«Μάρθα, Μάρθα μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περί πολλά ἑνός δέ ἐστι χρεία.»
Πολύπλοκη και απαιτητική η καθημερινή μας ζωή. Ποικιλία προβλημάτων και αναγκών, που έχουν συσσωρευτεί πολλά και μας ταλαιπωρούν. Ενώ αν τα εξετάσουμε με ειλικρίνεια και προσοχή αδυνατούμε πολλές φορές να βρούμε το λόγο υπάρξεώς τους. Τα δημιούργησε η οργάνωση της καταναλωτικής κοινωνίας στην οποία ζουμε. Η δημιουργία ψευδοαναγκών που καθοδηγεί τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας, διαμορφώνουν και την συμπεριφορά μας. Δίνουν μορφή στον τρόπο που ζούμε, στον καταρτισμό σχεδιασμών για το μέλλον, στον καθημερινό προγραμματισμό μας. Πριν το καταλάβουμε αυτές οι ανάγκες που δημιουργήσαμε, χωρίς να το καλοσκεφτούμε, είναι οι απόλυτοι καθοδηγητές που μας συμπαρασύρουν. Πολλές φορές καταλαμβάνουν όλο τον χώρο των φροντίδων μας.
Γίνονται βασανιστικές και απομακρύνουν κάθε άλλη σκέψη. Γίναμε δούλοι των αναγκών μας. Η υποδούλωση στην καταναλωτική κοινωνία έγινε κανόνας. Έχουμε ξεφύγει από το νηφάλιο μέτρο και την αντικειμενική ισορροπία. Υπάρχουν ωστόσο και περιστάσεις όχι πολλές, που είμαστε υποχρεωμένοι να τις αντιμετωπίσουμε, χωρίς ποτέ να παραβλέπουμε την ψυχή μας και την ηρεμία της. Για παράδειγμα σαν σήμερα πριν μερικές δεκάδες χρόνια, χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμιά προειδοποίηση, επιτέθηκε ένα μεγάλο κράτος την Ελλάδα με σκοπό να την καταλάβει. Ασφαλώς και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Ήταν μία ανάγκη και αυτή, για τη συγκεκριμένη εποχή. Κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις θα επηρέαζε σοβαρά την καθημερινότητα των ανθρώπων της εποχής. Φυσικά και δεν μπορούσε να αγνοηθεί.
Και όμως «ἑνός δέ ἐστι χρεία». Απόλυτος στην απάντηση Του ο Κύριος. Αυτή τη στιγμή, μια ανάγκη υπάρχει είπε στη Μάρθα που αγωνιζόταν να περιποιηθεί τους φιλοξενούμενούς της, διακόπτοντας την ομιλία Του. Μάρθα, Μάρθα απασχολεί το νου σου, και κοπιάζεις για ένα σωρό πράγματα, και ξεχνάς ότι ένα μόνο είναι χρήσιμο, της είπε ο Κύριος, μια είναι η ανάγκη. Το χρήσιμο και αναγκαίο εκείνη τη στιγμή ήταν να παρακολουθεί μαζί με τους άλλους ακόλουθους και μαθητές του Χριστού, τη διδασκαλία Του, την τροφή της ψυχής της. Φιλότιμη και φιλόξενη γυναίκα η Μάρθα, υποδέχτηκε τον Κύριο στο σπίτι τους, άφησε όμως την αδελφή της Μαρία καθισμένη στα πόδια του Χριστού να ακούει την διδασκαλία Του. Εκείνη φρόντιζε να εξυπηρετεί και να ετοιμάζει ό,τι νόμιζε ήταν αναγκαίο για την περίσταση, δηλώνοντας όμως και το παράπονό της ότι η αδελφή της δεν την βοηθούσε.
«Ἑνός δέ ἐστι χρεία», θα απαντήσει στο παράπονό της ο Κύριος. Φυσικά ο Κύριος δεν αρνήθηκε ποτέ τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Τον είδαμε να καλύπτει την έλλειψη κρασιού στον γάμο της Κανά. Πέντε χιλιάδες άνδρες με τα παιδια΄και τις γυναίκες τους, φρόντισε να θρέψει μετά από το κήρυγμα, όταν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να καλύψουν την πείνα τους. Δεν παρέβλεψε ποτέ τις υλικές ανάγκες των μαθητών Του. Ακόμη και οι οικονομικές ανάγκες των μαθητών και ακολούθων Του, είχαν βρεί τη λύση τους με τον γλωσσσόκομον, το ταμείο, που κρατούσε, ο όχι τόσο έντιμος διαχειριστής Ιούδας. Ο άνθρωπος με σάρκα και οστά, έχει υλικές ανάγκες για να συντηρηθεί. Πώς θα μπορούσε άλλωστε ο δημιουργός του κόσμου να αρνηθεί την ύπαρξη αυτού που Εκείνος δημιούργησε. Ωστόσο για όλα υπάρχει ιεράρχηση. Γιατί το υλικό και θνητό μας σώμα, είναι το κατοικητήριο της αθάνατης ψυχής. Υπάρχουν λοιπόν αξιολογικές προτεραιότητες.
Λογικά λοιπόν θα πρέπει να δούμε και να αξιολογήσουμε τις επενδύσεις μας. Οι υλικές επενδύσεις, τα σπίτια και τα άλλα αγαθά που με κόπο αποκτούμε έχουν περιορισμένο χρόνο ύπαρξης, αφού και εμείς θα έρθει η στιγμή που θα παύσουμε να υπάρχουμε και συνεπώς δεν θα είναι δικά μας. Η ψυχή όμως; Αυτή είναι που έχει «χρεία», έχει ανάγκη. Μ’ αυτή πρέπει να ασχοληθούμε συστηματικά στην καθημερινή μας ζωή. Να μελετήσουμε και να ακούσουμε με προσοχή τον λόγο του Θεού, που θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την καθαρότητα της ψυχής μας. Να αποκτήσουμε πνευματική ανεξαρτησία από τα υλικά. Να εφαρμόσουμε τις εντολές του Θεού στη ζωή μας. Να πάρει η καθημερινή μας ζωή αυτο το χρώμα, αν μπορούσαμε να διατυπώσουμε με τον τρόπο αυτό, τη χαρακτηριστική μορφή της χριστιανικής μας ιδιότητας σε όλες τις ενέργειές μας και τις σκέψεις μας.
Και συνεχίζει ο Κύριος δικαιολογώντας το «ἑνός ἐστι χρεία». «Μαρία τήν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς». Το άλλο σημαντικό στοιχείο που διατυπώνεται με απόλυτη σαφήνεια και δικαιολογεί τον λόγο προτίμησης της Μαρίας. Η μερίδα της πνευματικής τροφής που διάλεξε η Μαρία δεν πρόκειται να αφαιρεθεί από αυτήν. Αυτό διαβεβαίωσε ο Κύριος. Έχει αιώνια αξία, γιατί έχει σχέση με την τροφή και τη διαμόρφωση της αθάνατης ψυχής μας. Είναι σημαντική η επιλογή προτεραιοτήτων στη καθημερινή πρακτική. Ισοζυγισμένη πάντοτε η φροντίδα και απασχόλησή μας. Πάντοτε μέσα στο πρόγραμμα και τις ενέργειές μας ο παράγων ψυχή, παράλληλα με την φροντίδα του σώματος με τις υλικές του ανάγκες. Δεν λησμονούμε ποτέ την διάρκεια του καθενός. Το πρόσκαιρο του υλικού κόσμου και του σώματός μας από τη μια μερια΄και το αιώνιο της αθάνατης ψυχής μας, από την άλλη. Λοιπόν τι είδους επενδύσεις θα κάνουμε; Είναι ένα πρόβλημα και αυτό. Πόσο ελεύθεροι είμαστε στις επιλογές μας; Νομίζω είναι φανερός ο αξιολογικός προσανατολισμός που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, όπως τον καθορίζει ο Κύριος στην Μαρία. Πάντοτε με την βοήθεια του Θεού που δέχεται τις προσευχές μας και ενισχύει τον καθημερινό μας αγώνα. Και αυτό ευχόμεθα και γι’ αυτό προσευχόμεθα.
Δ.Γ.Σ. – Μητρόπολη Πάφου
