ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΞΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ;
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΛΟΙ σχεδὸν δέχονται ὅτι ἡ Πατρίδα μας ἀντιμετωπίζει σοβαρὴ οἰκονομικὴ κρίση καὶ τὰ προβλήματά της εἶναι δυσεπίλυτα. Ἤδη βιώνουμε κατὰ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ τὴ χρεωκοπία. Ἡ πραγματικότητα εἶναι σκληρὴ καὶ τὴ ζοῦν περισσότερο οἱ φτωχοὶ καὶ ἄνεργοι.
Παράλληλα ἐμφανίζονται πολλοί, ὑπερβολικὰ πολλοί, ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιλέγουν νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὰ κοινὰ καὶ αὐτοχαρακτηρίζονται πολιτικοί. Ἡ προθυμία τους νὰ κυβερνήσουν τὴ Χώρα καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσουν στὴ σωτηρία μὲ τρόπο εὔκολο, ἀνώδυνο, ἀλλὰ καὶ παιγνιώδη, ἀποκαλύπτει τὴν ἐπιπολαιότητά τους καὶ τὴν κενή τους φιλοδοξία. Εἶναι ὅλοι τους σταθεροὶ στὶς βασικὲς ἀρχὲς τῶν κομμάτων τους, χρησιμοποιοῦν τὴν ἀποκρουστικὴ ξύλινη γλώσσα καὶ τὶς ὑποκριτικὲς ἐκρήξεις πὼς τάχα διαφωνοῦν μεταξύ τους. Στὰ παράθυρα τῆς τηλεόρασης προσπαθοῦν νὰ πείσουν τὸ λαὸ ὅτι ἡ δική τους πολιτικὴ—καὶ ὅλοι τους μὲ ἐντελῶς διαφορετικὲς συνταγές—θὰ μπορέσει νὰ λύσει τὰ προβλήματα!
Ἡ ἐμφάνιση τῶν πολιτικῶν εἶναι ἀπογοητευτική, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς δὲν τοὺς ἔχει σὲ ὑπόληψη. Εὔκολα διαπιστώνει ὅτι τοὺς λείπει ἡ γνώση τῶν προβλημάτων, ἡ ὡριμότητα νὰ τὰ μελετήσουν, ἡ ἱκανότητα νὰ βροῦν λύσεις καὶ ἡ γενναιότητα νὰ ἐφαρμόσουν τοὺς νόμους, ποὺ ὑπάρχουν καὶ αὐτούς, ποὺ εἶναι ἀνάγκη νὰ ψηφίσουν. Δυστυχῶς, λείπουν ἀπὸ τὴν Πατρίδα μας οἱ ἄξιοι ἡγέτες καὶ οἱ σοβαροὶ πολιτικοί. Ἐμφανίζονται στὸ προσκήνιο νεαροί, ποὺ νομίζουν ὅτι τὰ ξέρουν ὅλα, ποὺ δὲν σέβονται τὶς παραδόσεις τοῦ Ἔθνους καὶ τὶς ἑλληνοχριστιανικὲς ἀρχές, ποὺ ντρέπονται νὰ βάλουν στὸ στόμα τους τὸ Θεὸ καὶ νὰ ὑποστηρίξουν αὐτό, ποὺ ὅλοι θέλουν καὶ κανένας δὲν τολμᾶ νὰ πραγματοποιήσει.Ὅτι δηλαδὴ μὲ διεφθαρμένους ἀνθρώπους δὲν μπορεῖς νὰ οἰκοδομήσεις δίκαιο κράτος καὶ νὰ σταθεροποιήσεις τὴν πολιτική, ποὺ χρειάζεται ἡ Χώρα. Καὶ εἶναι μεγάλη καὶ βαθιὰ ἡ διαφθορά. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποφασίζει κάποιος ἄξιος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν πολιτική. Εἶναι σὰν νὰ ἐπιλέγει τὴν πνευματική του, θὰ ἔλεγα, αὐτοκτονία.
Τί πρέπει νὰ γίνει ὅμως; Ἕως πότε θὰ βιώνουμε αὐτὴ τὴν τραγικὴ κατάσταση; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ὁ λαός μας εἶναι σὲ θέση νὰ ἐπιλέξει τὸ ὀρθὸ ἢ τὸ καλύτερο; Ποιὸς μπορεῖ νὰ κάνει τὸ λαὸ δύσπιστο ἀπέναντι στοὺς δημαγωγούς, τοὺς ψεῦτες καὶ τοὺς πονηρούς;
Οἱ ἀνάξιοι πολιτικοὶ τῶν τελευταίων δεκαετιῶν κατάντησαν τὴν Ἑλλάδα ἑτοιμόρροπο καλύβι, ποὺ δὲν ἐπιδέχεται ἐπιδιορθώσεις. Πρέπει νὰ κατεδαφιστεῖ καὶ νὰ ξαναχτιστεῖ μὲ νέα ὑλικά. Πρέπει ὅλοι νὰ καταλάβουν ὅτι χρειάζονται ἀλλαγὲς στὴν Πατρίδα. Γιὰ νὰ γίνουν ὅμως αὐτὲς οἱ ἀλλαγὲς εἶναι ἀναγκαία προϋπόθεση νὰ ἀλλάξουν οἱ ἄνθρωποι, νὰ ἐνστερνιστοῦν τὶς χριστιανικὲς ἀρχές, τὶς ὁποῖες ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχουμε ἀπαρνηθεῖ. Αὐτὸ δὲν γίνεται ἀπὸ τὴ μιὰ μέρα στὴν ἄλλη, οὔτε καὶ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ. Ἡ Ἐκκλησία θὰ μποροῦσε νὰ βοηθήσει, ἀλλὰ οἱ δυνατότητές της σήμερα εἶναι περιορισμένες. Δὲν διαθέτει ἱκανοὺς καὶ ἄξιους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι θὰ μποροῦσαν νὰ διδάξουν καὶ νὰ καθοδηγήσουν μὲ τὸ φωτεινό τους παράδειγμα. Δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν πολλοὶ ἱεροκήρυκες, ἀλλὰ λίγοι εἶναι οἱ τηρητὲς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἀπήχηση τῆς διδασκαλίας της στὸ λαὸ δὲν εἶναι ἡ ἀναμενόμενη.
Ἡ πορεία τῆς Πατρίδας εἶναι κατὰ κρημνῶν. Μόνο τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ τὴν ἀνακόψει.
Ορθόδοξος Τύπος, 3/08/2012
