8 Αυγούστου 2012
Ἀριθ. Πρωτ. 108 / 12
15 Αὐγούστου 2012
Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,
Στούς ὑπέροχους ὕμνους τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ψάλλουμε καί ἀκοῦμε γιά τό θαυμαστό γεγονός τῆς συνάξεως τῶν Ἀποστόλων ἐξ αἰτίας τῆς κοιμήσεώς της. Στόν Ὄρθρο ψάλλουμε τό Ἑξαποστειλάριο: Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τό σῶμα∙ καί Σύ, Υἱέ καί Θεέ μου,παράλαβέ μου τό πνεῦμα.
Ὅταν ἀναλογιζόμεθα αὐτή τήν ὑπέροχη ἐμπειρία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου μας, μποροῦμε νά κατανοήσουμε πῶς αὐτή ἡ εὐλογημένη Ἑορτή καί ἡ μαρτυρία τῆς Θεοτόκου μᾶς ἐμπνέει στήν ἐπιτέλεση τοῦ ἱεροῦ ἔργου μας τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἑορτασμός τῆς Κοιμήσεως καί τό γεγονός τῆς συνάξεως τῶν Ἀποστόλων ἐπιβεβαιώνει ὅτι αὐτοί ὑπήκουσαν στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ νά πορευθοῦν καί νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο, νά μαθητεύσουν πάντα τά ἔθνη, καί νά βαπτίσουν τούς ἀνθρώπους εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Ματθ. 28:19-20). Ὁ καιρός τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου βρῆκε τούς Ἀποστόλους νά ἐκτελοῦν πιστά καί ἔνθερμα τό ἔργο αὐτῆς τῆς διακονίας. Ὅταν ὅμως ἐκλήθησαν ἀπό τόν Χριστό νά ἐπιστρέψουν γιά νά τιμήσουν τή ζωή, τή μαρτυρία, καί τήν κοίμηση τῆς Παρθένου Μαρίας, τό ἔκαμαν μέ ὅλη τους τήν καρδιά.
Ἀσφαλῶς, καθένας ἀπό τούς Ἀποστόλους εἶχε ἐπιλεγεῖ καί ὁρισθεῖ ἀπό τόν Θεό νά πορευθῇ στά ἔσχατα τῆς γῆς καί νά παραγάγῃ καρπό (Ἰωάν. 15:16). Τώρα, ὅμως, εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιά νά τιμήσουν ἐκείνη ἡ ὁποία εἶχε ἐπιλεγεῖ ὑπεράνω ὅλων γιά νά γεννήσῃ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Κατά τίς τελευταῖες γήινες ἡμέρες της οἱ Ἀπόστολοι εὑρίσκονταν μαζί μέ ἐκείνη πού εἶχε γεννήσει τήν Ἀληθινή Ἄμπελο, τήν πηγή τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ καρποῦ στή δική της ζωή διακονίας καί στή ζωή ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι εἶχαν προσέλθει μέ πίστη στό Χριστό. Λόγῳ τῆς ἀφοσιώσεώς της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τῆς πιστότητός της στόν Κύριό μας, καί τῆς μαρτυρίας τῆς δυνάμεως καί χάριτός Του τήν ὁποία προσέφερε καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς ζωῆς της, ἡ Θεοτόκος μέ τήν κοίμησή Της κατέστη κέντρο ἑορτασμοῦ καί δυνάμεως.
Μέ αὐτό τό πνεῦμα οἱ Ἀπόστολοι ἐπέστρεψαν στό ἔργο τό ὁποῖο εἶχαν κληθεῖ νά ἐπιτελέσουν. Ἡ μαρτυρία τῆς Παρθένου Μαρίας, μαρτυρία Χριστοῦ, γέμισε τίς καρδιές των μέ χαρά. Χάρηκαν μέ τά θαυματουργικά γεγονότα τῆς κοιμήσεώς της, καί ἐνισχύθηκαν ἀκόμη περισσότερο μέ τήν φανέρωση τῆς χάριτος καί ἁγιότητός της. Ἄκουσαν καί εἶδαν γιά μιάν ἀκόμη φορά τήν δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου, καί αὐτό τούς ὤθησε νά πορευθοῦν καί νά καταστοῦν μάρτυρες τῶν μεγάλων καί πανίσχυρων πράξεων τοῦ Θεοῦ, προσπαθῶντας νά παραγάγουν πνευματικό καρπό στίς ζωές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων (Πράξεις 4:20).
Καθώς ἑορτάζουμε τήν Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως, τό πράττουμε τιμώντας τήν Θεοτόκο καί τή μαρτυρία της. Συγκεντρωνόμεθα, ἐπίσης, γιά νά ἑορτάσουμε τή ζωή καί τήν κοίμησή της ὡς ὑπέροχο παράδειγμα ἐπιλογῆς καί ἀναθέσεώς της ἀπό τόν Θεό νά πορευθῇ καί νά παραγάγῃ καρπό. Δέν θρηνοῦμε, ἀλλά ψάλλουμε ὕμνους στόν Θεό γιά τή μαρτυρία τῆς δυνάμεως καί χάριτός Του στή ζωή τῆς Παναγίας. Δέν πενθοῦμε, διότι ἐνισχυόμεθα στήν ἀφοσίωσή μας στόν Θεό, διότι ἐπιβεβαιωνόμεθα ὅτι τό μήνυμά μας εἶναι μήνυμα ἀλήθειας καί ζωῆς, καί διότι ἐνδυναμούμεθα νά πορευθοῦμε καί νά διαδώσουμε τό Εὐαγγέλιο ὥστε νά δοῦμε μεγάλο πνευματικό καρπό νά παράγεται στίς ζωές τῶν συνανθρώπων μας.
Εἴθε, σ’αὐτή τήν ἱερή καί εὐλογημένη Ἑορτή, νά ἀνακαλύψετε τήν δύναμη καί τήν διαβεβαίωση πού πηγάζει ἀπό τήν ζωή καί τή μαρτυρία τῆς Θεοτόκου, καί εἴθε νά ἀνανεώνεσθε καί ἐμπνέεσθε γιά τά μεγάλα καί ἰσχυρά πράγματα τά ὁποῖα θά πραγματοποιήσῃ ὁ Θεός στή ζωή σας καί διά τῆς ζωῆς σας.
Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,
† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος
