Λουκᾶ η΄ 27-39
“Ὑπήντησεν τῷ Ἰησοῦ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὅς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν”
Ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι στήν ἐποχή μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει διάβολος. Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀπιστίας εἶναι ὅτι δέν προφυλάσσονται ἀπό τήν ἐπήρειά του καί τίς συμβουλές του ἤ τά ἔργα πού ὑποβάλλει στήν ἀνθρώπινη θέληση. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος μας παρεχώρησε στόν διάβολο νά ὑπάρχουν καί κατά τό σῶμα δαιμονοφόρητοι, ὥστε δι’ αὐτῶν νά βεβαιώνονται οἱ δυσπιστοῦντες γιά τήν ὕπαρξη τῶν δαιμόνων.
Ἕνας τέτοιος δαιμονισμένος καί κατά τό σῶμα συναντήθηκε μέ τόν Κύριό μας στήν περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν καί ὁ φιλάνθρωπος Δεσπότης μας Ἰησοῦς Χριστός τόν ἐλευθέρωσε τοῦ χαλεποῦ δαιμονίου. Ἔτσι ἐμεῖς λαμβάνουμε ἀφορμή γιά νά ἀναφερθοῦμε στίς δύο αὐτές καταστάσεις τῶν δαιμονισμένων καί κατά τό σῶμα καί κατά τήν ψυχή.
1) Οἱ δαιμονισμένοι κατά τό σῶμα.
Εἶναι δυστυχῶς ἄνθρωποι σάν αὐτόν τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς γιά τόν ὁποῖο μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ὅτι «δέν ἦταν ντυμένος μέ ροῦχα καί δέν ἔμενε σέ σπίτι, ἀλλά σέ μνήματα».
Ἀποκρουστικοί, ἀντικοινωνικοί, ἀπομωνομένοι καί ἐξαθλιωμένοι. Βίαιοι, ἐπιθετικοί, αὐθάδεις καί περιδεεῖς. Ὅταν εὑρίσκονται ὑπό τήν ἐπήρεια, τήν ἐνέργειαν τοῦ δαιμόνων πέφτουν στήν γῆ, στό νερό, στήν φωτιά. Κτυποῦν, ἀφρίζουν, ἐπιτίθενται. Κυριαρχοῦνται ἀπό μία πρωτόγονη καί ἀδάμαστη δύναμη. Σπάζουν ἁλυσίδες, πόρτες καί ἐξαφανίζουν κάθε ἐμπόδιο.
Ἄν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἐλευθερωθοῦν στήν ζωή τους ἀπό τούς δαίμονες πού τούς τυραννοῦν, ὅταν στό καιρό τοῦ θανάτου ἀποβάλλουν τό σῶμα, τότε ἀποβάλλουν καί τήν δαιμονική ἐπήρεια καί ἐνέργεια.
Ἐδῶ θά πρέπει νά θυμηθοῦμε ὅτι καί πολλές ἀσθένειες ὀφείλονται σέ δαιμονική ἐνέργεια ὅπως ἐκείνη τῆς συγκύπτουσας γυναίκας τήν ὁποία ὁ Κύριος ἀνόρθωσε θαυματουργικῶς μέσα στήν συναγωγή ἕνα Σάββατο.
Ὅποιος εἶναι ἀπό τόν Θεό ἀκούει τά λόγια τοῦ Θεοῦ, λέγει ὁ Κύριος, δηλαδή ὑπακούει στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Αὐτός μεταφέρει τούς λόγους σέ ἔργα ἀρετῆς. Ζεῖ καί πολιτεύεται κατά Θεόν. Ἐκτελεῖ τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός. Γίνεται κληρονόμος τοῦ Θεοῦ καί συγκληρονόμος τοῦ Χριστοῦ.
Ὅποιος ὅμως παρακούει τόν Θεό διαπράττει τήν ἁμαρτία καί ἐπιδίδεται σ’ αὐτήν ἀμετανοήτως, εἶναι δοῦλος τῆς ἁμαρτίας καί δέν εἶναι ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ἀπό τόν πονηρό, ἀφοῦ διά τῆς κακῆς προαιρέσεως μεταπλάττει τήν φύση πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί τήν ἐξομοιώνει μέ τόν Πατέρα τῆς ἀπωλείας. Γι’ αὐτό ἔλεγε πρός τούς Ἰουδαίους ὁ Κύριος «Σεῖς εἶσθε ἀπό τόν Πατέρα σας τόν διάβολο καί θέλετε νά ἐκτελεῖτε τίς ἐπιθυμίες αὐτοῦ» (Ἰωάν. η΄ 44).
Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἄνθρωποι εἶναι φοβερά ἀθλιώτεροι καί ἀπό τούς δαιμονισμένους, ἄν καί διαφεύγουν τήν προσοχή τῶν πολλῶν. Διότι οἱ μέν δαιμονισμένοι κατακόπτουν τά σώματά τους καί μερικές φορές βλάπτουν σωματικά ὅσους συναντοῦν, οἱ δέ ὡμοιούμενοι μέ τόν διάβολον διά τήν πονηρῶν ἐπιθυμιῶν καί πράξεων διαφθείρουν τίς ψυχές τίς δικές τους καί ὅσων τούς συναναστρέφονται ἀπρόσεκτα.
Ἐπειδή λοιπόν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δέν μποροῦν νά ἀντιληφθοῦν τήν ἐναντίον μας μανία τοῦ διαβόλου ἀπό τίς κατά τήν ψυχή προσβολές ἐκείνου καί τήν συνέργειά του, στήν ἁμαρτία, παραχώρησε ὁ Θεός νά ὑπάρχουν καί κατά τό πνεῦμα δαιμονοφόρητοι, ὥστε ἀπό τούς σωματικούς δαιμονισμένους νά πληροφορηθοῦμε, πόση φοβερή εἶναι ἡ κατάστασητῆς ψυχῆς πού διά τῶν πονηρῶν ἔργων ἔκαμε τόν διάβολο κατοικό της.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ κινούμενος ἀπό ἀφάνταστο πέλαγος φιλανθρωπίας κατέβηκε στή γῆ, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου. Ἔτσι, ἐλευθερώνει καί τίς ψυχές κατά τόν ἴδιο τρόπο πού ἐλευθερώνει καί τά σώματα τῶν δαιμονισμένων. Ὅπως στήν περίπτωση τοῦ σωματικῶς δαιμονισμένου ὁ Χριστός ἐνεργεῖ φανερά τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ δαίμονος, ἔτσι καί ἐλευθερώνει κρυφά τήν ψυχή καί τήν θεραπεύει. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀπομακρύνει κατ’ ἐξοχήν τούς δαίμονες τῶν δαιμονιζομένων γιά νά πληροφορηθοῦμε ὅτι αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού τούς ἀπομακρύνει καί ἀπό τίς ψυχές μας καί μᾶς χαρίζει αἰώνια ζωή.
Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ φανερώνεται κι ἀπό δύο ἀκόμα ἐνέργειες του κατά τό εὐαγγελικό περιστατικό.
α-Ἔρχεται αὐτόκλητα, χωρίς νά τόν παρακαλέσει κανείς. Κατευθύνεται ἀπό μόνος του πρός συνάντηση τοῦ δαιμονισμένου. Αὐτό δείχνει ὅτι ἀφ’ ἑνός μεν ὁ δαιμονισμένος καί κατά τό σῶμα καί κατά τήν ψυχή δέν πρόκειται ποτέ νά προσέλθει στόν Χριστό. Ὁ διάβολος δέν θά τόν ἀφήσει νά πλησιάσει τόν Χριστό γιά νά μήν θεραπευθεῖ. Αὐτό γνωρίζοντας ὁ Κύριος ἔρχεται ἀπό μόνος του. Ἔτσι δείχνει τήν ἀληθινή ἀγάπη του γιά μᾶς. Ἤλθε γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει αἰώνίως ἀπό τήν καταστροφική ἐξουσία τοῦ διαβόλου.
β- Ἐπιτρέπει στά δαιμόνια νά εἰσέλθουν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων καί νά γκρεμισθοῦν στήν θάλασσα. Ἔτσι μᾶς φανερώνει ὅτι τό ἴδιο θά ἔπρατταν οἱ δαίμονες καί στούς ἀμετανοήτως ἁμαρτάνοντας ἄν δέν τούς ἐμπόδιζε ὁ Χριστός. Ὁ διάβολος ἐπιδιώκει πρῶτα μέν νά μᾶς θανατώσει σωματικῶς ὕστερα δέ καί πνευματικῶς.
Ἀδελφοί μου
Ἄς φοβηθοῦμε τήν ἁμαρτία πού μᾶς ὑποδουλώνει στόν διάβολο. Ἄς ἀποφύγουμε τίς κακές ἐπιθυμίες, τίς ἁμαρτωλές πράξεις.
Ὁ Χριστός ἀναμένει τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγησή μας γιά νά μᾶς δώσει ἄφεση ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον καί νά μᾶς ἐλευθερώσει ἐκ τῆς καταδυναστείας τοῦ διαβόλου.
