Αποστολικό Ανάγνωσμα:Τιτ. γ΄8-15
Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ
Τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, εἶναι τὸ τελευταῖο τμῆμα τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν μαθητή του Τίτο καὶ τελειώνει μὲ μία εὐχή: «Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν». Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι μὲ ὅλους σας, εὔχεται ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
Μὲ τὴν ἐνίσχυση τῆς θείας Χάριτος οἱ πιστοὶ ἀγωνίστηκαν τὸν καιρὸ ποὺ ἐμφανίστηκε ἡ φοβερὴ Εἰκονομαχία, καὶ πολλοὶ ὑπέμειναν φρικτὰ βασανιστήρια καὶ μαρτύρησαν. Καὶ μὲ τὸν φωτισμὸ αὐτῆς τῆς θείας Χάριτος οἱ ἅγιοι Πατέρες στὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο θεολόγησαν καὶ διατύπωσαν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως γιὰ τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων Εἰκόνων. Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ἐμβαθύνουμε στὴν εὐχὴ αὐτὴ καὶ νὰ δοῦμε τί εἶναι ἡ θεία Χάρις καὶ ποιὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα.
1. Τί εἶναι ἡ θεία Χάρις;
Ἡ θεία Χάρις εἶναι ἡ λυτρωτικὴ ἐνέργεια ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ προσφέρεται στὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴ σωτηρία του. Ἡ θεία Χάρις δὲν εἶναι κάποια ἀόριστη καὶ ἀπροσδιόριστη δύναμη. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ κατεβαίνει καὶ ἀγκαλιάζει τὸν κόσμο, σώζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τοῦ χαρίζει τὴν αἰώνια ζωή.
Ὅταν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ καὶ θυσιάστηκε γιὰ χάρη τῶν ἀνθρώπων, «ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις», φανερώθηκε δηλαδὴ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία σώζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους (Τίτ. β΄ 11). Αὐτὴ συγχωρεῖ τὰ ἁμαρτήματά μας, μᾶς ἀνορθώνει ἀπὸ τὶς πτώσεις μας, μᾶς ἀναγεννᾶ πνευματικά, μᾶς κάνει παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ ἀπευθυνόμαστε πρὸς Αὐτὸν καὶ νὰ Τὸν ἀποκαλοῦμε Πατέρα. Αὐτὴ μᾶς παρηγορεῖ στὶς θλίψεις, μᾶς ἐνθαρρύνει στὶς δύσκολες ὧρες, μᾶς ἐνισχύει στὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς καὶ σὲ κάθε καλὸ ἔργο μας.
Στ’ ἀλήθεια, πόσο ἀνάγκη ἔχουμε ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ! Διότι πῶς ἀλλιῶς μποροῦμε νὰ ἀντέξουμε στὶς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου;... Πῶς νὰ ἀντισταθοῦμε στὶς προκλήσεις τοῦ κόσμου;... Πῶς νὰ νικήσουμε τὴν ἴδια τὴ φύση μας, ποὺ ἔχει τὴ ροπὴ πρὸς τὸ κακὸ κι εὔκολα γλιστρᾶ καὶ ξεφεύγει ἀπὸ τὸ δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ;... Μόνο «ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β΄ Τιμ. β΄ 1). Μὲ τὴ δύναμη καὶ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ! Ὅμως ἡ θεία Χάρη δὲν ἐνεργεῖ μαγικὰ στὴ ζωή μας. Ὑπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσουμε. Ποιὲς εἶναι αὐτές;...
Εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ λοιπόν, στὴν Ἐκκλησία, δεχόμαστε τὴ θεία Χάρη. Πῶς; Τὸ γνωρίζουμε: μὲ τὴ θερμὴ καὶ τακτικὴ προσευχή, τὴν καθημερινὴ μελέτη τοῦ θείου λόγου, τὴ θεία λατρεία καὶ ἰδιαιτέρως τὸν κυριακάτικο ἐκκλησιασμό, καὶ μάλιστα μὲ τὰ χαριτόβρυτα Μυστήρια τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς θείας Κοινωνίας, τὰ ὁποῖα ζωογονοῦν τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου καὶ εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτηρία του.
Χρειάζεται ὅμως καὶ κάτι ἀκόμη γιὰ νὰ δεχθοῦμε τὴ θεία Χάρη: ὁ προσωπικός μας ἀγώνας γιὰ τὴν κάθαρση ἀπὸ τὰ πάθη. Ὁ ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς σημειώνει ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ βαπτιζόμαστε Χριστιανοί, στὸ κέντρο τῆς καρδιᾶς μας ἀνάβει ἡ φλόγα τῆς Χάρι-τος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀπαραίτητο ὅμως κι ἐμεῖς νὰ συνεργήσουμε μὲ τὴ θεία Χάρη, ἀναλαμβάνοντας ὁλοπρόθυμα τὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, ὥστε ἡ μικρὴ φλόγα νὰ γίνει φωτιὰ καὶ ἡ φωτιὰ νὰ γίνει πυρκαγιὰ ποὺ θὰ κατακαύσει κάθε κακό.
Ἰδιαιτέρως ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ διώξουμε ἀπὸ τὴν ψυχή μας τὸ πιὸ φοβερὸ πάθος, τὸν ἐγωισμὸ. Διότι, ὅ πως τονίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, «πῶς δύναται νὰ ἔλθῃ ἡ χάρις νὰ φωτίσῃ ἢ νὰ βοηθήσῃ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον ὁποῦ νομίζει πὼς εἶναί τι μέγα; πὼς εἶναι σοφός; καὶ πὼς δὲν ἔχει χρείαν ἀπὸ ἄλλου βοήθειαν;» (Ἁγίου Νικοδήμου, Ἀόρατος Πόλεμος).
Μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε – ἂς εἶχαν σῶμα ἀδύνατο – θηριομάχησαν μὲ αὐτοκράτορες, φυγάδευσαν τοὺς «λύκους» τῶν αἱρέσεων, κράτησαν στοὺς ὤμους τους τὴν Ὀρθοδοξία!
Οἱ καιροί μας εἶναι ἐξίσου κρίσιμοι! Οἱ δαίμονες ἔχουν λυσσάξει. Τὸ κακὸ σαρώνει τὰ πάντα. Ἡ ἁμαρτία προκλητική. Νὰ μὴν τὰ χάνουμε ὅμως! Ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου εἶναι μαζί μας. Αὐτὴ θὰ μᾶς ἐνισχύει σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις, θὰ μᾶς ἀναδείξει νικητὲς καὶ θὰ μᾶς κάνει μετόχους τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
«Ο ΣΩΤΗΡ» 1-10-2012
