(Ματθ.ιδ΄14-22) (Α΄ Κορ. α΄ 10-17)
Η ευλογία της προσφοράς
“Δότε αυτοίς υμείς φαγείν.”
Στην λίμνη της Γεννησαρέτ που βρισκόταν απέναντι από την Καπερναούμ, μετά από το πολύμοχθο έργο Toυ, ο Ιησούς είχε αποσυρθεί για λίγη ανάπαυση. Ωστόσο, χιλιάδες άνθρωποι από διάφορα μέρη αντιλήφθηκαν την παρουσία Του και έτρεξαν για να τον συναντήσουν. Σύμφωνα με την περιγραφή μόνο οι άνδρες ήταν πέντε χιλιάδες. Πολλοί ήταν εκείνοι που έφεραν μαζί τους και δικούς τους ανθρώπους που υπέφεραν από κάποια ασθένεια για να τους θεραπεύσει ο Κύριος. Γνώριζαν καλά την ευσπλαχνία Του αλλά και την παντοδύναμη εξουσία Του. “Και εσπλαγχνίσθη επ΄ αυτοίς και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών”. Μετά την θεραπεία των ασθενών ο Κύριος άρχισε να ομιλεί προς τα πλήθη. Τα όσα τους έλεγε ήταν τόσο ελκυστικά, χαροποιά, αλλά και παρήγορα, ώστε τα πλήθη εκθαμβώθηκαν από την διδασκαλία Του. Είχε βραδιάσει και δεν αποχώρησαν από τον χώρο εκεί γιατί τους ανάπαυε ο παρηγορητικός λόγος του Κυρίου. Τόσο πολύ ώστε ξέχασαν και την πείνα τους. Όταν οι μαθητές αντιλήφθηκαν ότι ο ήλιος πήγαινε προς τη δύση του, πλησίασαν τον Κύριο και του είπαν “έρημος εστιν ο τόπος και η ώρα ήδη παρήλθεν, απόλυσον τους όχλους, ίνα απελθόντες εις τας κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς βρώματα.”
Η προσφορά
Μπροστά στην αγωνιώδη μέριμνα των μαθητών ο Κύριος υπέδειξε σε αυτούς να πάνε στα γύρω χωριά για να αγοράσουν τρόφιμα και να δώσουν στο πλήθος για να φάει. Οι μαθητές διαπορούσαν γιατί σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική πως θα μπορούσε να ικανοποιήσουν σε τροφή όλο εκείνο το πλήθος που αριθμούσε χιλιάδες άτομα. Ο Κύριος βέβαια ήξερε τι επρόκειτο να κάνει. Ωστόσο άφησε να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα ώστε να διδάξει στους μαθητές αλλά και σε όλους εμάς ότι θα πρέπει να μεριμνούμε για να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στο συνάνθρωπο που την έχει ανάγκη.
Στη συνέχεια της διήγησης ο Κύριος ρώτησε τους μαθητές του πόσους άρτους είχαν μαζί τους. Εκείνοι απάντησαν ότι είχαν πέντε άρτους και δύο ψάρια. Και στην απορία τους πώς θα χόρταινε όλο εκείνο το πλήθος ο Κύριος τους συνέστησε να τα φέρουν κοντά Του. Αφού ευλόγησε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια πολλαπλασιάστηκαν κατά τρόπο θαυμαστό και χόρτασαν όλα τα πλήθη. Μάλιστα σύμφωνα πάντα με την διήγησή μας περίσσευσαν δώδεκα γεμάτα κοφίνια.
Αγαπητοί αδελφοί, τόσο ο Κύριός μας με τη διδασκαλία και το έργο του, όσο και η Υπεραγία Θεοτόκος με την όλη ζωή τους, μας έδειξαν πώς ο άνθρωπος ερχόμενος εις τον κόσμο δεν μπορεί να ζεί μόνο για τον εαυτό του. Μέσα στην κοινωνία αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα του Σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία, ο άνθρωπος είναι σε θέση να πλησιάσει τον Θεό και κατ΄ επέκταση τον συνάνθρωπό του. Αυτή η έξοδος από το εγώ, σ΄ ένα δυναμικό άνοιγμα της κοινωνίας αγάπης, φανερώνει την αληθινή ζωή την οποία προσφέρει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. “Δότε αυτοίς υμείς φαγείν”, προέτρεψε τότε ο Κύριος τους μαθητές Του. Αυτή την προτροπή επαναλαμβάνει και σ’ εμάς σήμερα η Εκκλησία.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος –Εκκλησία Κύπρου
