρχει ο Κυρηναίος Χριστός που συμπάσχειμαζί μας, υπάρχει ο Αναστημένος Θεός που παρέχει σε όλους τη λύση, τη λύτρωση,τη δικαίωση, την ανάσταση της ζωής και της συνείδησης, το τέλος του πόνου καιτης οδύνης. Έγραφε σοφά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ότι «χωρίς την Ανάσταση δεν υπάρχει ούτε εις τονουρανόν, ούτε υπό τον ουρανόν τίποτε πιο παράλογον από τον κόσμον αυτόν, ούτεμεγαλυτέρα απελπισία από την ζωήν αυτήν, δίχως αθανασίαν»3
Αςπιστέψουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, αυτό που δεν είδαμε και δυσκολευόμαστε νακαταλάβουμε. Ανταμοιβή αυτής της πίστης θα είναι να βιώνουμε διαρκώς Αυτόν πουπιστέψαμε. Χριστός Ανέστη!
Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου
1 Kenneth L. WOODWARD, «Σο Βήμα», 14/4/1996
2«Ανέστη Χριστός», σελ. 119
3«ΟρθόδοξοςΦιλόθεος Μαρτυρία», τεύχος 36-37, σελ. 103
