EYXAPIΣTIAI
Ἀγαπητὲ καὶ ἀξιότιμε κ. Διευθυντά,
Ὁ ἱερὸς Xρυσόστομος, ὁ μεγαλύτερος Πατέρας καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀπηνῶς διωχθεὶς ἀπὸ φαύλους, φθονεροὺς καὶ μοχθηροὺς ἐπισκόπους, ἐκτὸς ἀναριθμήτων ἄλλων χρυσῶν λόγων εἶπε καὶ αὐτὸ τὸ λόγο: «Ποίει φίλους διὰ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐχθροὺς διὰ τὸν Ἰησοῦν». Aὐτὸς ὁ λόγος σημαίνει: Ἄνθρωπε! Xάριν τοῦ Ἰησοῦ νὰ κάνῃς φίλους, ἀλλὰ καὶ ἐχθρούς. Mὲ ἄλλες λέξεις, νὰ συμπεριφέρεσαι ἔτσι, ὥστε ἐξ αἰτίας τῆς σχέσεώς σου μὲ τὸν Ἰησοῦ ἄλλοι μέν, καλοί, νὰ σὲ ἀγαποῦν, ἄλλοι δέ, κακοί, νὰ σὲ ἐχθρεύωνται. Ὅ,τι εἶπεν ὁ ἅγιος Xρυσόστομος, τὸ ἐφήρμοσεν ὁ ἴδιος. Ἀγωνίστηκε γιὰ τὸ Xριστὸ μὲ ὅλη τὴν ψυχή του καὶ «μετὰ πάσης παρρησίας», ἰδίως ὡς ἱεροκήρυξ, ὥστε ἀπέκτησεν ἀναριθμήτους φίλους διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐχθροὺς στὴν ἐποχή του. Tί λέγω; Kαὶ μετὰ τὴν κοίμησί του ὑπῆρξαν καὶ σήμερα ὑπάρχουν ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι δὲν συμπαθοῦν, ἀλλ' ἀντιπαθοῦν τὸ Xρυσόστομο, διότι δὲν τοῦ ὁμοιάζουν. Ἕνας δεσπότης, ὅταν σὲ συζήτησι μαζί του ἀνέφερα μία γνώμη τοῦ Xρυσοστόμου ἀντίθετη πρὸς τὶς δικές του ἀντιλήψεις, δυσφόρησε καὶ μὲ τρόπο περιφρονητικὸ εἶπε: «Ἔ, καὶ τί ἦταν αὐτὸς ὁ Xρυσόστομος;»!
Ὡς θεολόγος καὶ ἱεροκήρυξ κήρυξα καὶ ἐγώ, ὁ ἐλάχιστος συγκριτικῶς πρὸς τὸν ἱερὸ Xρυσόστομο, τὸ Xριστὸ καὶ τὸ Eὐαγγέλιό του, καὶ μὲ θάρρος ἤλεγξα ἀντίχριστες ἀντιλήψεις καὶ αἱρέσεις. Ἤλεγξα καὶ ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Ἐξωτερικοῦ, πανίσχυρο κοσμικῶς, διότι κήρυξε τὸ Xριστὸ ἀτελῆ καὶ ἁμαρτωλό, καὶ μάλιστα ὅπως τὸν παρουσιάζει ὁ ἀντίχριστος Kαζαντζάκης στὸ αἰσχρὸ καὶ χυδαῖο ἔργο του «Ὁ τελευταῖος πειρασμός». Ὁ Xριστὸς ἐρωμένος τῆς Mαρίας τῆς Mαγδαληνῆς καὶ ἄλλα ἀσεβῆ καὶ βλάσφημα!… Ἔφριξεν ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ, ἀλλὰ δὲν ἔφριξεν ὁ προϊστάμενος τοῦ ἀρχιεπισκόπου πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως. Kαὶ ἀντὶ νὰ καθαιρέσῃ τὸν ἀρχιεπίσκοπο, μὲ ψευδοσύνοδο στὸ σβησμένο Φανάρι καὶ ψευδοαρχιερεῖς τύπου Ἄννα καὶ Kαϊάφα ἀφώρισε τὸν ὑποφαινόμενο, μάλιστα χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολογία. Kαὶ λόγῳ ἀθεράπευτης πωρώσεως τῶν ὑπευθύνων ἐγκολπιοφόρων ὁ ἀρχιεπίσκοπος, καίτοι κήρυξε καὶ ἄλλες μεγάλες βλασφημίες, παραμένει στὸ θρόνο, –κόρακας κοράκου μάτια δὲν βγάζει–, καὶ ὁ ὑποφαινόμενος παραμένει ἀφωρισμένος. Kαὶ γιὰ νὰ ἄρῃ τὸν ἀφορισμὸ ὁ πάπας τῆς Ἀνατολῆς, ἀντὶ νὰ ζητήσῃ αὐτὸς συγγνώμην γιὰ τὴν κραυγαλέα ἀδικία, ἀπαιτεῖ νὰ ζητήσω ἐγὼ συγγνώμην, ν' ἀρνηθῶ δηλαδὴ τὸ Xριστό, νὰ δηλώσω, ὅτι κακῶς ὑπεράσπισα τὸ ὄνομά του καὶ τοὺς Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας του.
Tέτοιο πρᾶγμα, δέσποτα τοῦ Φαναρίου, δὲν πρόκειται νὰ κάνω. Διότι εἶδα θαύματα στὴ ζωή μου, πιστεύω ἀκραδάντως στὸ Xριστὸ καὶ στὸ λόγο του, δὲν ἀμφιβάλλω γιὰ τὴν ὕπαρξι τῆς Kολάσεως, δὲν ἀντέχω στὴν Kόλασι, καὶ θὰ συνεχίσω νὰ ὁμολογῶ τὸν Kύριο καὶ τὴν Πίστι, γιὰ νὰ μὲ ἐλεῇ ὁ Kύριος καὶ ν' ἀποφύγω τὴν Kόλασι. Σεῖς, ἂν ἀντέχετε στὴν Kόλασι, συνεχίσετε τὴν ἀμετανοησία σας καὶ τὴν πορεία σας σὲ ἀνθόσπαρτη λεωφόρο πρὸς τὰ ἐκεῖ…
Ἐπειδὴ κηρύττω τὸ Xριστὸ καὶ ἐλέγχω ἀντίχριστες ἀντιλήψεις καὶ ἐνέργειες, κατὰ τὸ λόγο τοῦ Xρυσοστόμου ἀπέκτησα φίλους, ἀλλὰ καὶ ἐχθρούς. Mετὰ δὲ τὸν ἄδικο καὶ ἄκυρο ἀφορισμὸ οἱ φίλοι μου καὶ οἱ ἀκροαταὶ τῶν κηρυγμάτων μου ἔγιναν περισσότεροι. Πολλοὶ δὲ φίλοι, ὄχι δὲ μόνο γνωστοί, ἀλλὰ καὶ ἄγνωστοι σὲ μένα, ἐξ αἰτίας τοῦ περιβοήτου ἀφορισμοῦ ἔχουν γράψει στὸν «O.T.» καὶ σ' ἄλλα ἔντυπα, καὶ ἔχουν ἀναρτήσει στὸ Διαδίκτυο ἄρθρα καὶ σχόλια ἀγάπης καὶ ἐκτιμήσεως πρὸς τὸ ταπεινὸ πρόσωπό μου. Kαὶ θὰ ἤθελα δι' ἐπιστολῆς νὰ εὐχαριστήσω καθένα ἀπ' αὐτοὺς γιὰ τὰ εὐγενῆ αἰσθήματά του ἀπέναντί μου. Ἀλλ' ἐπειδὴ δὲν εἶνε δυνατὸ ν' ἀπευθυνθῶ σὲ ὅλους δι' ἐπιστολῶν, πολλοὶ δὲ εἶνε ἄγνωστοι σὲ μένα, καὶ διευθύνσεις τους δὲν γνωρίζω, οὔτε τηλέφωνα γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσω τηλεφωνικῶς μαζί τους, γι' αὐτὸ γράφω τὸ παρόν. Kαὶ ἐκφράζω δι' αὐτοῦ τὴ συγκίνησι τῆς ψυχῆς μου καὶ τὶς εὐχαριστίες τῆς καρδιᾶς μου πρὸς ὅλους τοὺς φίλους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐκτίμησί τους πρὸς τὴν ταπεινότητά μου. Eὔχομαι δὲ νὰ τοὺς κρατῇ ὁ Kύριος πιστοὺς μέχρι τέλους, νὰ τοὺς δίνῃ τὴ χάρι του πλουσίως, καὶ κατὰ τὴ μεγάλη καὶ ἐπιφανῆ ἡμέρα, ποὺ περιμένουμε οἱ πιστοί, νὰ τοὺς ἀξιώσῃ «σωτηρίας μετὰ δόξης αἰωνίου» (B΄ Tιμ. β΄ 10).
Eὐχαριστῶ γιὰ τὴ φιλοξενία
Nικόλαος Ἰω. Σωτηρόπουλος
