Ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων
ΒΑΣΙΛΕΥΣΔΙΣ!
Τοῦ κ. Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου
Η ΛΕΞΙ βασιλεὺς «σοκάρει» ὡρισμένους,καὶ ἰδίως πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς δημοκράτες, ἐνῷ στὴν πραγματικότηταεἶνε δικτάτορες μὲ κοινοβουλευτικὸ μανδύα καὶ δυνάστες τοῦ λαοῦ. ᾿Επὶ πλέον, ὅπωςἀποδεικνύει ἡ σημερινὴ θλιβερωτάτη κατάστασι τῆς ῾Ελλάδος, κατάστασι διπλῆςχρεωκοπίας, πνευματικῆς καὶ ὑλικῆς, ἀπωλείας τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ διεθνοῦςεὐτελισμοῦ, οἱ ψευτοδημοκράτες πολιτικοὶ ἐμφανίζονται ὡς πατριῶτες, ἐνῷ εἶνε προδότεςτῆς Πατρίδος, καὶ ὡς σωτῆρες τῆς ῾Ελλάδος, ἐνῷ εἶνε ὀλετῆρες, καταστροφεῖς.
῎Ερχονται τὰ Χριστούγεννα, ἡ ρίζα ὅλωντῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Χριστούγεννα βεβαίως ἔρχονται γιὰ τοὺς πιστούς, ὄχι γιὰτοὺς ἀποστάτες ἀπὸ τὴν πίστι. Χριστούγεννα ἔρχονται γιὰ τοὺς χριστιανούς, ὄχιγι᾿ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι βαπτίσθηκαν χριστιανοί, ἀλλ᾿ ἔγιναν ἀχρίστιανοι ἢ καὶ ἀντίχριστοι,ποικιλοτρόπως πολέμιοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μεγάλοι δὲ ἀχρίστιανοικαὶ ἀντίχριστοι εἶνε οἱ ἀνάξιοι καὶ κακοὶ πολιτικοί.
᾿Εν ὄψει τῶν Χριστουγέννων ἂς σκεφθοῦμετὸ βασιλικὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ τί συνεπάγεται αὐτὸ τὸ ἀξίωμα γιὰ ὅσους θέλουννὰ εἶνε χριστιανοί.
Οἱ μάγοι, σοφοὶ καὶ ἄρχοντες τῆς ᾿Ανατολῆς,μὲ τὴν παρακίνησι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καὶ μὲ τὴν ὁδήγησι ἀγγέλου μὲ τὴ μορφὴ ἄστρουἢ ἁπλῶς σημείου μὲ τὴ μορφὴ ἄστρου, ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν ᾿Ανατολή, γιὰ νὰ ἔλθουνστὴν Παλαιστίνη καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ Χριστό. ῞Όταν δὲ ἔφθασαν στὴν ῾Ιερουσαλήμ,ἐρωτοῦσαν· «Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων;» (Ματθ. β´ 2). Ποῦ εἶνεὁ νεογέννητος βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων; Παράδοξο τὸ ἐρώτημα. ῞Ενα νήπιο δὲν ὀνομάζεταιβασιλεύς, ἀλλά, ἂν εἶνε υἱὸς βασιλέως, δύναται νὰ ὀνομασθῇ διάδοχος ἢ πρίγκηψ.Καὶ ὅμως οἱ μάγοι τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ ὠνόμασαν βασιλέα. Καὶ ὁ λόγος τῶν μάγωνγίνεται παραδοξότερος, διότι οἱ ᾿Ιουδαῖοι εἶχαν βασιλέα, τὸν ῾Ηρώδη. ᾿Ακόμη δὲπαραδοξότερος γίνεται ὁ λόγος γιὰ τὸ Χριστὸ ὡς βασιλέα, διότι ὁ Χριστὸς δὲνγεννήθηκε σὲ ἀνάκτορο, οὔτε ἁπλῶς σὲ σπίτι, ἀλλὰ σὲ σταῦλο ζώων, καὶ ἡ μητέρα ΤουΤὸν σπαργάνωσε μὲ ράκη καὶ Τὸν ἔθεσε μέσα σὲ φάτνη, παχνὶ ζώου. Τὸ τελευταῖο τοῦτοἂς προσέξουν ἰδιαιτέρως ὡρισμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοιπλουτίζουν καὶ θησαυρίζουν, καὶ ζοῦν πολυτελῶς, καὶ ἐμφανίζονται ὡς βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες.Μητροπολίτης καταγγέλλεται ὅτι ἔχει ἑκατὸ καὶ πλέον ἀρχιερατικὲς στολές…
Παραδόξως οἱ μάγοι ὠνόμασαν τὸ βρέφος τῆςΒηθλεὲμ βασιλέα. Παραδόξως καὶ ὁ Ναθαναὴλ τὸν ᾿Ιησοῦ τὸ Ναζωραῖο στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίαςδράσεώς του ὠνόμασε βασιλέα, καίτοι βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων ἦταν τότε ἕνας ἄλλος῾Ηρώδης, ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς κατὰ κόσμον ἦταν ἕναταπεινὸ καὶ ἄσημο πρόσωπο. Κατὰ τὴν πρώτη συνάντησι μὲ τὸν ᾿Ιησοῦ ὁ Ναθαναὴλ ἀναφώνησε·«῾Ραββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ» (᾿Ιωάν. α´ 50). Σ᾿αὐτὸ δὲ τὸ λόγο τοῦ Ναθαναὴλ παράδοξο δὲν εἶνε μόνο ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ὀνομάζεται«βασιλεύς», ἀλλὰ καὶ ὅτι ὀνομάζεται «ῥαββί», διδάσκαλος, καίτοι δὲν εἶχε μάθει γράμματα,ὀνομάζεται δὲ καὶ μὲ τὴν ὀνομασία «ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ».
᾿Αδιανόητος ὁ λόγος τῶν μάγων καὶ ὁ λόγοςτοῦ Ναθαναήλ. ῏Ηλθαν δὲ αὐτοὶ οἱ λόγοι στὴ διάνοια καὶ στὰ χείλη τῶν μάγων καὶτοῦ Ναθαναὴλ θεοπνεύστως. ᾿Αλλοίμονο σ᾿ ὅσους δὲν παραδέχονται τὴ θεοπνευστία τῆςΓραφῆς, καίτοι αὐτὴ ἀποδεικνύεται μὲ μέγα πλῆθος ἐπιχειρημάτων, μεταξὺ τῶν ὁποίωνκαὶ πάρα πολλὰ φυσικῶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀδιανόητα καὶ ἀνεπινόητα νοήματα καὶ λόγια.
Οἱ φθονεροὶ καὶ μοχθηροὶ ᾿Ιουδαῖοι τὸΧριστὸ παρέδωσαν καὶ παρέστησαν στὸν Πιλᾶτο ὡς ψευδοβασιλέα. ῾Ο δὲ Χριστὸς ἐνώπιοντοῦ Πιλάτου διακήρυξε ὅτι εἶνε ὄντως βασιλεύς, ἀλλὰ μὲ βασιλεία ἀνώτερη, ὄχι ἀπ᾿αὐτὸ τὸν κόσμο. Βασιλεύει στὸ βασίλειο τῆς ἀληθείας. ῾Η δὲ ἀλήθεια στὰ ῾Εβραϊκὰδὲν ἔχει μόνο τὴ συνήθη σημασία, σημαίνει καὶ τὸ ἀγαθό, τὸ καλό. «῾Η βασιλεία ἡἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», εἶπε ὁ Χριστός. Καὶ πάλι πρὸς ἔμφασι εἶπε·«῾Η βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν». ᾿Επίσης εἶπε· «᾿Εγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαικαὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆςἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (᾿Ιωάν. ιη´ 36, 37).
῾Ο Χριστός, ποὺ γεννήθηκε σ᾿ ἕνα σπήλαιοκαὶ ἀπέθανε σ᾿ ἕνα Σταυρό, εἶνε ἀληθῶς βασιλεύς, καὶ μάλιστα βασιλεὺς δίς, δύοφορές, βασιλεὺς μὲ διπλὴ βασιλεία. ῎Αλλο τοῦτο παράδοξο, ἀδιανόητο φυσικῶς καὶ ἀνθρωπίνως.῾Ο Χριστὸς εἶνε βασιλεὺς ὡς Θεός, ἀλλ᾿ εἶνε βασιλεὺς καὶ ὡς ἄνθρωπος. ῾Ως ἄνθρωποςἔλαβε βασιλικὸ ἀξίωμα, γιὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὴ μεσσιακὴ καὶ μεσιτικὴ ἀποστολή του.Στὸν Ψαλμὸ β´, στίχ. 6, ὁ Μεσσίας λέγει προφητικῶς γιὰ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα, τὸ ὁποῖοὡς ἄνθρωπος ἔλαβε ἀπὸ τὸ Θεό· «᾿Εγὼ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄροςτὸ ἅγιον αὐτοῦ». Κατὰ τὸν εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἶπε γιὰτὸν ᾿Ιησοῦ ὡς ἄνθρωπο· «Καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸςαὐτοῦ» (Λουκ. α´ 32). ῾Η μεσσιακὴ καὶ μεσιτικὴ ἀποστολὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ τελειώνει μὲτὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Καὶ ἔτσι, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὸ τέλος ὁ᾿Ιησοῦς παραδίδει τὴ βασιλεία, ποὺ ἔλαβε ὡς ἄνθρωπος (Α´ Κορ. ιε´ 24–25). ᾿Αλλ᾿ὡς Θεὸς ὁ Χριστὸς εἶνε βασιλεὺς μὲ θρόνο αἰώνιο, μὲ βασιλεία χωρὶς τέλος. ῾ΟΨαλμωδὸς λέγει στὸ Χριστό· «῾Ο θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος»(Ψαλμ. μδ´ 7, ῾Εβρ. α´ 8). Καὶ ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ λέγει στὴ Θεοτόκο γιὰ τὸ Χριστό·«Τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. α´ 33).
«Βασιλεὺς βασιλέων» ὁ Χριστὸς «καὶ Κύριοςκυρίων» (᾿Αποκ. ιθ´ 16, ιζ´ 14). Τὸ νήπιο τῆς Βηθλεέμ, τὸ ὁποῖο κλαυθμήριζε μέσαστὸ σπήλαιο καὶ στὴ φάτνη, κηρύχθηκε ἀπὸ τὸν ῾Ησαΐα (θ´ 6) «Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής,ἄρχων εἰρήνης (δυνάμεως)». Καὶ ἐνῷ κλαυθμήριζε, ὅπως ὅλα τὰ νήπια, συγχρόνωςβασίλευε καὶ κυβερνοῦσε ὡς παμβασιλεὺς τὰ σύμπαντα, τὰ ὁποῖα αὐτὸς δημιούργησε.
Μῦθοι τὰ λόγια τῆς Γραφῆς, λέγουν οἱ ἄπιστοι,οἱ ἄχριστοι καὶ οἱ ἀντίχριστοι. Μῦθος τὰ λόγια τῶν ἀπίστων, ἀπαντοῦν οἱ πιστοί.῾Η Γραφὴ ἀποδεικνύεται θεόπνευστη ὄχι μόνον ἀπὸ μέγα πλῆθος παράδοξα καὶ ἀδιανόητανοήματα καὶ λόγια. ῾Η Γραφὴ ἀποδεικνύεται θεόπνευστη καὶ ἀπὸ δύο χιλιάδες περίπουπροφητεῖες, οἱ πλεῖστες τῶν ὁποίων ἐκπληρώθηκαν, καὶ ἐγγυῶνται τὴν ἐκπλήρωσι καὶτῶν ὑπολοίπων. ῾Ο Χριστὸς ἀπέδειξε τὴ βασιλική Του δύναμι καὶ τὴ θεότητά Του μὲἀναρίθμητα ὑπερφυσικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα τέλεσε κατὰ τὸ χρόνο τῆς δημοσίας δράσεώς Του μὲ ἀναρίθμητες θεραπεῖες ἀσθενῶν, μὲ ἐκβολὲςδαιμονίων, μὲ ἀναστάσεις νεκρῶν, μὲ ἐπιβολὴ καὶ ἐπὶ τῶν στοιχείων τῆς φύσεως. Οἱ῾Εβραῖοι στὸ Ταλμοὺδ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ἔκανε θαύματα, ἀλλὰ τὰ ἀποδίδουνστὴ δύναμι τοῦ Σατανᾶ! ῾Ο Χριστὸς ἀπέδειξε κατόπιν τὴ βασιλική Του δύναμι καὶ τὴθεότητά Του μὲ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἔγιναν στοὺς ἀποστόλους Του, καὶ ἀπὸ τοὺς ἀποστόλουςΤου, τοὺς μεγαλυτέρους πνευματικοὺς κατακτητὰς τοῦ κόσμου. ῾Ο Χριστὸς ἀποδεικνύειτὴ βασιλική Του δύναμι καὶ τὴ θεότητά Του διὰ μέσου ὅλων τῶν χριστιανικῶν αἰώνωνμέχρι σήμερα μὲ τὴ δημιουργία ἑκατομμυρίων ἁγίων, ὁσίων, μαρτύρων καὶ μεγαλομαρτύρων,ἀνθρώπων μὲ ὑπερθαύμαστη ζωή, ἡ ὁποία ἔξω ἀπὸ τὸ χῶρο τῆς πίστεως στὸ Θεὸ τῆςΓραφῆς δὲν εὑρίσκεται. ῾Ο Χριστὸς ἀποδεικνύεται ἐνανθρωπήσας Θεὸς καὶ παντοδύναμοςβασιλεὺς ὡς Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπος μὲ ἀναρίθμητα ὑπερφυσικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα τελοῦνταιἐν τῷ ὀνόματί Του. ῞Οσοι ἐρευνοῦν,διαπιστώνουν ὅτι ὄντως γίνονται πράγματα ὑπερβαίνοντα τοὺς φυσικοὺς νόμους. ῞Οσοιδὲν ἐρευνοῦν καὶ ἀπορρίπτουν τὰ θαύματα a priori, εἶνε,τὸ ὀλιγώτερο, ἐπιπόλαιοι. ᾿Εμεῖς ἐρευνοῦμε, διαπιστώνουμε ὑπερβάσεις τῶν φυσικῶννόμων καὶ ἔτσι πιστεύουμε στὴ Γραφὴ καὶ στὸ Χριστὸ ὡς Θεάνθρωπο καὶ δύο φορὲςβασιλέα.
᾿Αφοῦ δὲ ὁ Χριστὸς εἶνε βασιλεύς, οἱπιστοὶ ὀφείλουμε νὰ ὑπακούωμε στὰ βασιλικά Tουδιατάγματα τὰ περιεχόμενα στὴ Γραφή, καὶ δὴ στὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ἂν κάνωμε ἀγῶνανὰ ἐφαρμόζωμε τὰ βασιλικὰ διατάγματα τοῦ Χριστοῦ, φεύγοντας ἀπὸ τὸ δοκιμαστικὸτοῦτο κόσμο δὲν θὰ πᾶμε κάτω, θὰ πᾶμε ἐπάνω, καὶ θὰ παραλάβωμε βασιλεία ἀσάλευτηκαὶ ἀπερίγραπτη, καὶ θὰ βασιλεύωμε καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, τὸ Βασιλέα τῶνβασιλευόντων καὶ Κύριο τῶν κυριευόντων, καὶ τῆς βασιλείας ἡμῶν οὐκ ἔσται τέλος.
ΟρθόδοξοςΤύπος,16/12/2011
