«METEMOΡΦΩΘΗ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΑΥΤΩΝ»
Σήμερον φωτὸς ἀπροσίτου ἄβυσσος· σήμερον αἴγλης θείας χύσις ἀπεριόριστος ἐν Θαβὼρ τῷ ὄρει τοῖς Ἀποστόλοις αὐγάζεται»· σήμερα ἀποκαλύπτεται ἡ ἄβυσσος τοῦ ἀπροσίτου φωτός. Σήμερα στὸ ὄρος Θαβὼρ φανερώνεται στοὺς Ἀποστόλους ἡ ἄπειρη ἔκχυση τῆς θείας λαμπρότητας. Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ἀπὸ τὴν ὁμιλία του στὴ Μεταμόρφωση φανερώνουν τὸ μέγεθος τοῦ θαύματος ποὺ πραγματοποιήθηκε πάνω στὸ μικρὸ αὐτὸ βουνὸ τῆς Ἰουδαίας Μοναδικὸ πράγματι καὶ θαυμαστὸ τὸ γεγονός. Θαῦμα ἐκπληκτικό, τὸ ὁποῖο ἐπετέλεσε ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας.
Πῆρε μαζί του τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη, καί, ὅπως μᾶς διηγοῦνται οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστές, «μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν» (Ματθ. ιζ΄ 2)· ἐνῶ ὁ Κύριος προσευχόταν, ἡ ἐξωτερικὴ μορφὴ τοῦ προσώπου του ἔλαμψε σὰν τὸν ἥλιο, καὶ τὰ ἐνδύματά του ἔγιναν λαμπρά, λευκὰ σὰν τὸ χιόνι: «Τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα (=ἀστραφτερά), λευκὰ λίαν ὡς χιών»(Μάρκ. θ΄ 3).
Τί ἦταν αὐτὴ ἡ λαμπρότητα; Δὲν ἦταν κάτι καινούργιο γιὰ τὸν Κύριο τὸ λαμπρὸ φῶς τῆς Μεταμορφώσεως. «Οὐχ ἑτέραν, ἀλλ’ ἣν εἶχεν ἀφανῶς λαμπρότητα ταύτην ἐφανέρωσεν»· ὁ Κύριος φανέρωσε ὄχι κάποια διαφορετικὴ ἀλλὰ τὴν λαμπρότητα ποὺ εἶχε κρυμμένη μέσα του. Δὲν πῆρε κάτι ποὺ δὲν εἶχε οὔτε μεταβλήθηκε σὲ κάτι ποὺ δὲν ἦταν, ἀλλὰ μεταμορφώθηκε, φανερώνοντας στοὺς Μαθητές του αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ ἦταν· «...ὅπερ ἦν τοῖς οἰκείοις μαθηταῖς ἐκφαινόμενος» (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς). Ἡ θεϊκή του φύση ἦταν κρυμμένη μέσα στὸ σῶμα του καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύση σκέπαζε τὴ δόξα τῆς θεότητάς του. Τώρα, κατὰ τὴ θεία Μεταμόρφωση, παραμερίζεται κάπως τὸ κάλυμμα αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἀποκαλύπτει στοὺς μαθητές του μερικὲς ἀκτίνες τῆς θείας του δόξας.
Συγχρόνως κατὰ τὴν ὥρα τῆς Μεταμορφώσεως «ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ Ἠλίας μετ’ αὐτοῦ συλλαλοῦντες» (Ματθ. ιζ΄ 3). Ὁ θεόπτης Μωυσῆς καὶ ὁ πύρινος προφήτης Ἠλίας ἐμφανίζονται καὶ αὐτοὶ «ἐν δόξῃ». Συζητοῦν γιὰ τὸν σταυρικὸ θάνατο τοῦ Κυρίου.
Αὐτὴ ἡ θέα τῆς δόξης τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἔκανε τὸν ἀπόστολο Πέτρο νὰ προτείνει νὰ μείνουν γιὰ πάντα ἐκεῖ: «Κύριε, εἶναι ὡραῖα νὰ μείνουμε ἐδῶ. Ἂν θέλεις, ἂς κάνουμε ἐδῶ τρεῖς σκηνές, μία γιὰ σένα καὶ μία γιὰ τὸν Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία» (Ματθ. ιζ΄ 4).
Ἡ ἀπάντηση δόθηκε ἀπὸ τὴ φωνὴ τοῦ οὐρανίου Πατρός: «Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μου, ποὺ ἐξαιρετικὰ ἀγαπῶ καὶ στὸν Ὁποῖο εὐαρεστήθηκα. Νὰ ὑπακοῦτε σ’ Αὐτόν» (Ματθ. ιζ΄ 5). Ἐπιβεβαιώνεται γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ὅπως καὶ στὴ Βάπτιση, ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ κατὰ φύσιν Υἱός, ὁ Ὁποῖος γεννήθηκε ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρὸς προαιωνίως.
«Αὐτοῦ ἀκούετε»! Ἡ προτροπὴ τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ Πατρὸς ἂς ἠχεῖ ἰδιαίτερα σήμερα, ἀλλὰ καὶ πάντοτε, στ’ ἀφτιὰ ὅλων μας: «Αὐτοῦ ἀκούετε καὶ αὐτῷ πιστεύετε καὶ τοιούτου φωτὸς ἀξίους ἑαυτοὺς ποιεῖτε». Νὰ ὑπακοῦτε στὰ ὅσα σᾶς διδάσκει ὁ Κύριος καὶ μὲ τέλεια ἐμπιστοσύνη νὰ Τὸν ἀκολουθεῖτε γιὰ νὰ γίνετε ἄξιοι καὶ ἐσεῖς τέτοιου φωτός (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).
Λοιπόν... «Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς ὄρος Κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, καὶ θεασώμεθα τὴν δόξαν τῆς Μεταμορφώσεως αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ Πατρός»· ἐλᾶτε νὰ ἀνεβοῦμε καὶ μεῖς στὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ μας καὶ τότε θὰ δοῦμε τὴ δόξα τῆς Μεταμορφώσεώς του, τὴ θεϊκὴ δόξα ποὺ ἔχει ὡς Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Πατρός.
«Δεῦτε ἀναβῶμεν...»! Ἐλᾶτε νὰ ἀνεβοῦμε καὶ ἐμεῖς! Νὰ ἀνυψώσουμε δηλαδὴ τὰ μάτια μας πρὸς τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ αὐτό. Ἐλᾶτε νὰ ἀνεβοῦμε τὸ δρόμο τοῦ ἁγιασμοῦ, νὰ μεταμορφωθοῦμε, νὰ ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, νὰ ἁγιαστοῦμε.
Ἐλᾶτε νὰ μεταμορφωθοῦμε τώρα κατὰ τὴν ψυχή, γιὰ νὰ μεταμορφωθεῖ στὸ μέλλον καὶ τὸ σῶμα μας... Τότε ποὺ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ δώσει σ᾿ αὐτὸ νέα ἔνδοξη μορφή. Θὰ τὸ μεταμορφώσει, γιὰ νὰ γίνει ὅμοιο μὲ τὸ δοξασμένο δικό του σῶμα, ποὺ πρὶν ἀπὸ δύο χιλιετίες ἔλαμψε σὰν τὸν ἥλιο πάνω στὸ ὄρος Θαβώρ (Φιλιπ. γ΄ 21).
«Ο ΣΩΤΗΡ»1 & 15-8-2012
