Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ- ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΩΑΝ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου - πρώην Δημοτικού Συμβούλου Χίου
Όσοι αγαπούν τον λόγο του Θεού και μελετούν την Αγία Γραφή, γνωρίζουν πολύ καλά τα όσα κήρυξε και δίδαξε ο Κύριος και Θεός μας. Μεταξύ των θεόπνευστων ρημάτων Του ήταν και η εξής σαφέστατη μνεία: <<Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ΄ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς>> (Ματθ. Ε΄, 10-12).
Ο λόγος αυτός του Κυρίου εκπληρώθηκε πλήρως στο πρόσωπο του γενναίου θεολόγου- φιλολόγου των ημερών μας κ. Νικολάου Ιωάννου Σωτηροπούλου, του αδάμαντα της Ορθοδοξίας, του λαμπρού Ιεροκήρυκα που έφερε κοντά στον Θεό χιλιάδες ψυχές με τον λόγο και τη γραφίδα του, διεφώτισε δε εκατομμύρια ανά τον κόσμο με τα επεξηγηματικά και ερμηνευτικά άρθρα και τις εκατοντάδες βιβλία του, διδάσκοντας Χριστό- Ορθοδοξία και Ελλάδα, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας μας, αποκτήσας θεοφιλή φήμη αγαθού ανδρός και υπερμάχου των αληθειών της πίστεώς μας.
Δυστυχώς, όμως, οι αγωνιστές πλήττονται σε κάθε εποχή. Πλήττονται από αντιχρίστους και αρνητές της πίστης, πλήττονται δε και από ανθρώπους της Εκκλησίας, Κληρικούς, οι οποίοι, επίσης, πειράζονται από τον μισόκαλο και- άνθρωποι όντες, σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες- διαπράττουν ολέθρια σφάλματα, ολεθριότερο δε όλων η διαστρέβλωση των ιερών Γραφών που συνιστά βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Στην περίπτωση αυτή του άδικου πολέμου βρέθηκε και ο ελλόγιμος κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ελέγχοντας αναξίους Κληρικούς, οι οποίοι κήρυτταν διαστρεβλωμένα τον λόγο του Θεού και ο λαμπρός θεολόγος-φιλόλογος τους επανέφερε στην τάξη, επισημαίνοντας τα λάθη τους. Όμως, οι γενόμενοι διαστρεβλωτές όχι μόνον δεν αναγνώρισαν τα λάθη τους αλλά και εδίωξαν αδίκως τον κήρυκα της αληθείας, συμπαρασύροντας και άλλους Επισκόπους στο ολέθριο ολίσθημά τους. Έτσι, εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια ο κ. Σωτηρόπουλος βιώνει τον Σταυρό του πνευματικού μαρτυρίου, αυτόν που ο Κύριος θεωρεί παράσημο και χαρακτήρισε μέσο για την κατάκτηση της αιωνιότητας. Ο κ. Σωτηρόπουλος αφορίστηκε από μια ανυπόστατη Σύνοδο η οποία ούτε την αρμοδιότητα αυτή είχε να το πράξει, αλλά ούτε τον κάλεσε σε καμία απολογία (κάτι το οποίο δεν γίνεται ούτε στους μεγαλύτερους εγκληματίες), ενώ ακόμη δεν ρωτήθηκε η Εκκλησία της Ελλάδος (μέλος της οποίας είναι) για την πρόθεσή τους αυτή, σύμφωνα με τις ισχύουσες Εκκλησιαστικές και πολιτειακές διατάξεις.
Ο κ. Σωτηρόπουλος δεν αφορίστηκε για ανηθικότητα, ιεροσυλία, καταπάτηση των ιερών κανόνων, ασέβεια. Τούτα όλα τα πράττουν καθημερινά χιλιάδες αντίχριστοι και απάνθρωποι ανά τον κόσμο τους οποίους υψηλόβαθμοι, προβατόσχημοι, Κληρικοί τους λιβανίζουν και τους έχουν φίλους, εκθειάζουν δε δημόσια τα ανομήματα και ολισθήματά τους προκειμένου να επιτύχουν φθηνές και φθαρτές δόξες. Κανέναν από αυτούς (ακόμη και τους πλέον αισχρότατους βλάσφημους) δεν αφόρισαν- ως όφειλαν, για να καθαρίσει κάποτε η ήρα απ΄ το στάρι (για όσους δεν γνωρίζουν αυτό είναι ένα παιδαγωγικό μέσο)- το έπραξαν, όμως, σε έναν γνήσιο εργάτη του ιερού αμπελώνα ! Γιατί ? Επειδή κήρυξε ορθά τον λόγο του Θεού και ήλεγξε τα λάθη τους !
Ασφαλώς, ένας τέτοιος αφορισμός είναι άκυρος και δεν έχει καμία ισχύ ενώπιον του Θεού. Και για τούτο πλείστοι όσοι Αρχιερείς ανά την Ελλάδα και τον κόσμο δεν τον αναγνωρίζουν και καλούν τον κ. Σωτηρόπουλο να κηρύξει στα διοικητικά όρια των επαρχιών τους, καθώς επίσης και Σύλλογοι, Αδελφότητες και φορείς της τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Προσωπικά, θαυμάζω τον κ. Νικόλαο Ι. Σωτηρόπουλο και τον θεωρώ το γνησιότερο πνευματικό παιδί του αειμνήστου Γέροντά του (και –μας), μακαριστού Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη, του όντως σύγχρονου Πατέρα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Θεωρώ ότι οι αποδώσαντες επί δεκαπενταετία άδικη ποινή και κακομεταχείριση έναντι ενός γνησίου θεολόγου (και όχι όπως πάμπολλοι άλλοι –νεοεποχίτες- θεολόγοι που αμφιβάλω εάν γνωρίζουν Ορθόδοξη θεολογία…!), θα πρέπει να αναθεωρήσουν και να αποδώσουν δίκαιο, άλλως επισύρουν και προκαλούν την μέλλουσα κρίση και ποινή για τους ιδίους τους εαυτούς των.
Ο κ. Σωτηρόπουλος έχει μάθει παιδιόθεν να είναι αγωνιστής και να παλεύει. <<Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν>> (Ψαλμ. ΜΓ΄, 23). Έχει μάθει σε τούτη την εφήμερη ζωή να έχει έντονη πνευματική ζωή και να αρκείται στα απολύτως απαραίτητα. <<Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα>> (Α΄ Τιμοθ. ΣΤ΄, 8). Αυτά πίστεψε, αυτά πιστεύει και αυτά εφαρμόζει σε όλη του τη βιοτή, ζών ιεραποστολικώς και κατά Χριστόν. Θα αντέξει την αδικία. Και θα στεφθεί με το στεφάνι του μαρτυρίου και της Ομολογίας. Αλλά θα είναι μαρτύριο που του επέβαλαν αδελφοί. Και τούτο είναι ακόμη πιο οδυνηρό, πληγώνει περισσότερο. Διότι είναι αμφίπλευρο, θα πληγώσει και θα καταδικάσει περισσότερο εκείνους που το προκάλεσαν, στον δε πληγωθέντα θα επιφέρει το τρόπαιο της νίκης, το στεφάνι της ζωής, την αιώνια βασιλεία, που ετοίμασε ο Κύριος από καταβολής κόσμου με δόξα και γεγονότα <<ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν>> (Α΄ Κορινθ. Β΄, 9).-
