Η αποκατάσταση της μονής Σολοβέτσκι είναι ένα βασικό καθήκον τόσο για το κράτος, όσο και για την Εκκλησία. Πρόκειται για ένα μνημείο ανδρείας και πνευματικής δύναμης των προγόνων μας, είναι πεπεισμένος ο πατριάρχης Κύριλλος. Ο προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας, ευρισκόμενος στα νησιά Σολοφκί, προήδρευσε σε σύσκεψη εργασίας για τα θέματα της ανοικοδόμησης του μοναστηριού.
Η ιστορία της μονής Σολοβέτσκι ξεκινά από τον 15ο αιώνα. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, το πλέον απομακρυσμένο ρωσικό αρχιπέλαγος, που βρίσκεται στην παγωμένη Λευκή θάλασσα, έφθασαν δυο μοναχοί, ο Ζωσιμάς και ο Γερμανός. Στο έρημο, αλλά συγκλονιστικό σε ομορφιά σημείο οι μοναχοί αποφάσισαν να ιδρύσουν μονή, η οποία μετά από μερικούς αιώνες έγινε μια από τις πιο σημαντικές στη Ρωσία και πέραν των συνόρων της.
Για τον πρωθιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας τα Σολοφκί είναι τόπος ιδιαίτερο, που συνδέεται με βαθείς προσωπικούς προβληματισμούς. Εδώ ειδικά, μετά την επανάσταση του 1917, όταν το μοναστήρι ήταν πλέον κλειστό και οι μοναχοί εκδιωγμένοι, στα ιερά οικοδομήματά του εγκαταστάθηκε το στρατόπεδο ειδικού προορισμού Σολοβέτσκι, το οποίο αργότερα μετατράπηκε σε φυλακή για πολιτικούς κρατούμενους, θύμισε ο πατριάρχης Κύριλλος:
Ο παππούς μου Βασίλειος είχε εξοριστεί στα Σολοφκί. Εδώ μαζί του μαράζωναν και ιερείς. Και να που κάποια φορά αυτή η ομάδα των ορθοδόξων κρατουμένων αποφάσισε να τελέσει τη Θεία λειτουργία. Η λειτουργία, στην οποία συμμετείχε και ο παππούς μου, τελέστηκε στο χώρο του υλοτομείου. Την ίδια ημέρα το έμαθε η διοίκηση του στρατοπέδου και όλοι οι συμμετέχοντες κλείστηκαν στην απομόνωση και εν συνεχεία ο καθένας τους δικάστηκε.
Ο παππούς του πρωθιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας ήταν τυχερός και έμεινε ζωντανός καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του. Πόσοι όμως άνθρωποι πέθαναν εδώ από την πείνα και τις ασθένειες, από τις εξοντωτικές εργασίες υλοτομίας και εξόρυξης τύρφης, πόσοι εκτελέστηκαν έως και σήμερα δεν είναι ακριβώς γνωστό. Σύμφωνα με τις κατά προσέγγιση εκτιμήσεις των ιστορικών λόγος γίνεται για εκατοντάδες χιλιάδες ζωές.
Η επανέναρξη της μοναστικής ζωής στα Σολοφκί έγινε μόλις το 1988. Όλα τα μοναστηριακά οικοδομήματα βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση, ωστόσο οι εργασίες ανακαίνισης μόλις μετά από 20 χρόνια. Σήμερα ένα μέρος της μονής ήδη έχει πλήρως αποκατασταθεί. Χτίστηκε και ένα χωριό, που περιτριγυρίζει το μοναστήρι. Είναι απαραίτητο να χτιστεί νοσοκομείο, να χτιστούν νέοι παιδικοί σταθμοί και σχολεία, να κατασκευαστούν εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, σύστημα ύδρευσης, αποχέτευσης και πολλά πολλά άλλα. Σήμερα έχει εκπονηθεί το περιφερειακό πρόγραμμα στοχευμένης ανάπτυξης των νησιών Σολοφκί, σκοπός του οποίου να αλλάξει η κοινωνική κατάσταση στην περιοχή, να γίνει εκεί η ζωή πολιτισμένη.
