Οι φετινές Εκλογές στις 6 Μαϊου 2012 είναι οι πιο δύσκολες. Ο πολιτικός χάρτης και τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Κομματικοί πληθυσμοί μετακινούνται από το ένα κόμμα σε κάποιο άλλο. Και στο καινούριο κόμμα που πηγαίνουν, όλο και κάτι σαθρό κι εκεί ανακαλύπτουν.«Ουδείς καθαρός από <πολιτικού> ρύπου».
Κάθε πρωί και ένα νέο στοιχείο προστίθεται στη διαδικασία ωρίμανσης της τελικής αποφάσεως του εκλογικού σώματος.
Άλλοτε θετικό άλλοτε αρνητικό.
– Πολλοί βλέπουν τα πράγματα παραδοσιακά.
Θα ψηφίσουν για λόγους ανταποδοτικούς.
Ίσως και για λόγους επενδυτικούς.
Για το μέλλον. Δεν ξέρεις τι γίνεται…
– Πλείστοι ψηφίζουν ή θα ψηφίσουν «κληρονομικώ δικαίω».
– «Κατά μάνα κατά κύρη».
– Άλλοι θα ψηφίσουν με θυμό έστω κι αν κάνουν κάποια αβαρία στη συνείδησή τους. Δεν πειράζει όποιος και νάναι, αρκεί να μη έχει υπογράψει και δεσμευτεί στους ξένους.
– Αρκετοί θα πιάσουν τα άκρα. Έχουν απογοητευτεί πλέον.
– Όχι λίγοι μιλάνε για τη μέση οδό και εννοούν τον συμβιβασμό.
– Μια μερίδα που δεν έχει πληγεί πολύ από το Μνημόνιο, θα συνεχίσουν όπως ήξεραν.
– Κάποιοι σκέφτονται μόνο την επόμενη μέρα και διστάζουν να κάνουν μια αλλαγή.
Σε όλο αυτό το ανακάτεμα ιδεών, ιδεολογιών, προσώπων, συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, η Πατρίδα πάει πίσω. Τα κριτήρια είναι μόνο οικονομικά. Ο λαός είναι τυπωμένος μόνο στα προεκλογικά κομματικά έντυπα. Σε όλα! «Εν ονόματι του λαού», όλοι! Ψηφίζονται και ψηφίζουν. Το βασικό όμως ερώτημα είναι: Που υπάρχει η Αλήθεια; Η αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο από προκαταλήψεις και δεσμεύσεις. Εξασφαλίζει ορθή κρίση και απόφαση. Ποια είναι η αλήθεια περί της ζωής του τόπου. Περί του λαού και του λαϊκού συμφέροντος. Κάνει εντύπωση: Η εξουσία, ή όποια εξουσία, δεν ενδιαφέρεται για την Αλήθεια.Δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπός της ο Πιλάτος και το Ιουδαϊκό Ιερατείο. Ο πρώτος ενδιαφέρεται για τη θέση του, αδιαφορώντας για την Αλήθεια. Οι δεύτεροι συσκοτίζουν την αλήθεια με ψευδομάρτυρες. Δυστυχώς τα παραμορφωτικά γυαλιά του κομματισμού, αλλοιώνουν την αγαθή έννοια της πολιτικής και δεν αφήνουν τον λαό να ψηφίσει σωστά και κατά συνείδηση. Πατριωτικά.
Λοιπόν. Θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα, αν μας λεγόταν:
– Ήταν αναγκαίο το Μνημόνιο;
– Έπρεπε να μπούμε στο ΔΝΤ;
– Δεν μπορούσαμε από αλλού να βρούμε λεφτά;
– Γιατί δεν δανειστήκαμε με μικρότερο επιτόκιο;
– Τι υπογράψαμε;
– Ξεπουλάμε την Πατρίδα για να ανταποκριθούμε;
– Ποιός έχει δίκηο;
– Γιατί έρχονται τώρα οι ένοχοι; Να μας πούν τί;
– Ξέρουμε αν θα πάνε καλύτερα τα πράγματα;
– Πόσο θα κρατήσει όλος αυτός ο γύρος του θανάτου;
– Υπήρχε; Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;
– Γιατί οι μέν ψήφισαν το πρώτο και όχι το δεύτερο;
– Γιατί οι δε δεν ψήφισαν το πρώτο, αλλά μόνο το δεύτερο.
– Γιατί κάποιοι ψήφισαν και τα δύο;
– Αλλοι γιατί κανένα;
– Θα υπάρξει τρίτο μνημόνιο;
– Οι αντιμνημονιακοί θα απορρίψουν ή θα υπηρετήσουν το μνημόνιο;
– Οι μνημονιακοί θα διαπραγματευθούν;
– Γιατί δεν τόκαναν πρίν;
– Ποιος είναι πίσω από όλα αυτά; Η Αμερική; Η Γερμανία;
– Μήπως θέλουν να μας τσιπάρουν όλους;
– Την Ορθοδοξία θέλουν να χτυπήσουν;
– Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία;
– Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, τι θα γίνει;
– Τι σημαίνει πτώχευση;
– Γιατί όμως παρά ταύτα δεν μειώθηκαν οι βουλευτικές αποζημιώσεις;
(Αποζημιώσεις; Για τη ζημιά που μας έκαναν, δηλαδή.
Κουράστηκαν να μας σώσουν)
– Γιατί δεν τα ξέρουμε καλά όλα αυτά; Ασφαλώς μέσες – άκρες κάτι έχουμε ακούσει, διαβάσει, δεί… Δηλ. «άκρες λύπες».
– Γιατί όμως να μη ξέρουμε καθαρά την Αλήθεια, για να ψηφίσουμε;
– Τι έγινε στα άλλα Κράτη με το μνημόνιο;
– Γιατί θέλουν τόσο πολύ κάποιοι να κυβερνήσουν;
– Γιατί κάποιοι άλλοι είναι τόσο γαντζωμένοι στην εξουσία και κάνουν το παν για να μη τη χάσουν;
«Αχ, Πατρίδα μου γλυκειά…»
Στο διαδίκτυο γίνεται παρέλαση ιδεών και απόψεων. Στην Τηλεόραση προσώπων. Σύγχυση φρενών.
– Πολλοί αναιρούν τώρα τους εαυτούς τους.
– Λένε ότι τους παρέσυρε ο Αρχηγός τους και έκαναν λάθη.
– Άλλοι αθωώνουν τον ηγέτη και επικαλούνται το σύνολο του κόμματος.
– Όσοι δεν υπέγραψαν, τώρα ξαναμπήκαν πάλι στο κομματικό μαντρί.
Αυτοί είναι οι ασπόνδυλοι. Οι καιροσκόποι.
– Πολλοί κατεβαίνουν τώρα στις εκλογές για να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Στην πλάτη του λαού.
Βέβαια ένα είναι το αποτέλεσμα και είναι φανερό: Ο λαός μας καταστρέφεται.
Οι γέροντες φυτοζωούν. Ως λύτρωση βλέπουν μόνο τα κυπαρίσια.
Οι μεσήλικες αγωνιούν. Δεν τολμούν να σκεφθούν λίγο πιο χαλαρά.
Οι νέοι αδυνατούν. Απαγορεύεται να ονειρεύονται.
Οι ευάλωτοι αιχμαλωτίζονται στο κακό.
Οι αδύναμοι αυτοκτονούν.
Η γενική κατήφεια και η γενικευμένη ανέχεια καθημερινά παρελαύνουν. Αραγε γιατί να μη υπάρχει κάποιος να μας πεί με απλά λόγια την αλήθεια; Όποιος πεί την αλήθεια, αυτός θα κερδίσει το λαό. Όμως, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι: «δυσθήρατος η αλήθεια». Σήμερα είναι αδύνατο να βρεί κάποιος την αλήθεια. Αλήθεια λόγων, προθέσεων, απόψεων, διαβεβαιώσεων… Είναι τόσο μπερδεμένα τα οικονομικά θέματα που και οι καλύτεροι εγκέφαλοι δυσκολεύονται. Η ανικανότητα των αναλυτών – υποψηφίων οδηγεί σε αμηχανία τους ψηφοφόρους. Τότε πως θα ψηφίσουν οι εχέφρονες; Κατά προσέγγιση; Κατά τη διαίσθησή τους; Το έδαφος μιας τέτοιας προσεγγίσεως είναι πολύ ολισθηρό. Γι’ αυτό είναι τόσο επικίνδυνο!
Θα χρειαζόμασταν έναν άγιο με διορατικό και προορατικό χάρισμα, να μας υποδείξει περί του πρακτέου. Ο π. Παϊσιος έλεγε να διαλέγουμε τις ελιές με το λιγότερο δάκο. Ακόμη φοβόμαστε και την προπαγάνδα και τη νοθεία και την αποχή. Φοβόμαστε και τους έξω, αλλά και τους μέσα. Πιστεύουμε βέβαια στο Άγιο Πνεύμα! Μόνο το άγιο Πνεύμα μπορεί να μας «οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν». Αυτό ερευνά τα βάθη των καρδιών όλων μας. Αυτό θα συνταιριάσει τις ψήφους, τις προθέσεις και τις αποφάσεις όλων των βαπτισμένων Ορθοδόξων, για να βγεί ο κατάλληλος και να λάμψει η Αλήθεια. Μέσα από τις πολιτικές συμπληγάδες και τα πολιτικά εκλογικά διλήμματα μόνο ένας Θεός τώρα μπορεί να μας γλυτώσει και οδηγήσει. Με μια προϋπόθεση: να αδειάσουμε το μυαλό μας από τον στείρο κομματισμό. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Να πιστέψουμε ότι με την ψήφο μας πρέπει να υπηρετήσουμε την Πατρίδα και το λαό μας.Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Και να παρακαλέσουμε το Θεό στην βραδυνή μας προσευχή, να μας φωτίσει. Να φωτίσει τους Έλληνες να κάνουν το σωστό.
Τουλάχιστον αυτή τη φορά.
