᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Ἰουλίου 2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ & ΑΓ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗκ.κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι ΜΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ – ΛΥΚΕΙΩΝ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Πάει πολὺς πλέον καιρὸς ποὺ στὸν τόπο αὐτὸ ἀκοῦμε εἰδήσεις κακές, ἐκτιμήσεις ἀπαισιόδοξες, προβλέψεις δυσοίωνες. Ἕνα κλίμα βαρὺ σκιάζει τὶς ζωὲς ὅλων μας, τὸ ὁποῖο δύσκολα κανεὶς μπορεῖ νὰ ἀντέξει. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ συγκυρία, ἐσεῖς οἱ νέοι ἄνθρωποι καλεῖστε νὰ ἀγωνιστεῖτε γιὰ νὰ πραγματοποιήσετε τὰ ὄνειρά σας, καλεῖστε νὰ δημιουργήσετε καὶ νὰ ἐργαστεῖτε, καλεῖστε ἐν τέλει νὰ ἐπανακτήσετε τὴν ἀξιοπρέπεια τῆς πατρίδας μας.
Ἴσως ἀναρωτιέστε τί μπορεῖτε νὰ κάνετε ἐσεῖς γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς συμφορὲς πού μᾶς περιτριγυρίζουν. Ἴσως εἶστε θυμωμένοι μὲ τὰ δικά μας καμώματα τῶν μεγαλυτέρων, οἱ ὁποῖοι εὐθυνόμαστε σὲ μεγάλο βαθμὸ γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν. Ἴσως ἐπιθυμεῖτε νὰ ζήσετε ἀνέμελα, νὰ χαρεῖτε τὰ νιάτα σας, χωρὶς τὶς ἔννοιες καὶ τὰ προβλήματα πού σᾶς περιτριγυρίζουν.
Κάθε νέος, σὲ κάθε κρίσιμη ἐποχή, μὲ τούτους τοὺς λογισμοὺς ἔρχεται νὰ παλέψει. Μὲ αὐτοὺς ἀναμετρήθηκε καὶ πρὶν ἀπὸ 60 περίπου χρόνια, ἕνας νέος ἄνθρωπος, ἕνας μαθητὴς τοῦ Γυμνασίου, σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ταλαιπωρημένα κομμάτια τῆς Ἑλληνικῆς γῆς, στὴν Κύπρο. Τὸ ὄνομά του Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ τὴν πατρίδα του καταδυνάστευαν οἱ Ἄγγλοι, οἱ ὁποῖοι μὲ μεγάλη βιαιότητα, ὅπως πάντα, προσπαθοῦσαν νὰ καταστείλουν τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἑλληνοκυπρίων γιὰ αὐτοδιάθεση καὶ τελικὰ γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Ὁ Εὐαγόρας ἄφησε τὸ σχολεῖο στὰ 17 του χρόνια, ἐγκατέλειψε ὄνειρα καὶ προσωπικὲς φιλοδοξίες καὶ βγῆκε στὸ βουνὸ νὰ ἀγωνιστεῖ στὶς τάξεις τοῦ ΕΟΚΑ. Στοὺς συμμαθητὲς τοῦ ἄφησε ἕνα σημείωμα μ’ ἕνα ποίημα, πάνω στὴν ἕδρα τοῦ καθηγητοῦ. Σ’ αὐτὸ ἔγραφε:
Παλιοὶ συμμαθηταί αὐτὴ τὴν ὥρα κάποιος λείπει ἀνάμεσά σας, κάποιος ποὺ φεύγει ἀναζητώντας λίγο ἐλεύθερο ἀέρα, κάποιος ποὺ μπορεῖ νὰ μὴ τὸν ξαναδεῖτε παρὰ μόνο νεκρό. Μὴν κλάψετε στὸν τάφο του, Δὲν κάνει νὰ τὸν κλαῖτε. Λίγα λουλούδια τοῦ Μαγιοῦ σκορπᾶτε του στὸν τάφο. Τοῦ φτάνει αὐτὸ μονάχα.
Θὰ πάρω μίαν ἀνηφοριὰ θὰ πάρω μονοπάτια
νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ Λευτεριά.
Θ΄ ἀφήσω ἀδέλφια συγγενεῖς, τὴ μάνα, τὸν πατέρα
μέσ΄ τὰ λαγκάδια πέρα καὶ στὶς βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας γιὰ τὴ Λευτεριὰ θὰ ΄χῶ παρέα μόνη
κατάλευκο τὸ χιόνι, βουνὰ καὶ ρεματιές.
Τώρα κι ἂν εἶναι χειμωνιά, θὰ ΄ρθεῖ τὸ καλοκαίρι
Τὴ Λευτεριὰ νὰ φέρει σὲ πόλεις καὶ χωριά.
Θὰ πάρω μίαν ἀνηφοριὰ θὰ πάρω μονοπάτια
νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ Λευτεριά…
Γειά σας παλιοὶ συμμαθηταί. Τὰ τελευταία λόγια τὰ γράφω σήμερα γιὰ σᾶς. Κι ὅποιος θελήσει γιὰ νὰ βρεῖ ἕνα χαμένο ἀδελφό, ἕνα παλιό του φίλο, ἃς πάρει μίαν ἀνηφοριὰ ἃς πάρει μονοπάτια νὰ βρεῖ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ Λευτεριά. Μὲ τὴν ἐλευθερία μαζί, μπορεῖ νὰ βρεῖ καὶ μένα. Ἂν ζῶ, θὰ μὲ βρεῖ ἐκεῖ.
Εὐαγόρας Παλληκαρίδης
Ὁ νεαρὸς Εὐαγόρας γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ἀξιώθηκε νὰ ἐργαστεῖ γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Κύπρου, ὅμως σύντομα συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, καταδικάσθηκε σὲ θάνατο καὶ ἀπαγχονίσθηκε στὶς 14 Μαρτίου τοῦ 1957, σὲ ἡλικία μόλις 18 ἐτῶν.
Μνημονεύσαμε σήμερα τὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, ἀγαπητά μου παιδιά, γιατί τοῦτο τὸ παιδί, ποὺ ἐγκατέλειψε τὰ προσωπικὰ τοῦ ὄνειρα, τὶς ἀτομικές του ἐπιδιώξεις γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τοὺς ἀνθρώπους της, μπορεῖ καὶ καταθέτει σήμερα, κατὰ τὴ πρώτη ἡμέρα τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, ἕνα μήνυμα σπουδαῖο γιὰ ὅλους τοὺς νέους: δουλέψτε πολύ, μὲ ζῆλο καὶ ὄρεξη γιὰ τὸ κοινὸ καλό· δεῖξτε ἐπιμέλεια σὲ ὅ,τι κάνετε, στὰ μαθήματά σας καὶ στὶς σπουδές σας, ὄχι γιὰ νὰ βολευθεῖτε σὲ μία θεσούλα, ὄχι γιὰ τὴν ἀτομικὴ καταξίωση, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνετε τὴν Ἑλλάδα ξανὰ τόπο εὐλογημένο· ἐνδιαφερθεῖτε γιὰ τοὺς διπλανούς σας, ἀνταποκριθεῖτε στὶς ἀνάγκες τους καὶ νὰ εἶστε ἕτοιμοι νὰ δώσετε κάτι ἀπὸ τὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτὸ γιὰ ἐκείνους, γιατί ἡ προκοπὴ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα ἀτομικὸ ἐπίτευγμα, ἀλλὰ μία κοινὴ ἐπιδίωξη.
Τοῦτο τὸ ἠρωϊκὸ μήνυμα, ἀπευθύνουμε μέσα ἀπὸ τὴν μορφὴ τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, τοῦτο τὸ θυσιαστικὸ φρόνιμα καταθέτουμε σὲ ὅλους ἐσᾶς, τοὺς μαθητὲς τῶν σχολείων τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας, εὐχόμενοι νὰ μετατραποῦν ἡ κρίση καὶ τὰ δεινὰ πού μᾶς χτυποῦν, σὲ εὐκαιρία νὰ προσεγγίσετε καὶ τὶς σπουδές σας, καὶ τὰ ὄνειρά σας, καὶ τὴν ζωή σας ὁλόκληρη, μὲ ἕναν ἄλλο τρόπο πιὸ γνήσιο καὶ πιὸ ἀληθινό.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς φωτίζει, νὰ σᾶς δίνει δύναμη, νὰ πλουτίζει τὶς γνώσεις τοῦ νοῦ καὶ τῆς ψυχῆς σας.
Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπηΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ+ Ο Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ & ΑΓ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗκ.κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι ΜΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝἈγαπητά μου παιδιά,
Ἡ φιλόξενη ἀγκαλιὰ τοῦ δημοτικοῦ σας σχολείου ἄνοιξε γιὰ νὰ σᾶς δεχτεῖ καὶ φέτος. Ἡ μεγάλη μας οἰκογένεια, ἡ Ἐκκλησία, ποὺ γιὰ αἰῶνες πότισε καὶ στήριξε τὸ δέντρο τῆς παιδείας στὴν πατρίδα μας, κι αὐτή σας καλωσορίζει. Ξέρει πὼς στὸν δρόμο ποὺ ἀπὸ σήμερα θὰ βαδίσετε σᾶς περιμένουν δυσκολίες κι ἐμπόδια μὰ καὶ ἀξέχαστη χαρὰ ποὺ θὰ δυναμώσει τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά σας. Γιατί ἡ γνώση τῆς Ἀλήθειας, ὅπως δίδαξε κι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, γίνεται δύναμη καὶ πλοῦτος πού μᾶς ἐλευθερώνει.
Γιὰ νὰ ἐπιθυμήσει, βέβαια, κανεὶς ἕναν τέτοιο πλοῦτο, παιδιά μου, σημαίνει πὼς ἔχει νιώσει ὅτι εἶναι φτωχός. Πόσο φοβίζει ὅμως τούτη ἡ λέξη τῆς πτώχευσης τὴν πονεμένη πατρίδα μας σήμερα! Πόσο κάνει κι ἐσᾶς καὶ τὶς οἰκογένειές σας, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα μας νὰ ἀγωνιᾶ! Ἴσως ὅμως νὰ λησμονήσαμε πὼς πρὶν ἡ φτώχεια ἀκάλεστη χτυπήσει τὴ δική μας πόρτα, κάποιος Ἄλλος πού μας ἀγάπησε πολὺ διάλεξε μὲ τὴν θέλησή Του νὰ πτωχεύσει γιὰ νὰ μπορέσουμε ἐμεῖς νὰ πλουτίσουμε. Διάλεξε, χωρὶς νὰ πάψει νὰ εἶναι παντοδύναμος Θεός, νὰ πάρει καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἀδύναμη φύση μας καὶ νὰ ζήσει φτωχὸς ἀνάμεσά μας. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ γνωρίσουμε στὸ πρόσωπό Του τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὸ φόβο, τὸ ἄγχος καὶ τὴν ἀπελπισία. Δὲν εἶναι, βέβαια, ἄλλος ἀπὸ τὸ Χριστό μας.
Ἀπὸ τὴ στιγμή, παιδιά μου, ποὺ ξεχάσαμε τὴν δική Του φτώχεια, γίναμε ἀπὸ μόνοι μας φτωχοί. Ἔλειψε ἀπ’ ὅλους μας, μικροὺς καὶ μεγάλους, ἡ συγνώμη, ὁ ἀλληλοσεβασμός, ἡ προσφορά, ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη. Μὰ δίχως ὅλα αὐτὰ πὼς θὰ μπορούσαμε νὰ χρησιμοποιήσουμε σωστὰ καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά; Πῶς θὰ καταφέρναμε νὰ ἀγωνιζόμαστε καὶ νὰ προοδεύουμε στὴ ζωὴ χωρὶς νὰ ἀδικοῦμε τὸν διπλανό μας καὶ νὰ καταστρέφουμε τὸν τόπο μας;
Ἂν ὅμως ἐμεῖς Τὸν ξεχάσαμε, Ἐκεῖνος δὲν μᾶς ξεχνᾶ. Μόνο κοντὰ Του μαθαίνουμε τὴν Ἀλήθεια ποὺ ἐλευθερώνει. Ἕναν τέτοιο ἀγώνα γνώσης εὔχομαι ὁλόψυχα καὶ σ’ ἐσᾶς τὴ φετινὴ χρονιὰ μὲ ὁδηγοὺς τοὺς ἄξιους δασκάλους σας καὶ συμπαραστάτες ὅλους μας. Γιατί ὅλοι πρέπει μὲ σεβασμὸ κι ἔμπρακτη προσφορὰ νὰ στηρίξουμε ἕνα τέτοιο ἐκπαιδευτικὸ ἔργο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ἀλήθεια καὶ τὴ δημιουργία.
Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπηΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ+ Ο Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
