Προσοχή στη Βαλκανική μας πολιτική
Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Η 17η Ιουνίου εκτός από ημέρα διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών είναι και η 99η επέτειος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου. Οι Βούλγαροι παρασπόνδησαν και επετέθησαν κατά των συμμάχων τους στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, των Ελλήνων και των Σέρβων, ενώ αργότερα και η Ρουμανία προσετέθη στην ελληνοσερβική συμμαχία..
Η Ελλάς νίκησε και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση ελληνικών πληθυσμών που είχε ξεκινήσει με τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Με την ευκαιρία αυτή καλό είναι να θυμηθούμε τα βαλκανικά ζητήματα, τα οποία απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και θα κληθεί να τα χειρισθεί υπεύθυνα η νέα κυβέρνηση που ελπίζουμε να σχηματισθεί γρήγορα.
Το ζήτημα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη πρέπει να ξανασυζητηθεί με τη Βουλγαρία, η οποία αποτελούσε μέχρι τώρα το εμπόδιο. Οι Ρώσοι είναι θετικοί, ενώ οι Βούλγαροι προέβαλαν οικολογικές ανησυχίες. Η ενεργειακή μας πολιτική θα βασισθεί μεν κυρίως στην ΑΟΖ, αλλά θα μείνει ελλιπής αν δεν συμπληρωθεί με ένα αγωγό, ο οποίος θα θωρακίσει κυρίως την Θράκη και θα ανοίξει θέσεις εργασίας.
Τα Σκόπια δεν πρόκειται να συνετισθούν και θα συνεχίσουν να προκαλούν με κάθε τρόπο. Το αίτημά τους για ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν συζητήθηκε καν κατά την πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, αλλά η άρνησή τους να υποχωρήσουν στο όνομα ενισχύεται και από δικά μας λάθη και παλινωδίες. Θα είναι καταστροφική η τυχόν εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με διακηρύξεις διαφόρων συνιστωσών του αποδέχεται τις θέσεις του σκοπιανού εθνικισμού. Είναι άξιον απορίας πώς ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλείται σφόδρα από αυτό που αποκαλεί «ελληνικό εθνικισμό» και από την άλλη στηρίζει τον ανθελληνικό και προκλητικό εθνικισμό των Σκοπίων.
Η Αλβανία συνεχίζει το παιχνίδι με τα δύο πρόσωπα. Στα λόγια θέλει φιλία και καλή γειτονία, αλλά στην πράξη όλες οι κυβερνήσεις στηρίζουν τις διεκδικήσεις των Τσάμηδων κατά της Ελλάδος και ασκούν πολιτική διωγμού «χαμηλών τόνων» κατά της ελληνικής εθνικής κοινότητας. Απαιτείται μεγαλύτερη πυγμή από την Αθήνα και ελπίζω η νέα κυβέρνηση που θα σχηματισθεί να έχει στελέχη που γνωρίζουν καλά το θέμα. Θυμίζω μία παλιότερη και πού ορθή δήλωση του Αντώνη Σαμαρά ότι η Ελλάδα ζητά για τους Έλληνες της Αλβανίας ό,τι ακριβώς ζητά και η Αλβανία για τα δικαιώματα των Αλβανών εκτός συνόρων. Εξάλλου εκκρεμεί η ρύθμιση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, η οποία είχε αρχικά υπογραφεί κατά τρόπο αμοιβαία επωφελή, αλλά ακυρώθηκε με τουρκική παρέμβαση.
Στη Σερβία η εκλογή του εθνικιστή Προέδρου Νίκολιτς φέρνει και πάλι στην επιφάνεια το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου. Ο νέος Πρόεδρος υποστηρίζει πιο δυναμικά από άλλους πολιτικούς την αδιάλλακτη σερβική θέση περί ΜΗ αναγνωρίσεως της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου-Κοσσόβου. Φυσικά το ανεξάρτητο Κόσσοβο είναι μία πραγματικότητα, αλλά υπάρχουν 5 ευρωπαϊκές χώρες που συμφωνούν μετριοπαθώς με τη σερβική θέση ότι δηλαδή το αποτέλεσμα ενόπλου εξεγέρσεως και αποσχίσεως δεν παράγει έννομες συνέπειες. Μεταξύ των χωρών που δεν αναγνωρίζουν αυτή την ανεξαρτησία είναι και η Ελλάδα. Η πολιτική αλλαγή στη Σερβία αναμένεται να ριζοσπαστικοποιήσει τους Σέρβους που απέμειναν αποκλεισμένοι στο βόρειο τμήμα του Κοσσόβου, δηλαδή δεν αποκλείεται να έχουμε νέα αναταραχή μεταξύ σερβικών και αλβανικών ενόπλων ομάδων.
Η βαλκανική μας πολιτική συνδέεται άμεσα με τη διδασκαλία της Ιστορίας. Θα είναι εθνικώς απαράδεκτο να υιοθετήσει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση την τετράτομη φιλοτουρκική και φιλοσκοπιανή Ιστορία των Βαλκανίων που υπάρχει μεταφρασμένη στα ελληνικά με χρηματοδότηση διεθνών κερδοσκόπων. Φέτος μάλιστα που τιμούμε τα 100 χρόνια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου!
