Τήν Τετάρτην, 24ην Νοεμβρίου/7ην Δεκεμβρίου 2011, ἡ Γερμανική ΘεολογικήΣχολή τῶν Γερμανῶν Βενεδικτίνων μοναχῶν τῆς Μονῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου(Dormitio Abtei), ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.
Ἡ ἐν λόγῳ Σχολή λειτουργεῖ ἀπότριακονταετίας καί πλέον παρά τήν ὡς ἄνω Μονήν. Αὕτη δέχεται ἀνά ἔτος τριάκονταπερίπου ὑποτρόφους τριτοετεῖς φοιτητάς τῆς Θεολογίας, οἱ ὁποῖοι κατά τόδιάστημα τῆς ἐτησίου αὐτῶν ἐνταῦθα φοιτήσεως γνωρίζουν τήν γεωγραφίαν καί τήν ἱστορίαντῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῆς.
Ὁ ὁδηγός τῶν ἐν λόγῳ τριάκοντα φοιτητῶνμοναχός π. Νικόδημος ἐχαιρέτισε τόν δεχθέντα τούτους Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶνκαί Πατριάρχην Ἱεοροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, εὐχαριστῶν ἀφ’ ἑνός διά τόν χρόνον τῆςἐπισκέψεως καί ζητῶν νά εἴπῃ εἰς τούς φοιτητάς τά τῆς ἐμπειρίας Αὐτοῦ ὡςδιαδόχου τοῦ πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.
Ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τούς ἐν λόγῳφοιτητάς ὡς σπουδαστάς τῆς ἱερᾶς ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας, ἐπαινῶν αὐτούς διά τόἐνδιαφέρον αὐτῶν ὑπέρ τῆς Ἁγίας Γῆς καί συνιστῶν αὐτούς ἐμβάθυνσιν εἰς τήνμελέτην τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὑπό τό πρῖσμα τῆς Πατερικῆς Ἐξηγήσεως καί στρέφων τό ἐνδιαφέροναὐτῶν εἰς τήν ἱεράν ἱστορίαν, λαβοῦσαν χώραν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μέ κέντρον τήν Ἱερουσαλήμ,πνευματικήν πρωτεύουσαν ὅλου τοῦ κόσμου, ἁγιασθεῖσαν διά τοῦ αἵματος τῶν προφητῶνκαί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀπαντῶν εἰς ἐρωτήσεις τῶν φοιτητῶν, ὁΜακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τόν ρόλον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὡς φρουροῦ τῶνἉγίων Τόπων καί μάρτυρος τοῦ λυτρωτικοῦ καί ἁγιαστικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ καί ὡς εἰρηνευτικοῦ καί συμφιλιωτικοῦ μεσολαβητοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆνμεταξύ πολιτικῶν ἤ θρησκευτικῶν διαφιλονεικουσῶν ὁμάδων.
Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη ἐπίσης εἰς τόκαταπραϋντικόν καί θεραπευτικόν ἔργον, τό συντελούμενον εἰς τάς ψυχάς τῶνπροσκυνητῶν ἐκ τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν εἰς τά ἱερά προσκυνήματα, εἰς τά ὁποῖαμαρτυροῦνται τά σωτήρια λόγια καί ἔργα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐπί τῆς ἐρωτήσεως, πῶςδυνάμεθα νά εἴμεθα ἕν, ὡς ἐζήτησε παρ’ ἡμῶν ὁ Κύριος, ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ὅτιεἶναι ὀρθόν νά βλέπωμεν τήν ἕνωσιν ὄχι συναισθηματικῶς ἀλλά πραγματικῶς, θεωροῦντεςκαί τάς διαφοράς ἡμῶν ὡς Χριστιανοί ἕτοιμοι νά ἐπιλύσωμεν αὐτάς ἐν τῇπαραδοθείσῃ ἑνότητι τῆς ἀποστολικῆς πίστεως καί ὄχι μόνον τά ἑνοῦντα ἡμᾶς σημεῖα.“Τό τέλος τῆς σωτηρίας ἡμῶν διέρχεται διά τῆς ὁδοῦ τῆς μετανοίας”, εἶπεν ὁΜακαριώτατος, “λαμβάνουσαν χώραν εἰς τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν”.
Εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁπ. Νικόδημος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον τόμον ἐκδόσεων τῆς Μονῆς τῶνΒενεδικτίνων μέ τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν ἐπί τοῦ Ὄρους Σιών, ἐν ᾧ τό πρῶτον κατάτάς ἀρχάς αὐτῶν κατῴκησαν ἡ Ἁγιοσιωνῖται ἤ Ἁγιοταφῖται μοναχοί, ὁ δέΜακαριώτατος ἐπέδωσε διά τούς Βενεδικτίνους φοιτητάς τῆς Σχολῆς τήν Ἱστορίαν τῆςἘκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ΧρυσοστόμουΠαπαδοπούλου.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
