Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πραξ. ια΄ 19-30
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ »
Ἀδελφοί μου, Χριστός Ἀνέστη!
Εὐχάριστα ἦταν τά ἀποτελέσματα ἑνός δυσάρεστου γεγονότος, ὅπως μᾶς τά παρουσιάζει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Δυσάρεστο γεγονός ἦταν ὁ διωγμός τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων ἐξ αἰτίας τοῦ Στεφάνου. Εὐχάριστα δέ ἀποτελέσματα ἦταν ὁ διασκορπισμός τῶν κηρύκων καί ἡ διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου καί ἡ ἐξάπλωση τῆς Ἐκκλησίας μέχρι τῆς Φοινίκης καί Κύπρου καί Ἀντιοχείας. Καί ἀπό τά δυσάρεστα ὁ Κύριος γνωρίζει νά βγάζει εὐχάριστα καί ἀπό τούς διωγμούς γνωρίζει νά προκαλεῖ θριάμβους. Οἱ ἐχθροί ὅταν διώκουν, βλέπουν κοντά. Ὁ Θεός, ὅταν ἐπιτρέπει τούς διωγμούς βλέπει μακριά. Κοντά εἶναι φαινομενικές οἱ ἐπιτυχίες τῶν ἐχθρῶν μαρυά εἶναι πραγματικές ἐπιτυχίες τοῦ Θεοῦ.
Ἰδιαίτερη σημασία εἶχε ἡ ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας. Μεγάλη πόλη ἡ Ἀντιόχεια, ἡ πρωτεύουσα τῆς Συρίας. Τό πρῶτο αἰώνα εἶχε 500.000 κατοίκους. Ὡραία ἐπίσης πόλις. Καί περίφημο τό προάστεια τῆς Δάφνης μέ τούς θαυμάσιους κήπους του. Περίφημος δε καί ὁ ἑλληνικός πολιτισμός της «Συριάδαι Ἀθῆναι» ὠνομάσθηκε ἡ πόλη. Μετά τήν Ρώμη καί τήν Ἀλεξάνδρεια ἡ Ἀντιόχεια ἦταν ἡ τρίτη σημαντική πόλη τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Περίφημη ἡ Ἀντιόχεια γιά τήν πολυανθρωπία, τήν ὡραιότητα καί τόν πολιτισμό της γιά τά ἁμαρτωλά της ἤθη.
Στήν Ἀντιόχεια ἔφεραν τό κήρυγμα γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ἄνδρες Κύπριοι καί Κηρυναῖοι. Ἡ δύναμη δέ τοῦ Κυρίου ἦταν μαζί τους καί ἐνήργησε τήν ἐπιστροφή μεγάλου ἀριθμοῦ ψυχῶν. Ὁ κηρυττόμενος Ἰησοῦς Χριστός αὐτός ἐνήργησε καί τήν ἐπιστροφή, δίνοντας στίς ψυχές μετάνοια.
Σ’ αὐτήν τήν πόλη γιά πρώτη φορά ὀνομάσθηκαν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ Χριστιανοί. Ἐδῶ τούς ἐδόθη τό ἔνδοξο Χριστιανικό ὄνομα.
Χριαστιανός ! Ὄνομα ἀπό τό ὄνομα Χριστός. Ὄνομα εὔηχο, γλυκό, γεμᾶτο σημασία. Χριστιανός! σημαίνει ὅτι ἀρχηγός μας εἶναι ὁ Χριστός, ἄρα ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος μας καί ὁ Θεός μας. Χριστιανός! Σημαίνει ὅτι κάθε πιστός εἶναι ἕνα μικρός Χριστός. Χριστιανός! εἶναι τό τιμιώτερο ὄνομα τοῦ πιστοῦ. Γι’ αὐτό τό ὄνομα χύθηκαν ποταμοί καί λίμνες αἱμάτων. Τό ἔφεραν μέ κάυχηση ἄνδρες καί γυναῖκες. Τό ἐδέχθηκαν ὡς τό ὡραιότερο στολίδι τους ἀπαλές κόρες καί ἀρχόντισσες. Ὑπέρ τούτου ἐθυσιάσθηκαν ἔφηβοι καί ὥριμοι. Χαρακτήρισε βασιλεῖς καί αὐτοκράτορες. Ἐνέπνευσε προφῆτες καί μάρτυρες.
Χριστιανός! ὄνομα ἔνδοξο. Ὄνομα οὐράνιο. Ὄνομα μοναδικό. Ὄνομα πού δίνει τιμή καί ἀξία σέ ἐκεῖνον πού τό φέρει. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν ἐπιτάφιο λόγο του εἰς τόν Μέγα Βασίλειο μετά τοῦ ὁποίου συνοδευόταν μέ ἰσχυρή φιλία λέγει τά ἑξῆς: «Διά τούς ἄλλους ὑπάρχουν διάφορες ἄλλες ὀνομασίες ἤ ἀπό τόν πατέρα ἤ ἀπό τήν οἰκογένεια, ἀπό τίς ἀπασχολήσεις καί τίς πράξεις τους. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τό μέγα προσόν καί ὄνομα νά εἴμεθα καί νά λεγώμεθα Χριστιανοί. Αὐτή ἦταν ἡ μεγαλύτερη καύχηση γιά μᾶς..»
Αὐτό τό γεμᾶτο χάρη, τιμή, εὐλογία, δόξα καί καύχηση ὄνομα ἐδόθη καί φέρουμε καί ἐμεῖς. Καί πρέπει ὄχι μόνο νά τό φέρουμε ἀλλά καί νά καμαρώνουμε γιατί φέρουμε τό ὄνομα τοῦ μόνου Θεοῦ, τό ὄνομα τοῦ μόνου βασιλέως, τό ὄνομα τοῦ Λυτρωτοῦ μας καί Σωτῆρα μας. Πρέπει νά τιμοῦμε τό Χριστιανικό μας ὄνομα. Ἄν θά ἤθελα νά συνοψίσω ὅλα τά καθήκοντα τοῦ Χριστιανοῦ θά κατέληγα ὅτι ὅλες οἱ ὑποχρεώσεις τοῦ Χριστιανοῦ περιέχονται σέ δύο:
Ἡ πρώτη ὑποχρέωσή μας ὡς χριστιανοί εἶναι νά ἀσκηθοῦμε στήν ὑπακοή τοῦ Θεοῦ. Νά μάθουμε νά συμμορφώνουμε τήν ζωή μας ὁλόκληρη στό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ Χριστός ἔγινε ὑπήκοος εἰς τόν Οὐράνιο Πατέρα μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ. Ἔτσι καί ἐμεῖς πρέπει νά ὑπακούσουμε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ μέ ὁποιονδήποτε τίμημα. Τότε εἴμαστε ἄξιοι νά φέρουμε τό ὄνομα πού τό ἔφεραν καί τό ἐδόξασαν Ἀπόστολοι, προφῆτες, Μάρτυρες, Ἱεράρχες, Ὅσιοι, Ὁμολογητές, Φιλόσοφοι καί Βασιλεῖς.
Ἡ δεύτερη ὑποχρέωσή μας εἶναι νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε σύμφωνα μέ τήν ἰδιότητα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀπομακρυνόμαστε ἀπό κάθε ἁμαρτωλή συνήθεια καί ἐπιδίωξη. Νά ἀνανεώνουμε τόν ἐσωτερικό κόσμο μας, τίς σκέψεις μας, τίς ἐπιθυμίες μας, τά συναισθήματά σύμφωνα μέ αὐτά τοῦ Χριστοῦ. Νά ἑνωνώμαστε μαζί του. Νά τόν πιστεύουμε. Νά τόν λατρεύουμε. Νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές του. Νά ζοῦμε κατά τίς παραγγελίες του.
Τίμιο τό ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, ὅσο κανένα ἄλλο ὄνομα ἀνθρώπων. Ἀλλά δέν εἶναι τίμιοι καί ὅλοι, ὅσοι ὀνομάζονται μ’ αὐτό τό ὄνομα. Πολλοί ὀνομάζονται Χριστιανοί. Ἄλλοι ὅμως ἀπό αὐτούς εἶναι χλιαροί καί ἀδιάφοροι. Καί ἄλλοι ἄν καί Χριστιανοί εἶναι ἀντίχριστοι, εἶναι ἀρνητές τῆς πίστεως τους καί ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ.
Καθένας πού βαπτίσθηκε Χριστιανός ἀλλά δέν φέρει τόν ὄνομα ἀξίως πρέπει ἕνα ἀπό τά δύο νά κάνει:
Ἤ νά ἀλλάξει διαγωγή, ἤ νά ἀλλάξει ὄνομα.
Αὐτό ἐπιβάλλει ἡ στοιχειώδης τιμιότης.
Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ πρέπει ὅσοι τό φέρουν νά αἰσθάνονται τήν εὐθύνη καί τό βάρος του. Ἄλλως θά τούς ἐλέγξουν οἱ στρατιές τῶν μαρτύρων καί τῶν Ἁγίων πού ἔχασαν τό αἷμα τους γιά τό τίμιο καί ἔνδοξο ὄνομά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Χριστός Ἀνέστη !
