Ὅταν οἱ ἑορτές γίνονται πανηγύρια
Οἱ ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας μας ὅπως τίς ζεῖ ὁ λαός μας μέ τίς πηγαῖες ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ καί τιμῆς πρός τό τιμώμενο πρόσωπο, μέ τήν ἀθρόα συμμετοχή στίς ἱερές ἀκολουθίες, μέ τίς ἀρτοκλασίες, τά ἀφιερώματα, τίς λιτανεῖες, τόν διάκοσμο, καί ὅσα ἄλλα ἡ παράδοση ἔχει διαφυλάξει, εἶναι εὐκαιρίες ἀνανεώσεως τῆς πίστεως καί ἀνακαινίσεως τῆς ψυχῆς.
Δέν εἶναι μόνο ἡ μεγαλοπρέπεια καί ἡ πνευματική ὡραιότητα τῶν τελετῶν, κυρίως εἶναι ἡ ἐσωτερική ἀγαλλίαση καί ἡ εὐφροσύνη, πού αἰσθάνεται ὁ πιστός λαός, ὅταν ἑορτάζει. Ἡ συμμετοχή στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἡ μυστική προσευχή τοῦ καθενός, τό ἱερό κήρυγμα, οἱ οὐράνιες ψαλμωδίες συνθέτουν μια εἰκόνα ἄλλου κόσμου, τό πολίτευμα τοῦ ὁποίου, ἔστω καί γιά λίγο, βιώνουμε, ὄχι ὡς θεωρητικό στοχασμό, ἀλλά ὡς τρόπο ζωῆς.
Μέ τίς ἑορτές διατηρεῖται ἡ ἐκκλησιαστική μας ταυτότητα, δημιουργεῖται κλῖμα αἰσιοδοξίας καί ἐνθουσιασμοῦ, σφυρηλατεῖται ἡ ἑνότητα τῶν πιστῶν καί ἀνανεώνεται ἡ ζωή. Ἀκόμα οἱ ἑορτές διακηρύττουν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία γεννᾶ ἁγίους σέ ὅλες τίς ἐποχές καί σέ ὅλα τά μέρη τῆς γῆς.
Μέσα στό γενικό κλῖμα τῆς πνευματικῆς κοπώσεως, τῆς ἐκκοσμικεύσεως καί τῆς ὑποτιμήσεως τῶν ἀξιῶν ἐντάσσεται καί ἡ ἀλλοίωση τοῦ νοήματος τῶν ἑορτῶν, ἡ παραμόρφωσή τους καί ὁ ἐκτροχιασμός τους.
Ὅταν οἱ ἑορτές ἐκκοσμικεύονται καταντοῦν πανηγύρια χωρίς πνευματικό περιεχόμενο. Ὅταν ὑπερτεροῦν τά ἄσεμνα θεάματα, τά ἐρωτικά ἄσματα, οἱ οἰνοποσίες, ἡ γαστριμαργία καί οἱ ἀσέλγειες, τότε δέν εἶναι ἑορτές. Ἡ παράδοσή μας γνωρίζει νά διατηρεῖ τό μέτρο. Ἀπό τότε ὅμως πού τό κέρδος ἔγινε αὐτοσκοπός ἀκόμα καί ἡ παράδοση ἀλλοτριώθηκε μέ ἀποτέλεσμα πολλοί να συμμετέχουν σ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τό πανηγύρι μέχρι πρωΐας, χωρίς συμμετοχή στή θεία Λειτουργία, στή θεία Κοινωνία καί στήν προσευχή. Ἑορτές στις ὁποῖες εὐτελίζονται οἱ ἀξίες, ἡ ἠθική καί ἡ πίστη εἶναι διαβολικές ἑορτές.
Ἔλεγε ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: «Να συμμετέχουμε καί νά ἔχουμε ὄρεξη πνευματική νά τίς πανηγυρίζουμε τίς γιορτές. Τότε γλεντᾶμε πνευματικά καί μεθᾶμε πνευματικά ἀπό τό παραδεισένιο κρασί πού μᾶς φέρνουν οἱ ἅγιοι καί μᾶς κερνοῦν».
Ἐάν στραφοῦμε στόν παραδοσιακό τρόπο βιώσεως τῶν Ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ συμμετοχή στό ἀληθινό περιεχόμενό τους θά ὀμορφύνουμε τή ζωή μας, θα βροῦμε νόημα στήν ὕπαρξή μας καί θα ὑπερβοῦμε πολλές δυσκολίες τῆς ζωῆς.
+ Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
