Madame Francoise Athenais de Montespan. Εσφάζοντο παιδιά στο βωμό, πάνω από το γυμνό σώμα της μαιτρέσσας τού Λουδοβίκου τού ΙΔ'. Στην προσπάθειά της να διατηρήσει την εύνοια τού Βασιλέως, κατέφυγε στις «μαύρες λειτουργίες».
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΥ
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Οι πρώτες βέβαιες ιστορικές πληροφορίες για τη νεώτερη φάση τού σατανισμού αναφέρονται στην αυλή τού Βασιλέως της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΔ' (1643 -1715). Στο σατανισμό αυτό ήσαν αναμεμιγμένες ανώτερες και ανώτατες κοινωνικές τάξεις.
Εδώ αναπτύχθηκε πλέον η λατρεία τού Διαβόλου μέσω των λεγόμενων μαύρων λειτουργιών και ποικίλων βλάσφημων τελετουργικών. Επεδιώκετο μίμηση της Ρωμαιοκαθολικής λειτουργίας με σκοπό τη χυδαία γελοιοποίησή της.
Ο σατανισμός αυτός είχε ως στόχο την εξασφάλιση μαγικών δυνάμεων τού ίδιου τού Σατανά. Με αυτές τις δυνάμεις οι λάτρεις τού Διαβόλου ήθελαν να επιβάλουν τη θέληση τους και να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Μεταξύ αυτών ήταν ακόμη και η θανάτωση των εχθρών τους, η παρεμπόδιση ερωτικών σχέσεων ή και η δημιουργία τέτοιων σχέσεων.
Γνωστές είναι οι δραστηριότητες της Madame Francoise Athenais de Montespan. Ο F.W. Haack αναφέρει ότι κατά τα έτη 1673-1679 εσφάζοντο παιδιά στο βωμό, πάνω από το γυμνό σώμα μιας γυναίκας, προφανώς της ίδιας της Montespan (F.W. Haack, Satan -Teufel - Luzifer. Alter Aberglaube, neue Satanskult, E' έκδ., Munchen 1987, σ. 45) μαιτρέσσας τού Λουδοβίκου τού ΙΔ'. Στην προσπάθειά της να διατηρήσει την εύνοια τού Βασιλέως, κατέφυγε στις «μαύρες λειτουργίες».
Για το σκοπό αυτό η Montespan επιστράτευσε μια μαύρη μάγισσα και τον Αββά Loubourg, Ρωμαιοκαθολικό ιερέα και τελούσε «μαύρες λειτουργίες». Σ' αυτές τις τελετουργίες, όπως αναφέρει ο Β. Wenisch (σελ. 22) εχρησιμοποιείτο το αίμα νεογέννητων παιδιών που εφονεύοντο και «η μαγική δύναμη» εβοηθείτο με δηλητήριο, όταν επρόκειτο να εξουδετερωθούν αντίζηλοι.
Κατά τον ΙΗ' και ΙΘ' αιώνα μία σατανιστική τάση εμφανίστηκε στην ποίηση και τη λογοτεχνία από λογοτέχνες που προφανώς είχαν σχέσεις η εμπειρίες τού σατανιστικού χώρου. Σ' αυτό το θέμα αναφέρεται ο G. Zacharias στο βιβλίο του Der dunkle Gott, (έκδ. Γ' Wiesbaden-Munchen 1982, ο. 171-175). Εδώ μνημονεύονται τα ονόματα των Charles Baudelaire και Joris Κ. Huysman.Ο Baudelaire (1821-1867) συνέταξε την ακόλουθη «λιτανεία» στο Σατανά:
«Ω Συ, σοφώτατε και κάλλιστε των αγγέλων,
Θεέ που προδόθηκες από τη μοίρα,
και σου λήστεψαν τη δοξολογία,
Ω Σατανά, ελέησε τη μεγάλη μου αθλιότητα».
Σύμφωνα μ' αυτή την αντίληψη, ο Σατανάς δεν είναι κακός, αλλά ο «αδικημένος θεός», που όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, προδόθηκε από τη μοίρα!
Εκτός από αυτό, εδώ κυριαρχεί το ωφελιμιστικό στοιχείο. Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ο χλευασμός της χριστιανικής Εκκλησίας και των μυστηρίων της, προ παντός τού μυστηρίου της παρουσίας τού Χριστού στη θεία ευχαριστία.
Για την τέλεση των «μαύρων λειτουργιών» ήταν απαραίτητη η συνεργασία ενός αποσχηματισμένου ιερέα, ο οποίος ανελάμβανε να «καθαγιάσει» τις όστιες στα πλαίσια του τελετουργικού της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το στοιχείο τού χλευασμού τού θρησκευτικού κατεστημένου κυριαρχούσε, ιδιαίτερα στο βρετανικό σατανισμό.
Ο Huysman, στο μυθιστόρημα του La bas περιγράφει μία «μαύρη λειτουργία». Συγκέντρωσε όλες τις πληροφορίες από το μαγικό σκηνικό της Γαλλίας και ήτο βέβαιος ότι από το 1855 υπήρχε στο Παρίσι μία θηλυκή σατανιστική εταιρεία. Οι γυναίκες που την αποτελούσαν συναντιόνταν πολλές φορές την ημέρα. Έβαζαν στο στόμα τους όστιες από τη ρωμαιοκαθολική θεία λειτουργία και τις έφτυναν στο έδαφος για να τις κομματιάσουν και να τις βεβηλώσουν.
Δημιουργήθηκε ομάδα γυναικών επαγγελματιών που ανέλαβαν αυτή τη![]()
βεβήλωση και ελάμβαναν ορισμένο χρηματικό ποσό για κάθε όστια (Gerhard Zacharias, Der dunele Gott, Wiesbaden 1982, σ. 203).
βεβήλωση και ελάμβαναν ορισμένο χρηματικό ποσό για κάθε όστια (Gerhard Zacharias, Der dunele Gott, Wiesbaden 1982, σ. 203).Το μυθιστόρημα τού Huysman δημοσιεύθηκε το 1891 στο Echo de Paris πριν από την έκδοσή του ως βιβλίο. Εκεί περιγράφεται μία «μαύρη λειτουργία» που αποτελεί βεβήλωση της ρωμαιοκαθολικής λειτουργίας μέσω σατανιστικών οργίων.
Ο Σατανάς εκλαμβάνεται εδώ ως ελευθερωτής τού ανθρώπου από τους περιορισμούς της Εκκλησίας και ως ελευθερωτής από την κοινωνία που βρίσκεται ζευγμένη στο «όχημα τού Θεού», μέσω της παραδοσιακής ηθικής. Εδώ δοξάζεται και λατρεύεται ο Σατανάς σε συνδυασμό με πρακτικές που αποσκοπούν στο να γελοιοποιήσουν και να βλασφημήσουν το Χριστό και τη χριστιανική λατρεία.
Και στη φιλολογική αυτή έκφραση τού σατανισμού διατηρείται η παραδοσιακή αντίληψη περί Σατανά και η ανάλογη κοσμοθεωρία. Εδώ, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Β. Wenisch, η επανάσταση του ανθρώπου εναντίον τού Θεού ενώνεται με την επανάσταση του Εωσφόρου.
Σε αντίθεση με αυτήν τη θεώρηση, ιδιαίτερα κατά τον εικοστόν αιώνα υπάρχουν κινήσεις που εντάσσονται στο σατανισμό, όμως η κοσμοθεωρία που προβάλλουν είναι διαφορετική γι' αυτό και όπως παρατηρεί ο Η. J. Ruppert πρέπει να κατανοηθούν ως «ιδιαίτερη θρησκεία» (Neugnosis. Gemeinsc-halten und Welfanschanuungen. Dokumentation 1/84, Werkma-ppe Sekten und religiose Sondergemeinschaften in Osterreich, Reterat fur Weltauschaunngen, Wien, Dokumentation).
Πρόκειται για είδος νεοσατανισμού που αναπτύχθηκε κατά τα τέλη του ΙΘ' αιώνα στα πλαίσια του κύματος του νεογνωστικισμού. Ο γνωστικισμός ήταν κατά τους πρώτους αιώνες στη ζωή της Εκκλησίας ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Στο διάβα των αιώνων εμφανίστηκε με ποικίλες μορφές, ιδιαίτερα στην παράδοση της Καββάλα (βλ. Α. Αλεβιζοπούλου, Ο αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας, τεύχη Β' Καββάλα, Ιάμβλιχος, Αθήνα 1994).
Ο γνωστικισμός των πρώτων αιώνων κήρυττε την διαρχία ο υλικός κόσμος δημιουργήθηκε από τον κακό θεό. Σε αντίθεση με τον γνωστικισμό των πρώτων χριστιανικών αιώνων, ο νεογνωστικισμός δε συμμερίζεται τη διαρχία και διαπνέεται από πανθεϊστικές ιδέες κηρύττει το μονισμό και την ολιστική θεώρηση του κόσμου. Κατά την πνευματική αυτή τάση υπάρχει ενότητα ανάμεσα στον πνευματικό πυρήνα του ανθρώπου και σε έναν κόσμο πνευματικών-θεϊκών οντοτήτων, που βρίσκονται στην ίδια, ενιαία εξελικτική κλίμακα, όμως σε ανώτερα επίπεδα. Δεν αποτελούν όντα διαφορετικής ουσίας ταυτίζονται κατά την ουσία με τη μία και μοναδική πραγματικότητα ή «θεϊκή Αρχή» και αποτελούν προβολή ή εκροή της Αρχής αυτής.
Ο γνωστικισμός όπως εμφανίστηκε στους πρώτους αιώνες, κηρύττει την ελευθερία από την ύλη, την οποία θεωρεί εχθρική προς το θεϊκό στοιχείο. Ενώ οι πιο πολλές γνωστικές κινήσεις κηρύττουν αυτήν την ελευθερία μέσω ασκήσεως και μέσω παραιτήσεως από τις χαρές της ζωής και υπόσχονται κατ' αυτόν τον τρόπον την ενότητα με την πρωταρχική αρχή, υπήρξαν και υπάρχουν άλλες ομάδες που κηρύττουν τον αντίθετο ακριβώς δρόμο. Προβάλλουν τον ελεύθερο τρόπο ζωής, σύμφωνα με τις επιταγές των ενστίκτων τού ανθρώπου. Έτσι, λένε, αποκτά κανείς την εμπειρία ότι ο εσωτερικός πυρήνας τού ανθρώπου μένει ανέπαφος από αυτόν τον τρόπον της έκλυτης ζωής και καταλήγουν ότι ο άνθρωπος φθάνει στο συμπέρασμα πως αποτελεί μέρος τού πνευματικού, θεϊκού κόσμου. Γι' αυτό μένει ανεπηρέαστος από το περιβάλλον. Οι πρακτικές αυτής της μορφής τού γνωστικισμού πέρασαν στο χώρο τού σατανισμού.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να υπογραμμιστεί εισαγωγικά είναι η αύξηση του ενδιαφέροντος για ανεξήγητα «αποκρυφιστικά» φαινόμενα κατά το δεύτερο ήμισυ του ΙΘ' αιώνα. Τέτοια φαινόμενα είναι η διόραση, η ψυχοκίνηση, τα φαντάσματα και άλλα. Το θέμα αυτό έχει ενδιαφέρον επειδή τα φαινόμενα αυτά ερμηνεύθησαν πνευματιστικά. Ο ρόλος των λεγομένων μέντιουμ ενισχύθηκε. Θεωρήθηκαν πως έχουν επικοινωνία με τον πνευματικό κόσμο. Ο μεντιουμισμός και ο πνευματισμός συνδέεται πλέον με τον γνωστικισμό. Εδώ η «γνώση» λογίζεται «άμεση». Με τη μεσολάβηση των μέντιουμ έρχεται κανείς σε επαφή με τα πνεύματα, καλά ή κακά, τα οποία τον μυούν στη «γνωστική διδασκαλία».
Αλλά μέσω αυτής της μυήσεως και της συνεργασίας με τα πνεύματα, η τάση αυτή υπόσχεται ακόμη την άντληση δυνάμεων και ενεργειών, ώστε η ψυχή που τυχόν εμποδίζεται στην άνοδό της ή στην επιστροφή πίσω στο θεϊκό πυρήνα του κόσμου, να προστατευθεί.
Ένα μικρό βήμα πιο πέρα και φθάνομε στις σημερινές πρακτικές της μαγείας και του σατανισμού: Με την επαφή με τα πνεύματα μπορεί κανείς, σύμφωνα με τις υποσχέσεις αυτού του χώρου, να αποκτήσει μαγικές δυνάμεις για το καλό ή ακόμη και για το κακό. Τα πνεύματα δεν θεωρείται ότι ταυτίζονται με το θεϊκό, με τη θεϊκή πρωταρχική αρχή, αλλά με την ενσάρκωσή της. Οι αποκρυφιστές ισχυρίζονται ότι μπορούν ακόμη να χρησιμοποιήσουν και τη δύναμη των κακών πνευμάτων ή και του ίδιου του Σατανά, όπως ισχυρίζονται.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ - ΑΘΗΝΑ 1996 - ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
