Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ρωμ. ι΄ 1-10
ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΩΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
«ἀγνοοῦντες γάρ τήν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην καί τήν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν»
Ἕνα ἀπό τά πανανθρώπινα αἰτήματα εἶναι ἡ δικαίωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος ὅλων τῶν ἐποχῶν ἀναζητᾶ καί ἐπιδιώκει νά δικαιωθεῖ στίς πράξεις του, στίς ἐνέργειές του, στίς σκέψεις του. Ἐναγωνίως ἀναζητᾶ τήν δικαιοσύνη. Αὐτή ἡ ἀναζήτηση εἶναι μόνιμη, συνεχής καί καθολική.
Ὁ ἄνθρωπος θέλει καί ἐπιθυμεῖ ὅσο τίποτε ἄλλο στήν ζωή του νά ἀναγνωρισθεῖ καί νά καταξιωθεῖ ὡς δίκαιος. Προσπαθεῖ δε κάθε φορά πού διαπιστώνει, ὅτι ἔσφαλε στήν ζωή του νά ἄρει τίς συνέπειες καί νά ἀποκατασταθεῖ. Ὅσο ἀρχαῖος εἶναι αὐτός ὁ πανανθρώπινος πόθος, τόσο ἀρχαίοι εἶναι καί οἱ τρόποι πού σκέφθηκε ὁ ἄνθρωπος γιά τήν δικαίωσή του.
Στήν Ἱστορία τοῦ κόσμου μας ποικίλοι τρόποι ἐπινοήθηκαν καί προτάθηκαν στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς ἐξασφαλίσουν τήν ποθητή δικαίωση καί ἐξάλειψη τῶν συνεπειῶν τῶν λαθῶν τους. Ἀκόμη καί σήμερα γίνονται προτάσεις γιά σωτηρία στό σύγχρονο κόσμο. Προβάλλονται τρόποι καί πρακτικές πού θά ἀπαλλάξουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς ἐνοχές καί τίς συνέπειες τῶν λαθῶν του. Οἱ προτάσεις αὐτές εἶναι πολλές καί προέρχονται ἀπό διάφορους πνευματικούς χώρους. Ἀλλιῶς ἀντιμετωπίζει τό θέμα ὁ Ἰνδουϊσμός κατά διαφορετικό τρόπο ὁ Βουδδισμός. Ἄλλη λύση προβάλλει τό Ἰσλάμ. Ἀκόμη καί ὁ Ἰουδαϊσμός ἔχει νά προτείνει τό δικό του τρόπο δικαιώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Καί δέν εἶναι μόνο αὐτοί. Εἶναι χιλιάδες τρόποι σωτηρίας πού κυριολεκτικῶς πολιορκοῦν τήν σκέψη καί τήν θέληση τοῦ ἀνθρώπου γιά νά κερδίσουν τήν ἐμπιστοσύνη του καί τήν προτίμησή του. Σ’ αὐτούς ἀναφέρεται ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου μέ τόν ὁποῖο ἄρχισε ἡ ὁμιλία αὐτή καί περιέχεται στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἐξετάζει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μποροῦν νά δικαιωθοῦν οἱ ἄνθρωποι κατά τήν ἀντίληψη τοῦ Θεοῦ. Λέγει γι’ αὐτούς πού ἀναζητοῦν τήν δικαίωση μακρυά ἀπό τόν Θεό : «ἀγνοοῦν τήν δικαίωση πού δίνει ὁ Θεός καί προσπαθοῦν νά στήσουν τό δικό τους τρόπο δικαιώσεως γι’ αὐτό καί δέν ὑπετάχθησαν εἰς τήν δικαίωση πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό». Τό ζητούμενο εἶναι ἡ δικαίωση. Νά ἀναγνωρισθοῦμε καί νά καταξιωθοῦμε ὡς δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐνώπιον τῆς Ἀληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. Σ’ αὐτήν τήν προσπάθειά του ὁ ἄνθρωπος ἀπέτυχε καί θά ἀποτυγχάνει πάντοτε γιατί προσπαθεῖ νά στήσει νά ἐφαρμόσει ἕνα δικό του τρόπο δικαιώσεως καί σωτηρίας. Στό ζητούμενο μας ὑπάρχει καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ. Αὐτός πού μᾶς δικαιώνει ὥρισε καί τόν τρόπο τῆς δικαιώσεως. Μᾶς εἶπε μέ ποιό τρόπο θά δικαιωθοῦμε ἐνώπιόν του. Αὐτόν τόν τρόπο ἐκθέτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος σ’ ὅλους μας. Μακάρι νά μποροῦσαν νά ἄκουαν τόν Παῦλο ὅσοι ἐναγωνίως ζητοῦν λύτρωση καί σωτηρία καί δέν τήν ἀπολαμβάνουν. Καί εἶναι πολλοί αὐτοί πού εἶναι πρόθυμοι καί θυσίες καί κόπους καί σ’ ἄλλες στερήσεις νά ὑποβληθοῦν ἀρκεῖ μόνο νά ἐπιτύχουν τήν δικαίωσή τους. Τούς συναντᾶμε στά κοινόβια τῶν ὁλοκληρωτικῶν παραθρησκευτικῶν ὀργανώσεων. Σ’ αὐτές τίς φρικτές ὀργανώσεις πού ἐκμεταλλεύονται τόν διακαή καί ἱερό πόθο τῶν ἀνθρώπων γιά λύτρωση γιά νά πλουτίζουν οἱ ἐπιτήδιοι «σωτῆρες». Σ’ ὅλους μας ὁ Παῦλος μέ ἁπλές γραμμές χαράσσει τόν τρόπο τῆς σωτηρίας πού ὑπόσχεται καί ἐξασφαλίζει ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ ἀρχές του εἶναι τρεῖς :
α- Ἡ δικαίωση δέν κατορθώνεται. Ὁ ἄνθρωπος ὅποια προσπάθεια καί ἄν καταβάλει δέν θά μπορέσει νά τήν ἐπιτύχει. Τό βεβαιώνουν τά χρόνια πού προηγήθηκαν τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ. Τό βεβαιώνει ἡ προσπάθεια χωρίς ὅμως ἀποτέλεσμα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ νόμου. Ὁ ἄνθρωπος δέν μποροῦσε νά δικαιωθεῖ οὔτε καί ἄν ἐφήρμοζε κατά πάντα καί μέ κάθε λεπτομέρεια τόν Νόμο, τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καί σ’ αὐτή τήν ἀπίθανη περίπτωση μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁ ἄνθρωπος ἔμενε ἀδικαίωτος. Εἰς οὐδέν ἐλογαριάζετο ὅλη ἡ προσπάθειά του, ὁ κόπος του, οἱ θυσίες του.
Γι’ αὐτό καί δικαίωση προσφέρθηκε ἀπό τόν Θεό διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς τήν ἐχάρισε ὁ Χριστός. Ἐμεῖς τήν δεχόμαστε καί τήν ἐφαρμόζουμε. Ὑποτασσόμαστε δηλαδή στήν διαδικασία πού ὁ Θεός ὥρισε γιά τήν δικαίωσή μας. Αὐτό πού ἦταν καί εἶναι καί παραμένει ἀκατόρθωτο γιά τόν ἄνθρωπο προσφέρθηκε στόν ἄνθρωπο ἀπό τόν παντοδύναμο Θεό δωρεάν. Χωρίς ἀνταλλάγματα. Ἤ μᾶλλον μέ μία προϋπόθεση πού ἀποτελεῖ τήν δεύτερη ἀρχή καί εἶναι:
β- Ἡ πίστη στό Χριστό καί ἡ ὁμολογία αὐτῆς τῆς πίστεως ἡ ἐξωτερίκευση, ἡ ἀνακοίνωση ὅτι πιστεύουμε στό Χριστό καί σέ ὅσα Ἐκεῖνος ἔκανε γιά μᾶς. Ἰδιαίτερα ὅμως νά πιστέψουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Κύριος δηλαδή Θεός καί ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν νικώντας τόν διάβολο καί τόν θάνατο.
Ὅταν αὐτό πού εἶναι ἡ καρδιά τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας τό πιστέψει ὁ ἄνθρωπος καί τό ὁμολογήσει τότε δικαιώνεται. Καί μπορεῖ νά φαίνεται πολύ εὔκολο νά πιστέψει κανείς. Στήν πραγματικότητα ὅμως εἶναι δύσκολο διότι τήν πίστη στόν Χριστό τήν πολεμοῦν σκέψεις πού προκαλοῦν σύγχυση καί βλάπτουν τήν διάνοια πολλῶν. Γι’ αὐτό χρειάζεται ρωμαλέα ψυχή ὥστε νά ἀποκρούσει τίς σκέψεις αὐτές. Καί ἀναφέρει ἕνα τέτοιο παράδειγμα ὁ Παῦλος πού ἐπιφέρει σύγχυση ὥστε νά μήν πιστέψει ὁ ἄνθρωπος. Γι’ αὐτό ἔδειξε ὅτι χρειάζεται καί δύναμη καί ψυχή ἀνώτερη πού νά παραδέχεται ἐκεῖνα πού ὑπερβαίνουν τήν ἐλπίδα καί νά μήν σκοντάφτει σέ ὁρατά πράγματα.
Καί λέγει ὁ Ἀπόστολος ὅτι ἡ σωτηρία καί ἡ δικαίωση εἶναι πολύ κοντά σου, εἶναι εὔκολη καί βρίσκεται μέσα στήν σκέψη σου καί στήν διάνοιά σου. Δέν χρειάζεται νά βαδίζουμε πολύ δρόμο, οὔτε νά παλεύουμε στό πέλαγος. Μόνο νά σκεφθοῦμε τί ἔκανε ὁ Χριστός γιά μᾶς νά Τόν ἀναγνωρίσουμε, νά Τόν παραδεχθοῦμε καί νά Τόν ὁμολογήσουμε ὅτι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ. Αὐτό ἀρκεῖ γιά τήν δικαίωσή μας.
γ- Ἡ τρίτη ἀρχή εἶναι νά ὑποταχθοῦμε σ’ αὐτή τήν δικαιοσύνη. Αὐτό πού μᾶς ζητᾶ ὡς προϋπόθεση γιά τήν δικαίωσή μας ὁ Θεός καί εὔκολο σχετικῶς εἶναι καί εὔκολα τό ἀποδεχόμαστε. Δέν εἶναι δυνατό νά δικαιωθοῦμε διαφορετικά. Κι ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τά εὔκολα καί ἐπιχειροῦν τά ἀδύνατα. Ἐγκαταλείπουν τά ἐλαφρά καί ἐπιδιώκουν τά βαρύτατα. Αὐτό εἶναι δείγμα τῆς ἀνθρώπινης ἀνοησίας καί δείγμα τῆς χειρότερης μορφῆς φιλονεικίας κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Ὅσοι ἔτσι ἐνεργοῦν περιφρονοῦντες τόν τρόπο πού ὁ Θεός ὥρισε γιά τήν σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων θέλοντες νά δικαιωθοῦν μέ τόν δικό τους τρόπο στεροῦνται κάθε συγγνώμης. Δέν ἔχουν καμμία δικαιολογία ἀφοῦ προτίμησαν τό βαρύ καί ἀκατόρθωτο ἐνῶ περιφρόνησαν τό εὔκολο καί αὐτό πού μποροῦσε νά τούς δώσει τά πάντα.
Ἀγαπητοί μου.
Αὐτός ὁ τρόπος δικαιώσεως ὑπάρχει:
Ἐάν ὁμολογήσεις μέ τό στόμα σου ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Κύριος δηλαδή Θεός καί πιστέψεις μέ τήν καρδιά σου ὅτι ὁ Θεός τόν ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν, τότε θά σωθεῖς.
ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Σ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΕΙ. Ὁ Θεός κανένα δέν θά ἀπογοητεύσει πού ἔχει αὐτήν τήν πίστη καί τήν ὁμολογία.
Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου, Ι. Μ. Καισαριανής/
