Αποστολικό Ανάγνωσμα: Τιτ γ΄8-15
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ η΄5-15
«Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού» (Λουκ. η΄11)
Σε εποχές κρίσης εκείνο που ακούεται περισσότερο είναι η κριτική και καθόλου ή σχεδόν καθόλου η αυτοκριτική. Με την πρώτη υποστηρίζουμε, σχεδόν δογματικά, ότι για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι άνθρωποι ή θεσμοί, εκτός από τον εαυτό μας. Αντίθετα με τη δεύτερη, δηλαδή την αυτοκριτική, προσφέρεται η δυνατότητα στον καθένα να αναγνωρίσει και το μέγεθος της δικής του ευθύνης. Παράλληλα προσφέρεται η δυνατότητα του διαχωρισμού ανάμεσα σε αρχές και αξίες που πρεσβεύει ή και που εκπροσωπεί ο καθένας και σε προσωπικές πράξεις ή παραλείψεις του.
Τούτο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον καθένα και την κάθε μια όταν εμπλέκονται με τις αρχές του Χριστιανισμού. Γιατί μέσα από την αυτοκριτική μπορεί να δώσουν πειστικές απαντήσεις, τόσο στον εαυτό τους όσο και στους άλλους πάνω σε πολλά ερωτήματα όπως: «Πέτυχε ή απότυχε ο Χριστιανισμός στη μακρόχρονη πορεία του; Αν πέτυχε, τι ήταν εκείνο που συνέβαλε στην επιτυχία; Αν απότυχε, τότε ποιοι ήταν οι λόγοι της αποτυχίας; Η επιτυχία ή η αποτυχία οφείλονταν στο περιεχόμενο της Χριστιανικής διδασκαλίας ή σε άλλους παράγοντες όπως για παράδειγμα των ίδιων των Χριστιανών;»
Απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα, όπως και σε πολλά άλλα δίνουν τα σημερινά αναγνώσματα. Τόσο ο Απόστολος όσο και το Ευαγγέλιο μας βεβαιώνουν για την αξιοπιστία του λόγου του Θεού. Αυτή η αξιοπιστία πρέπει να βγαίνει προς τα έξω σαν προσωπική πίστη, σαν προσωπική μαρτυρία και ζωή.
Ο Απόστολος Παύλος είναι σαφής: «Πιστός ο λόγος και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ¨. Η αξιοπιστία, λοιπόν του λόγου του Θεού είναι δεδομένη. Όμως η αποτελεσματικότητα του λόγου του Θεού εξαρτάται από τον βαθμό αποδοχής και ιδιαίτερα από τον βαθμό εφαρμογής του στην καθημερινή ζωή από τους ίδιους τους Χριστιανούς.
Η σημερινή παραβολή του σπορέως είναι απόλυτα σαφής. «Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού». Άρα αξιόπιστος. Αυτός ο σπόρος, ο λόγος του Θεού προσφέρεται συνεχώς και διαχρονικά, χωρίς διακρίσεις, σε όλους τους ανθρώπους. Άρα εκείνο που χρειάζεται είναι να πέσει «εις την γην την αγαθήν». Να ακουστεί, δηλαδή με προσοχή και ενδιαφέρον και να γίνει δεκτός με ευλάβεια και ταπείνωση. Στη συνέχεια θα πρέπει να πάρει την απόφαση να εφαρμόσει με σταθερότητα το λόγο του Θεού. Έτσι ο θέλημα του Θεού θα γίνει και θέλημα του ανθρώπου η δε ζωή του θα ταυτιστεί με τη ζωή του Χριστού.
Ο Απόστολος Παύλος που ταύτισε τη ζωή του με τη ζωή του Χριστού καλεί τους ανθρώπους να μιμηθούν τη ζωή του όπως κι εκείνος μιμήθηκε τη ζωή του Χριστού (Α΄ Κορ. ε΄11). Για να μπορέσει να βρει τη ζωή κοντά στο Θεό συσταυρώθηκε με το Χριστό και συνεχίζει «Έχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με το Χριστό και δε ζω πια εγώ αλλά ζει στο πρόσωπο μου ο Χριστός κι η τωρινή σωματική ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου. Δεν μπορώ να αγνοήσω αυτή τη δωρεά του Θεού» (Γαλ. β΄19-21).
Όταν κυριαρχεί βαθιά η συναίσθηση αυτής της αγάπης και της δωρεάς του Θεού προς τον άνθρωπο και μάλιστα χωρίς να είναι άξιος αυτής της αγάπης και δωρεάς, τότε δεσμεύεται με τον εαυτό του να ανταποκριθεί στην ύψιστη αυτή δωρεά του Θεού μετατρέποντας τον εαυτό του σε γη αγαθή. Παράλληλα αγωνίζεται πάση θυσία να μην περιπέσει στις άλλες τρεις κατηγορίες του άγονου και άκαρπου εδάφους του σημερινού ευαγγελίου.
Αφού, λοιπόν, επιβεβαιωμένα «πιστός ο λόγος του Θεού», ο λόγος του Θεού είναι αξιόπιστος, τότε εκείνο που χρειάζεται από πλευράς ανθρώπου, άρα από τη δική μας πλευρά, είναι η θετική στάση απέναντι στο λόγο του Θεού. Όμως παράλληλα με την αγαθή διάθεση για να ακούσουμε το λόγο του Θεού ο Ιησούς θέτει ακόμα μερικές προϋποθέσεις προκειμένου ο λόγος του να είναι αποτελεσματικός «Ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσι εν υπομονή». Ο λόγος του Θεού για να είναι αποτελεσματικός, πέραν από την ακοή, θα πρέπει να φυλαχθεί μέσα στην ψυχή και στη συνέχεια να καρποφορήσει με υπομονή. Δεν είναι αρκετό να ακούσουμε το λόγο του Θεού, δεν είναι αρκετό να το κρατήσουμε βαθιά μέσα μας. Αυτός ο λόγος θα πρέπει να καρποφορήσει μέσα από τις αρετές και μάλιστα με υπομονή να ξεπερνά τα διάφορα εμπόδια.
Πέραν από την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα του λόγου του Θεού οι ευαγγελιστές Ματθαίος και Μάρκος υπογραμμίζουν την προσωπική συμβολή του καθενός ανάλογα και με τις δυνατότητες τους αφού: «και εδίδου καρπόν ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα» (Ματθ. ιγ΄8) και αντίστροφα η σειρά της καρποφορίας κατά τον Μάρκο (Μαρκ. δ΄8).
Ανεξάρτητα αν η καρποφορία είναι κλιμακωτή, τριάντα, εξήντα και εκατό, σε τελική ανάλυση το θετικό αποτέλεσμα μένει μέχρι το 25%. Το ένα τέταρτο είναι θετικό, τα τρία τέταρτα είναι αρνητικά. Οι λόγοι της ακαρπίας; 1. Αδιαφορία στο άκουσμα του λόγου του Θεού 2. Στιγμιαίος ενθουσιασμός χωρίς το υπόβαθρο της ευσέβειας και της πίστης 3. Στην τρίτη κατηγορία προβάλλουν οι αδυναμίες και τα πάθη. Η αγωνιώδης μέριμνα, το κυνήγι του πλούτου και η αναζήτηση της ηδονής που προβάλλουν σαν αγκάθια και που στο τέλος δεν αφήνουν περιθώριο στην όποια φιλότιμη προσπάθεια για να καρποφορήσει.
Αδελφοί μου, ο αξιόπιστος λόγος του Θεού προσφέρεται και στον καθένα από μας. Εμείς τον αποδεχόμαστε κατ’ αρχάς; Στην συνέχεια πως επιβεβαιώνεται η αξιοπιστία του στο δικό μας πρόσωπο. Είναι έτοιμος ο εαυτός μας να βιώσει στην πράξη το λόγο του Θεού προσφέροντας «καρδιά καλή και αγαθή»; Ο κύριος επέλεξε σήμερα την παραβολική διδασκαλία αφήνοντας σε μας τη δυνατότητα της επιλογής με την προσφορά της καλής και συνάμα αγαθής καρδιάς. Την παραβολική διδασκαλία επιλέγει σήμερα και η Εκκλησία. Έτσι μέσα από τη χρήση των εικόνων που υπερασπίστηκαν οι Πατέρες της Ζ΄ οικουμενικής Συνόδου, τιμά τους Αγίους και έμμεσα τον ίδιο το Θεό που υπήρξε η αφορμή για την αγιότητά τους. Μέσα από την άμεση ή την παραβολική διδασκαλία αποσκοπείται η πνευματική μας βελτίωση. Αυτή την πνευματική βελτίωση ας επιδιώξουμε κι εμείς. Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης –Μητρόπολη Πάφου
