Ο ΑΛΛΑΧ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ;
Τοῦ Ἱερομονάχου π. Φιλίππου Θωμάδων
ΠΟΛΛΕΣ φορές διαβάζω καί ἀκούω τήν ἀπορίαν καί τήν ἐρώτησιν πολλῶν ἀνησύχων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν διά τά τῆς πίστεως, διά τήν σιωπήν τῶν Ἁγιορειτῶν. Μερικοί ἐξ᾽ αὐτῶν μᾶς ἐχαρακτήρισαν θρησκειοκάπηλους, ἐπαρχιώτας, λαϊκιστάς καί ὀργανωσιακούς φανατικούς. Ἄλλοι, δεμένους εἰς τό ἅρμα τῶν κρατικῶν κονδυλίων καί τῶν παντός εἴδους ὑποχρεώσεων. Ἑπομένως ὀφείλομεν νά ἐκφρασθοῦμε διά τά περίεργα, πού γίνονται καί λέγονται στήν δυστυχῆ ἐποχή μας.
Εἰς τό περιοδικόν ≪ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ≫ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τό τεῦχος τοῦ Ἰανουαρίου, εἰς τήν σελίδα 14, κάποιος Καριώτογλου γράφει ὅτι ὁ ἀείμνηστος Γέρων Παΐσιος... ὅταν ἐπεσκέφθη τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Σινᾶ καί συνήντησε μουσουλμανάκια στήν αὐλή τούς εἶπε ≪τώρα νά φωνάξετε δυνατά “δόξα στόν ἀλλάχ”≫ κι ἐκεῖνα τό ἔκαναν μέ δυνατή φωνή. Ἕνας Μοναχός παρεξηγήθηκε καί εἶπε ≪Τί πράγματα εἶναι αὐτά, γέροντα, δόξα στόν ἀλλάχ, ἐμεῖς εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί≫ καί ὁ ἅγιος γέροντας τοῦ ἀπάντησε ≪γιατί ἄλλος νομίζεις εἶναι ὁ ἀλλάχ ἀπό τόν Θεόν Πατέρα;≫.
Ἀφοῦ ἀπευθύνομαι εἰς εὐλαβεῖς χριστιανούς εἶναι περιττά τά σχόλια. Ἀλλά πρέπει νά τονισθῆ ὅτι τό περιοδικό ἀπευθύνεται εἰς ἱερεῖς ὡς κατήχησις, διά νά διδάσκουν αὐτήν τήν ὕβριν ἀφ᾽ ἑνός καί ἀφ᾽ ἑτέρου θέτει εἰς τό στόμα τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος τήν ὡς ἄνω βλασφημίαν. Ὡς γνωστόν, τόν ἐν λόγῳ Γέροντα, πολλοί ἐκ τῶν ὀρθοδόξων, σέβονται ὡς Ἅγιον.
Πρό μηνός εὑρεθήκαμε προσκεκλημένοι εἰς Ἱ. Μονήν τῆς Β. Ἑλλάδος. Εἰς συζήτησιν μετά τόν Ἑσπερινόν εἷς ἱερεύς, δάσκαλος ἐκκλησιαστικῆς σχολῆς, π. Νικόλαος Λουδοβῖκος, μᾶς εἶπε ὅτι ὁ Γέρων Παΐσιος τοῦ ἐνεπιστεύθη ὅτι οἱ φράγκοι ἔχουν βάπτισμα. Ἐπίσης ἐπέμενε μετά τοῦ προεξάρχοντος Ἐπισκόπου Προύσης κυρίου Ἐλπιδοφόρου, ὅτι δέν ἀπαγορεύονται αἱ συμπροσευχαί μετά τῶν αἱρετικῶν, φράγκων καί προτεσταντῶν. Βεβαίως ἔλαβαν τάς καταλλήλους ἀπαντήσεις. Ἀμφότεροι ὅμως διδάσκουν νέους, μερικοί ἐκ τῶν ὁποίων στο μέλλον θά ἱερωθοῦν ἤ θά διδάσκουν στά σχολεῖα τά παιδιά ≪θεολογία≫. Ὁ Ἐπίσκοπος μάλιστα ἐφηῦρε καί μίαν νέαν διδασκαλίαν, θεωρίαν, ὅτι ὄχι ἡ οὐσία, ἀλλά ἡ μοναρχία τοῦ Πατρός ἀποτελεῖ κεντρικόν ἰδίωμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, διά νά στηρίξη μᾶλλον τήν ἐπί γῆς θρησκευτικήν ἐξουσίαν. Ἀλλά καί τό Φιλιόκβε, διά νά στηρίξη τήν φραγκοπαπικήν ἐξουσίαν, ἐφευρέθη καί ἐπεβλήθη εἰς τήν δύσιν.
Ἆραγε, θέλουν νά μᾶς ἀλλάξουν τήν πίστιν. Ματαιοπονοῦν, διότι αὐτή ἡ πίστις εἶναι θεϊκή. Καί διεφυλάχθη πολλάκις ἀκόμη καί εἰς ἕν πρόσωπον, π.χ. Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν Αὐτῆς.
Ὀφείλουν ὅμως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, νά φροντίζουν νά ἀντικρούουν τίς πλάνες καί τίς νοθεῖες. Εὑρίσκονται εἰς τόπον καί τύπον τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἡ διδασκαλία μας εἶναι Ἁγιοπνευματική καί δέν ἐπιδέχεται προσθαφαιρέσεις. Ὡς ἐν ἐπιλόγῳ, προτείνουμε εἰς τούς κληρικούς καί λαϊκούς ὀρθοδόξους θεολόγους, ἄς ἔχουν πρό ὀφθαλμῶν των τήν διδασκαλίαν και ἐκκλησιαστικήν παρουσίαν τοῦ συγχρόνου Ὁμολογητοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Σέρβου. Ἀποτελοῦσε ἐν ζωῇ πρόβλημα, εἰς τούς φράγκους καί τούς οἰκουμενιστάς. Συνεχίζει καί μετά τήν ὁσιακήν κοίμησίν του νά εἶναι πρόβλημα, Ἴδιον τῶν ἀληθινῶν Ἁγίων, εἶναι ὁ Διωγμός τους καί ἐν ζωῇ καί μετά τήν κοίμησιν.
Ορθόδοξος Τύπος, 11/05/2012
