Ἡ ἀναγκαστικὴ ἀποβολὴ τοῦ ράσου στὴν Τουρκία ἔγινε ἐθελούσια
ΕΙΝΑΙ πράγματι λυπηρό, διότι αὐτὸ ποὺ ἐπεβλήθηἀπὸ τὸ κεμαλικὸ καθεστὼς νὰ κυκλοφοροῦν οἱ κληρικοὶ μὲ λαϊκὰ ἐνδύματα, πλὴν τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τώρα μετὰ χαρᾶς καὶ ἐθελούσια τὸ ἀκολουθοῦν σχεδὸν ὅλοιοἱ κληρικοὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἐκτὸς Τουρκίας, χωρὶς κανεὶς νὰτοὺς ἀναγκάζει.
Ἡ τάση μάλιστα αὐτὴ ἐνισχύθηκε στὴν ἀνὰτὴν Δύση, Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη, Ὀρθόδοξη Διασπορά, ὅπου ὁ πλήρως ἐκκοσμικευμένος Κλῆροςτοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἐνδύεται, ὅπως οἱ κοσμικοὶ, ὅταν κυκλοφοροῦνἐκτὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν, καὶ μόνον ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἢ σὲ ἐπίσημες ἐκδηλώσειςκαὶ ἐμφανίσεις φέρουν ἱερατικὴ ἀμφίεση.
Ἀντὶ νὰ φρενάρουμε καὶ νὰ σταματήσουμετὴν παπικὴ καὶ προτεσταντικὴ ἐκκοσμίκευση καὶ νὰ τοὺς δώσουμε ἐμεῖς τὸπαράδειγμα ἱεροπρεποῦς καὶ σεμνῆς ἐμφανίσεως, παρασυρόμαστε ἐμεῖς ἀπὸ τὴνκοσμικὴ συμπεριφορὰ καὶ νοοτροπία τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν κληρικῶν.
Ἐπαληθεύεται ἔτσι γιὰ μυριοστὴ φορὰ ὅτιὅπου ὑπάρχει ἔκπτωση στὸ δόγμα ἀκολουθεῖ καὶ ἔκπτωση στὸ ἦθος ἢ καὶ τὸ ἀντίστροφο,ὅπερ καὶ συνηθέστερο τὴν ἔκπτωση στὸ ἦθος ἀκολουθεῖ καὶ ἡ ἔκπτωση στὸ δόγμα.Δυστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὴν ὁποία πρωτοστατεῖ ἀπὸ τὸνπερασμένο αἰώνα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἔφθειρε τὰ νοήματα πολλῶν Ὀρθοδόξων,μὲ συνέπεια νὰ ἔχουμε καταστροφικὲς συνέπειες ὄχι μόνο στὸ χῶρο τῆς Πίστεως ἀλλὰκαὶ στὸ χῶρο τοῦ βίου τῆς κατὰ Χριστὸν πολιτείας. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ ἐλευθεριάζοντεςκαὶ «προοδευτικοὶ» κληρικοὶ προέρχονται σχεδὸν ὅλοι ἀπὸ τοὺς κύκλους τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Περιφερόμενοι ὁμολογηταὶ οἱ ρασοφοροῦντες κληρικοί
ΔΕΝ πρόκειται βέβαια στὰ σύντομα σχόλιαμας νὰ παρουσιάσουμε τὴν μεγάλη πνευματικὴ σημασία καὶ σπουδαιότητα τοῦ ἁγιασμένουκαὶ ἁγιάζοντος, τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ κατὰ Χριστὸν πένθοςσυμβολίζοντος ράσου, διὰ νὰ φανῆ ὅμως ὅτι θὰ μπορούσαμε οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ στὸσημεῖο αὐτὸ νὰ ἐπηρεάσουμε τοὺς πλανηθέντας καὶ πλανῶντας ἑτεροδόξους κληρικοὺςτοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, παρουσιάζουμε τὸ πόσο θετικὰ εἶδεπροτεστάντης Γερμανὸς πάστωρ (=ἱερεὺς) τοὺς Ὀρθοδόξους κληρικοὺς νὰ κυκλοφοροῦνστὴν Ἀθήνα ἀνάμεσα στοὺς κοσμικούς, φορῶντας τὸ ἁγιασμένο ράσο.
Κατὰ τὴν διήγηση ὁμοτίμου τώρα καθηγητοῦτῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, φιλοξενούμενός του Γερμανὸςπάστωρ εἶδε μὲ ἔκπληξη καὶ ἀπορία νὰ κυκλοφοροῦν στὸ κέντρο τῆς κοσμικῆς Ἀθήναςοἱ μαυροφορεμένοι κληρικοί. Καὶ ὅταν ὁ ξεναγῶν καθηγητὴς τοῦ ἐξήγησε ὅτι καὶ αὐτοὶεἶναι «πάστορες» ποιμένες, ἱερεῖς, ὅπως καὶ αὐτὸς μετὰ ἀπὸ περισυλλογὴ καὶσκέψη εἶπε τὰ ἑξῆς:
«Κακῶς ἐμεῖς στὴ Δύση κυκλοφοροῦμε μὲκοστούμια, ὅπως οἱ λαϊκοί. Διότι ἐδῶ βλέποντας τοὺς κληρικοὺς μὲ τὰ ράσα, αὐτομάτωςσκέπτεσαι ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν κόσμο ὑπάρχει καὶ ὁ Θεός, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ κοσμικὸ ὑπάρχεικαὶ τὸ ἱερὸ καὶ τὸ θεῖο».
Ἐκτὸς λοιπὸν ἀπὸ τὰ πολλὰ ἄλλα πλεονεκτήματατοῦ ράσου τοῦ ἁγιασθέντος ἀπὸ πλῆθος ἁγίων καὶ ἁγιάζοντος πλῆθος πιστῶν, οἱ φέ-ροντες τὸ ράσο Ὀρθόδοξοι κληρικοὶ εἶναι κινούμενοι μάρτυρες καὶ ὁμολογηταὶ τῆς ὑπάρξεωςκαὶ παρουσίας τοῦ Θεοῦ
Πολὺ σοβαρὸ θέμα. Νὰ ἀσχοληθῆ ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Προύσης Ἐλπιδοφόρος δὲνεἶναι ὁ μοναδικός, ποὺ περιφρονεῖ καὶ ἀτιμάζει τὴν καθαγιασμένη ἀνὰ τοὺς αἰῶνεςκαὶ μετ᾽ εὐλαβείας τηρούμενη παράδοση τοῦ ἁγιασμένου καὶ ἡρωϊκοῦ ράσου. Τὸ ἴδιοπράττουν σχεδὸν ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, ἐρχόμενοι στὴν Ἑλλάδα, ἢδιακονοῦντες στὴν Ὀρθόδοξη Διασπορά.
Ἐπειδὴ ὅμως τὸ κακὸ αὐτὸ καὶ ἀντιπαραδοσιακὸπαράδειγμα ἄρχισαν νὰ τὸ μιμοῦνται καὶ ἀρκετοὶ κληρικοὶ ὅλων τῶν βαθμίδων, ποὺ ἀνήκουνστὴν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, πρέπει μὲ αὐστηρότητα νὰ πάρει θέση ἡ Σύνοδοςτῆς Ἱεραρχίας, ἐξαπολύουσα σχετικὴ ἐγκύκλιο, ποὺ θὰ διαβασθῆ στοὺς Ἱ. Ναούς, ὥστεκαὶ οἱ λαϊκοὶ νὰ γνωρίζουν ὅτι αὐθαιρετοῦν καὶ ἀσεβοῦν ὅσοι κληρικοὶ βγάζουν τὰράσα ἢ δὲν φοροῦν καλυμμαύχι ἢ παραλλάσσουν κατὰ ποικίλους τρόπους τὴν ἱερατικὴἀμφίεση. Ἂν δὲν συγκρατεῖ πολλοὺς ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πράξη τῆς Ἐκκλησίας,τουλάχιστον νὰ ντρέπονται τοὺς ἀνθρώπους, τὸ ποίμνιό τους, τὸ ὁποῖο στὴνσυντριπτική του πλειοψηφία θέλει τὸν παπᾶ μὲ τὰ ράσα.
Ο ΟΣΙΟΣΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γέρων Παΐσιος χαριτωμένοςπάντοτε στὶς διδαχές του, μᾶς ἄφησε μεταξὺ ἄλλων σχετικῶν καὶ τὰ ἑξῆς: Τοῦ εἶπανκάποιοι ἐπισκέπτες: Γέροντα λένε!
Μήπως τὸ ράσο κάνει τὸν παπᾶ; Καὶ ἐκεῖνοςἀπήντησε: Πρόσεχε λ.χ. δύο ἐλιὲς ποὺ ἡ μία ἔχει φύλλα καὶ ἡ ἄλλη δὲν ἔχει. Ποιὰἀπὸ τὶς δύο σοῦ ἀρέσει… Ὅταν ἤμουν στὸ Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μιὰ φορὰξεφλούδισα τὸν κορμὸ τῆς ἐλιᾶς, ποὺ ἦταν στὴν αὐλὴ καὶ ἔγραψα: «Τὰ δέντραπέταξαν τὴν στολή τους, θὰ δοῦμε τὴν προκοπή τους». Καὶ δίπλα ἔγραψα: «Παπᾶς ἀράσοτος,ἄρα ἄσωτος».
Τὸν ἐπισκέφθηκε κάποτε ἕνας ἱερεὺς μὲψαλιδισμένα γένεια, ὅπως πράττουν τώρα πολλοὶ κληρικοί, νέοι καὶ ἡλικιωμένοι.Καὶ μεταξύ τους ἔγινε ὁ ἑξῆς χαριτωμένος καὶ διδακτικὸς διάλογος: —Ἐσὺ πάτερ ἀπὸποῦ εἶσαι; —Ἀπὸ τὴν Κρήτη Γέροντα. —Πόσα χρόνια εἶσαι παπᾶς; —Ἐσεῖς, Γέροντα,πόσων χρόνων παπᾶ μὲ κάνετε; —Ἐγὼ σὲ κάνω μιᾶς ἑβδομάδος παπᾶ! —Ἒ ὄχι, Γέροντα,καὶ μιᾶς ἑβδομάδος! Ἔχω τριάντα χρόνια παπᾶς! —Δὲν σοῦ φαίνεται! Μοῦ φαίνεσαιμιᾶς ἑβδομάδος ἀξύριστος…
ΟρθόδοξοςΤύπος,09/12/2011