Γραφτά Αγχόνης Ποντίων και ΕΟΚΑ
Με τον Λάζαρο Μαύρο
Ν Ι Κ Ο Σ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ 32χρ. Απαγχονίστηκε 21η Σεπτ. 1921 στην Αμάσεια από τους Κεμαλιστές Τούρκους, μαζί με άλλους 68 προύχοντες της μαυροθαλασσίτικης ελληνικής πατρίδας του Πόντου. Στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, που διέπραξαν 1916 - 1923 οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλιστές, με 353.000 εξολοθρευθέντες, κυρίως αμάχους, γυναίκες, γέροντες και παιδιά. Συνέχεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αγωνιστής δημοσιογράφος της εφημερίδας «Εποχή» της Τραπεζούντας ο Καπετανίδης, λίγο πριν ανέβη στο ικρίωμα της αγχόνης, έγραψε στους δικούς του: «Θα μάθετε από τους ολίγους που θα περισωθούν ότι μήτε το θάρρος μήτε η ψυχραιμία μ’ εγκατέλειψαν ώς την τελευταία μου στιγμή. Εν τούτοις η ψυχή μου βαρύτατα πενθεί διότι σας αφήνω για πάντα.
Τέτοιος θάνατος σαν τον δικό μου είναι ωραίος, δοξασμένος. Γι’ αυτό μη λυπηθήτε. Εσύ μανούλα μου εγκαρτέρησε. Ετίμησα τα στήθια σου και τ’ όνομά σου με τον θάνατό μου. Ο θάνατος είναι τιμή για όλους μας. Θαρσείτε και καρτερείτε, μια φορά κανείς πεθαίνει»… (Δημήτρη Ψαθά «Γη του Πόντου», Αθήνα 1966, σελ. 442)…
Τέτοιος θάνατος σαν τον δικό μου είναι ωραίος, δοξασμένος. Γι’ αυτό μη λυπηθήτε. Εσύ μανούλα μου εγκαρτέρησε. Ετίμησα τα στήθια σου και τ’ όνομά σου με τον θάνατό μου. Ο θάνατος είναι τιμή για όλους μας. Θαρσείτε και καρτερείτε, μια φορά κανείς πεθαίνει»… (Δημήτρη Ψαθά «Γη του Πόντου», Αθήνα 1966, σελ. 442)…
Ι Α Κ Ω Β Ο Σ ΠΑΤΑΤΣΟΣ 22χρ. Της ΟΧΕΝ κατηχητής και της ΕΟΚΑ αγωνιστής. Απαγχονίστηκε 9η Αυγ. 1956 από τους Εγγλέζους αποικιοκράτες. Απ’ το κελί του μελλοθανάτου έγραψε στη μάνα του: «Αγαπημένη μου μητέρα, χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ των αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνου του Κυρίου. Θέλω να χαίρης όπως κι εγώ. Αν κλαίης θα λυπούμαι. Τ’ όνομά σου θα γραφή στην ιστορία γιατί εδέχθης να θυσιασθή το παιδί σου για την Πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσης το παιδί σου. Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι»… (Σπύρου Παπαγεωργίου «Διά Χειρός Ηρώων», Λευκωσία 1968, σελ. 110)…
Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ ΖΑΚΟΣ 25χρ. της ΕΟΚΑ. Απαγχονίστηκε 9η Αυγ. 1956 από τους Εγγλέζους. Απ’ το κελί του μελλοθανάτου έγραψε 8.8.56 στον αδελφό του: «Αγαπητέ αδελφέ. Όταν θα πάρης το γράμμα μου αυτό θα έχω φύγη για πάντα. (Υπάρχει κανείς που θα μείνη;) Η ώρα του θανάτου πλησιάζει, μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την Ηρωική Συμφωνία του ΜΠΕΤΤΟΒΕΝ. Στην θέση που βρισκόμαστε τώρα, ούτε με το μικροσκόπιο δεν μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε πού υπάρχει τραγωδία στον θάνατο […] Νομίζω όμως ότι μόνο με την εκτέλεση θα μπορούσα να μείνω για πάντα νέος κι αθάνατος»… (σελ. 103).
Ο Μ Ο Ι Ω Σ στα γραφτά των απαγχονισθέντων: 10.5.56 Μιχαλάκη Καραολή 23χρ. και Ανδρέα Δημητρίου 22χρ. Μαζί με τον Πατάτσο και τον Ζάκο στις 9.8.56, ο Χαρίλαος Μιχαήλ 21χρ. Στις 21.9.56, Στέλιος Μαυρομμάτης 23χρ., Ανδρέας Παναγίδης 22χρ., Μιχάλης Κουτσόφτας 22χρ. και στις 14.3.57 ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης 19χρ. Επίκαιρα και σήμερα Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Να 'ναι άραγε η απελπισία των πνιγομένων μέσα στην πρωτοφανή κατάρρευση των εκλογικών τους ποσοστών, που τους σπρώχνει να «πιάνονται απ’ τα μαλλιά τους», είτε απ’ το… μνημόσυνο του Σαμψών, είτε από «Χρυσαυγή-Ελάμ», είτε απ' του φούρπου «κατακόκκινα και το κύπελλο και το πρωτάθλημα», μιάμιση βδομάδα μετά που ο ήδη εκπεσών έκπτωτος ορκιζόταν (στο «Μεγαλείο του ανδρός») εναντίον δήθεν της… κομματικοποίησης του ποδοσφαίρου (πλην των δήθεν… «κατακόκκινων»);
Να 'ναι άραγε η απελπισία των πνιγομένων μέσα στην πρωτοφανή κατάρρευση των εκλογικών τους ποσοστών, που τους σπρώχνει να «πιάνονται απ’ τα μαλλιά τους», είτε απ’ το… μνημόσυνο του Σαμψών, είτε από «Χρυσαυγή-Ελάμ», είτε απ' του φούρπου «κατακόκκινα και το κύπελλο και το πρωτάθλημα», μιάμιση βδομάδα μετά που ο ήδη εκπεσών έκπτωτος ορκιζόταν (στο «Μεγαλείο του ανδρός») εναντίον δήθεν της… κομματικοποίησης του ποδοσφαίρου (πλην των δήθεν… «κατακόκκινων»);
Η Σημερινή/ 19/05/2012
