Αποστολικό Ανάγνωσμα: (Α΄ Κορ. γ΄ 9-17)
ΤΟ ΠΙΟ ΓΕΡΟ ΘΕΜΕΛΙΟ
«Θεοῦ οἰκοδομὴ» ὀνομάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν Ἐκκλησία. Ποῦ στηρίζεται ὅμως αὐτὴ ἡ οἰκοδομή; Ποιὸ εἶναι τὸ ἀδιάσειστο θεμέλιό της ποὺ τὴν κρατᾶ ὄρθια κι ἀμετακίνητη παρὰ τὶς λυσσαλέες ἐπιθέσεις ποὺ δέχεται ἐδῶ καὶ εἴκοσι αἰῶνες;
Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴ δίνει τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: «Θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός». Δηλαδή, τὸ ἀσάλευτο θεμέλιο τῆς οἰκοδομῆς αὐτῆς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ κανεὶς ἀπολύτως δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ μετακινήσει τὸ αἰώνιο αὐτὸ θεμέλιο καὶ νὰ τὸ ἀντικαταστήσει μὲ ἄλλο.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ μοναδικὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τί κίνδυνο διατρέχουμε ἂν Τὸν ἀπορρίψουμε ἀπὸ τὴ ζωή μας.
1.Θεμέλιο ὁ Χριστὸς
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ θεμέλιο πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν «τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι». Δὲν εἶναι μόνο ὁ τέλειος καὶ ἀπαράμιλλος Διδάσκαλος ἀλλὰ καὶ ὁ μοναδικὸς Σωτὴρ καὶ Λυτρωτής μας. Εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ θυσιάστηκε γιὰ χάρη τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Εἶναι ὁ ἔνδοξος Νικητὴς τοῦ θανάτου ποὺ ἀναστήθηκε καὶ μᾶς χάρισε τὴν αἰώνια ζωή. Εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς εὐτυχίας μας. Τὸ Α καὶ τὸ Ω. Ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος‧ τὸ πᾶν στὴ ζωή μας!
Ἂν εἴμαστε λοιπὸν Χριστιανοὶ ὄχι μόνο στὸ ὄνομα ἀλλὰ καὶ στὴν πράξη, τότε ὀφείλουμε νὰ οἰκοδομοῦμε τὴ ζωή μας πάνω στὸ μοναδικὸ θεμέλιο: τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας κι ἐμεῖς ὡς μέλη τοῦ Σώματός του καλούμαστε νὰ μένουμε ἑνωμένοι μαζί του διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων.
Ἂν εἴμαστε λοιπὸν Χριστιανοὶ ὄχι μόνο στὸ ὄνομα ἀλλὰ καὶ στὴν πράξη, τότε ὀφείλουμε νὰ οἰκοδομοῦμε τὴ ζωή μας πάνω στὸ μοναδικὸ θεμέλιο: τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας κι ἐμεῖς ὡς μέλη τοῦ Σώματός του καλούμαστε νὰ μένουμε ἑνωμένοι μαζί του διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων.
Ἐπιπλέον ἐὰν ἔχουμε θεμέλιο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ στὴ ζωή μας ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε τὶς ἅγιες ἐντολές του. Πολὺ ἐκφραστικὸς εἶναι ὁ ὕμνος ποὺ ψάλλουμε στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία: «Στερέωσον, Κύριε, ἐπὶ τὴν πέτραν τῶν ἐντολῶν σου σαλευθεῖσαν τὴν καρδίαν μου...» (Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω, Εἱρμὸς γ΄ ὠδῆς). Τὴν καρδιά μου ποὺ ταλαντεύεται, στερέωσέ την, Κύριε, πάνω στὴν ἀσάλευτη πέτρα τῶν ἐντολῶν σου. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ἐφαρμόζει τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ζεῖ μὲ ἁγνότητα, τιμιότητα καὶ δικαιοσύνη, ἔχει θέσει στὴ ζωή του γερὸ θεμέλιο καὶ κανεὶς πειρασμὸς ἢ δοκιμασία δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὸν νικήσει.
Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ ζήσουμε μὲ ἀσφάλεια καὶ ἀληθινὴ εὐτυχία στὸν πρόσκαιρο αὐτὸ κόσμο ἀλλὰ καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰωνιότητα, τότε ἡ καλύτερη ἐπιλογή μας εἶναι νὰ θέσουμε ὡς θεμέλιο τῆς ζωῆς μας τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Σὲ κάθε ἄλλη περίπτωση διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο.
Ποιὸς εἶναι ὅμως αὐτὸς ὁ κίνδυνος;
2.Κτίσματα πάνω στὴν ἄμμο
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος παρομοίασε αὐτὸν ποὺ ἀκούει τοὺς λόγους του καὶ δὲν ἀγωνίζεται νὰ τοὺς ἐφαρμόσει, μὲ ἄνθρωπο ἀνόητο ποὺ κτίζει πάνω στὴν ἄμμο. Εἶναι δυνατὸν ὅμως νὰ θεμελιωθεῖ σπίτι πάνω στὴν ἄμμο; Μὲ τὴν πρώτη βροχὴ καὶ μ’ ἕνα φύσημα τοῦ ἀνέμου τὸ σπίτι αὐτὸ θὰ γκρεμιστεῖ (Ματθ. ζ΄ 2427).
Ὅμως αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκανε ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θέλησε νὰ κτίσει τὴ ζωή του ὄχι πάνω στὸ ἀσφαλέστατο θεμέλιο, στὴν πίστη στὸν Χριστό, ἀλλὰ πάνω σὲ ἄλλα σαθρὰ θεμέλια: τὴν ὑπερφίαλη γνώση, τὸν παράνομο πλοῦτο, τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων. Καὶ ἐφαρμόστηκε ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Ψαλμωδοῦ:
Εἶδα, λέγει, τὸν ἀσεβὴ νὰ ἀκμάζει, νὰ ὑπερυψώνεται πανίσχυρος καὶ νὰ ἐξαπλώνει τὴν ἐπιρροή του. «Καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ». Δὲν πέρασε παρὰ ἐλάχιστος χρόνος, ὥστε μόλις πρόφθασα νὰ περάσω ἀπ’ ἐκεῖ ὅπου βρισκόταν καὶ αὐτὸς ἤδη εἶχε ἐξαφανιστεῖ (Ψαλ. λς΄ 3536).
Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα. Ἂς ρίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω μας κι ἂς ἀναρωτηθοῦμε:
Γιατί ναυαγοῦν τόσες καὶ τόσες οἰκογένειες καὶ καταλήγουν στὸ διαζύγιο;... Γιατί οἱ νέοι καταφεύγουν στὴ βία καὶ τὰ ναρκωτικά;... Γιατί ἡ πατρίδα μας ὑποφέρει ἀπὸ τὴν κρίση σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα;... Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ βροῦμε τὴν ἀπάντηση. Ὅταν λείπει ὁ Χριστός, τὰ πάντα γκρεμίζονται. Ἀλίμονο στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀπορρίπτει τὸν Κύριο ὡς ἄχρηστο τάχα θεμέλιο καὶ νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ κτίσει χωρὶς
Αὐτὸν τὴ ζωή του. Εἶναι σὰν νὰ κτίζει στὴν ἄμμο!
«Θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός». Ἂς ἀκούσουμε τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου κι ἂς συνειδητοποιήσουμε βαθιὰ ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ μοναδικὸ καὶ ἀκατάλυτο θεμέλιο. Σ’ Αὐτὸν ἂς ἐμπιστευθοῦμε τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον μας. Αὐτὸν ἂς βάλουμε θεμέλιο στὴν οἰκογένεια, στὸ σχολεῖο, στὴν κοινωνία, στὸ Ἔθνος μας. Σ’ Αὐτὸν ἂς στηρίξουμε τὴ ζωή μας καὶ τότε θὰ εἴμαστε πραγματικὰ καὶ αἰώνια ἀσφαλεῖς.
«Ο ΣΩΤΗΡ» 1 & 15-8-2012
