Η αναμφισβήτητη αλήθεια επί τη βάσει της οποίας ο χριστιανισμός τυγχάνει οικουμενική θρησκεία δεν αναιρεί το επίσης ανεπίδεκτο αμφισβητήσεως γεγονός ότι στη χώρα μας η σχέση Εκκλησίας και κράτους αποτελεί μία όλως ιδιότυπη κατάσταση αφού το 98% του πληθυσμού,έστω και τυπικά κατά τη συλλογιστική κάποιων,φέρει την ιδιότητα του ορθοδόξου χριστιανού.
Ας θυμηθούμε τα πρώτα συντάγματα και τις πρώτες εθνοσυνελεύσεις του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και τα όσα διαλαμβάνονταν σχετικώς αναφορικά με τον εθνικοθρησκευτικό προσδιορισμό του όρου Έλλην προκειμένου να μας διαλυθεί οποιαδήποτε αμφιβολία. Επίσης καλό θα είναι να έχουμε υπόψην τη ρήση του περίφημου ιστορικού Κων/νου Παπαρηγόπουλου με βάση την οποία ο ελληνισμός δεν διεσώθη ειμή μετά της του χριστιανισμού συμμαχίας.Παρόμοιες αλήθεις διατύπωσε και ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος.
Αν υπάρχει σήμερα ελεύθερο ελληνικό κράτος εν πολλοίς οφείλεται στη θυσία 10 πατριαρχών,εκατοντάδος περίπου επισκόπων και χιλιάδων κληρικών κατωτέρων βαθμών που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας.
Δυστυχώς οι αγνώμονες νεοέλληνες πολιτικοί,επηρεασμένοι απ τις σπουδές τους στη σαπισμένη και άθρησκη Εσπερία, επιχείρησαν και επιχειρούν λυσσωδώς να περιθωριοποιήσουν την Εκκλησία και να αποχριστιανοποιήσουν την παιδεία και τη δημόσια ζωή γενικότερα. Και η μεν Εκκλησία δεν πρόκειται βέβαια να βλαβεί στην απευκταία περίπτωση ενός χωρισμού της απ την πολιτεία,η τελευταία όμως θα υποστεί ανεπανόρθωτη ποιοτικά καθίζηση.
