Ὑπάρχει μιὰ μικρὴ ὁμάδα θεολόγων, ποὺ συμπλέει μὲ τοὺς ἄθεους καὶ ἄπιστους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, οἱ ὁποῖοι ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ καταργήσουν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα βάλθηκαν νὰ τὸ μετατρέψουν σὲ θρησκειολογία. Δυστυχῶς, οἱ θεολόγοι αὐτοὶ εἶναι στενοὶ συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος δὲν μπορεῖ ἢ δὲν θέλει νὰ δεχτεῖ ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νὰ εἶναι κατηχητικὸ καὶ ὁμολογιακό.
ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΧΩΣ ΟΡΑΜΑ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΣΤΟΝ ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας συνήθως περισσεύουν τὰ λόγια καὶ λείπουν οἱ πράξεις. Ἡ Διοίκησή της ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς στενούς του συνεργάτες. Τὸ κύριο ἔργο της δυστυχῶς εἶναι ἡ διεκπεραίωση συνηθισμένων ὑπηρεσιακῶν θεμάτων, τὰ ὁποῖα ἀφήνουν ἀδιάφορους ὄχι μόνο τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς πιστοὺς ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς τοὺς συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς. Σπάνια βλέπουμε νὰ ὑλοποιεῖται κάποιο ὅραμα.
Εἶναι τόσο βαρὺς ὁ νυσταγμὸς καὶ τόσο δύσκολος ὁ βηματισμὸς τῆς Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ νομίζει κανεὶς ὅτι δὲν ὑπάρχει ἢ ὅτι εἶναι περιττὴ ἡ ὕπαρξή της. Μάταια, μεμονωμένα πρόσωπα ζητοῦν ἀπὸ τὴ Διοίκηση νὰ λύσει διάφορα προβλήματα ἢ ἐπιτέλους νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτά, ὅπως εἶναι ἡ πνευματικὴ ἀναβάθμιση τῶν κληρικῶν, ἡ ἀναγνώριση τοῦ ἔργου τῶν ἐκπαιδευτικῶν – κληρικῶν, ἡ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ δημόσια σχολεῖα καὶ τὸ πιὸ σοβαρὸ καὶ ἐπικίνδυνο, ποὺ εἶναι ἡ προκλητικὴ δραστηριότητα τῶν οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι κατευθύνονται ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο.
Θὰ ἀναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, γιὰ νὰ ἀποδείξω τὴν παραλυσία τῆς Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου, ὁ ὁποῖος ὡς πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἔπρεπε νὰ εἶχε ὁράματα καὶ νὰ ἔδινε τὸ παλμὸ γιὰ τὴν ὑλοποίησή τους.
α´. Ἡ ἀναβάθμιση τῶν κληρικῶν
Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀσχολεῖται μὲ τοὺς κληρικούς της. Δὲν τὴν ἀπασχολεῖ τὸ χαμηλό τους πνευματικὸ ἐπίπεδο καὶ δὲν τὴν ἀνησυχεῖ τὸ γεγονὸς τῆς χειροτονίας ἀναξίων κληρικῶν. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὁ πιστὸς λαὸς νὰ σκανδαλίζεται.
β´. Τὸ περιοδικὸ «Ἐφημέριος»
Εἶναι ἐμφανέστατη ἡ ὑποβάθμιση τοῦ περιοδικοῦ, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς ἱερεῖς. Πτωχὸ στὸ περιεχόμενο καὶ κατοχικὸ στὴν ἐμφάνιση. Εἶναι ἀπορίας ἄξιο, γιατὶ συμβαίνει αὐτό. Ὅπως εἶναι γνωστό, ὅλοι οἱ ἱερεῖς πληρώνουν ὑποχρεωτικὰ συνδρομὴ στὸ περιοδικὸ μὲ βάση τὸ ὕψος τῶν ἀποδοχῶν τους καὶ θὰ μποροῦσε νὰ κυκλοφορεῖ μὲ πλούσια ὕλη, τακτικὰ καὶ μὲ ὡραία ἐμφάνιση. Καὶ ὅμως, ἐνῶ περιμέναμε κάτι καλύτερο, καταργήθηκε καὶ ἡ ταχυδρομική του ἀποστολὴ στοὺς ἱερεῖς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸ λαμβάνουν μέσῳ τῶν Μητροπόλεων μὲ καθυστέρηση δύο καὶ τριῶν μηνῶν. Αὐτὸ δείχνει τὴν ἀναποτελεσματικότητα τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὀργανισμῶν καὶ ὑπηρεσιῶν. Πολλὲς δυνατότητες καὶ ἐλάχιστη προσφορά! Καὶ μετὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος μιλοῦν γιὰ τὴν προσφορά τους στοὺς κληρικούς. Μήπως συμβαίνει τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο; Μήπως ἡ γενναία συνδρομὴ τῶν κληρικῶν στὸ περιοδικὸ «Ἐφημέριος» πηγαίνει σὲ ἄλλους σκοπούς;
Πάντως οἱ σύλλογοι καὶ οἱ ἀδελφότητες ἔχουν ξεπεράσει κατὰ πολὺ τὸ ἐπίσημο περιοδικὸ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ τὰ ἄλλα ἔντυπά της. Ἀλλὰ ποιὸς ἐκκλησιαστικὸς παράγοντας νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα, να κάνει τὴ σύγκριση καὶ νὰ πάρει σχετικὲς ἀποφάσεις;
γ´. Οἱ κληρικοί – ἐκπαιδευτικοί
Ἡ Ἱ. Σύνοδος ποτὲ δὲν εἶδε μὲ καλὸ μάτι τοὺς κληρικοὺς – ἐκπαιδευτικούς. Ἐνῶ ἐμφανίζεται ὅτι ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν παιδεία, ποὺ παρέχεται στὰ σχολεῖα τῆς Πατρίδας μας, ἐν τούτοις δὲν θέλει τοὺς δικούς της κληρικοὺς – ἐκπαιδευτικούς, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ πετύχουν ἀρκετὰ πράγματα στὰ σχολεῖα.
δ´. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν
Ὑπάρχει μιὰ μικρὴ ὁμάδα θεολόγων, ποὺ συμπλέει μὲ τοὺς ἄθεους καὶ ἄπιστους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, οἱ ὁποῖοι ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ καταργήσουν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα βάλθηκαν νὰ τὸ μετατρέψουν σὲ θρησκειολογία. Δυστυχῶς, οἱ θεολόγοι αὐτοὶ εἶναι στενοὶ συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος δὲν μπορεῖ ἢ δὲν θέλει νὰ δεχτεῖ ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νὰ εἶναι κατηχητικὸ καὶ ὁμολογιακό. Στὸ θέμα αὐτὸ ὁ Μακαριώτατος εἶναι πολὺ προοδευτικός! Σὲ πρόσφατη μάλιστα ἐπίσκεψη, ποὺ τοῦ ἔκαναν στὸ γραφεῖο του οἱ θεολόγοι τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσις Θεολόγων (Π.Ε.Θ.) οἱ ἀπαντήσεις, ποὺ ἔδωσε στοὺς προβληματισμούς τους ἦταν ἀπαράδεκτες καὶ ἡ ἀδιαφορία του ἀσυγχώρητη. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ὑποχρεωμένο στὴν πολιτεία, ἡ ὁποία τοῦ διαθέτει αὐτοκίνητο, ὁδηγό, προσωπικὴ ἀσφάλεια κ.λπ. καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔλθει σὲ ἀντίθεση μαζί της! Ἀφήνω ἀσχολίαστη τὴν ἐπιχειρηματολογία του.
ε´. Ἀδιαφορία γιὰ τὸν οἰκουμενισμό
Ὁ πιστὸς λαὸς δὲν θέλει νὰ συγχρωτίζονται καὶ νὰ συμπροσεύχονται οἱ πνευματικοί του πατέρες μὲ τοὺς αἱρετικούς, Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες. Δὲν θέλει νὰ εἶναι οἱ κληρικοὶ κοσμικοὶ ἄρχοντες, ποὺ ὑποβαθμίζουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ὑπηρετοῦν ἐφήμερες πολιτικὲς σκοπιμότητες, ποὺ δὲν βοηθοῦν σὲ τίποτα. Τὴν ἀντίδραση αὐτὴ τοῦ λαοῦ γνωρίζουν οἱ οἰκουμενιστὲς τοῦ Φαναρίου καὶ ἀποφεύγουν ἐντὸς τῆς Ἐλλάδος νὰ ἐκδηλώνονται, ἐνῶ ἔξω συμπροσεύχονται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μιλοῦν γιὰ πολλὲς ἐκκλησίες. Ἐκεῖ βρίσκονται ἕνα βῆμα πρὶν τὴν ἐπαίσχυντη ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ ὀνειρεύονται. Εἶναι πολλὰ τὰ περιστατικὰ μὲ πρωταγωνιστὲς Μητροπολίτες τοῦ Οἰκ. Θρόνου, ποὺ ὑπηρετοῦν σὲ χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς. Οἱ Ἀρχιερεῖς αὐτοὶ δὲν γνωρίζουν πολὺ καλὰ τί θὰ πεῖ ἀποδοχὴ πάσης αἱρέσεως!
Ἀπέναντι στὸν οἰκουμενισμὸ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀδιάφορη, φαινομενικῶς τοὐλάχιστον. Δὲν θέλει νὰ κακοκαρδίσει τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος μὲ τὶς συχνές του ἐπισκέψεις ρίχνει στάχτη στὰ μάτια τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι ὅλα βαίνουν καλῶς καὶ πανηγυρικῶς, οἱ ἴδιοι διάγουν τὸν βίον τους καὶ ἂς ὑποφέρει ὁ λαὸς ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση!
Κλείνοντας τοῦτο τὸ ἄρθρο δὲν αἰσιοδοξῶ. Δὲν περιμένω νὰ διορθωθεῖ κάτι στὴν Ἐκκλησία. Τὰ πράγματα θὰ λιμνάζουν, τὰ προβλήματα θὰ παραμένουν καὶ μόνον ὅταν θὰ δημιουργοῦνται χηρεύουσες Μητροπόλεις, θὰ δραστηροποιοῦνται οἱ ὑπεύθυνοι, γιὰ νὰ ἐκλεγοῦν τὰ δικά τους πνευματικὰ τέκνα, τὰ ὁποῖα στὴ συνέχεια θὰ συμβάλλουν στὴ διαιώνιση τῆς κακοδαιμονίας στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας!
Ορθόδοξος Τύπος, 26/10/2012
