Η ΙΩΑΝΝΕΙΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Πνευματισμός μέ χριστιανικόν προσωπεῖον
Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Μέ τήν ὀνομασία Ἰωάννειος Ἐκκλησία (Johannische Kirche) εἶναι διεθνῶς γνωστή μία αἱρετική κίνηση πού ἱδρύθηκε ἐπισήμως τό 1926 στή Γερμανία, ἀπό τόν Joseph Weiβenberg (1855-1941) μέ τήν ἀρχική ὀνομασία «Εὐαγγελική- Ἰωάννειος Ἐκκλησία κατά τήν Ἀ ποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου». Ἡ κίνηση ἀργότερα ἀπαγορεύθηκε ἀπό τους Ναζί καί ξαναδραστηριοποιήθηκε τό 1945 κάτω ἀπό τήν καθοδήγηση τῆς κόρης τοῦ J. Weiβenberg, την Frieda Müller (1911- 2001), ἐνῶ στη συνέχεια μετονομάστηκε τό 1975 σέ «Ἰωάννειο Ἐκ κλησία». Σήμερα ἡ κίνηση καθοδηγεῖται ἀπό τήν κόρη τῆς Fr. Müller, τήν Josephine Müller (1949-). Πρόκειται γιά κίνηση στην ὁποία κάποιος συναντᾶ μία ἀπροκάλυπτη σύζευξη τοῦ Πνευματισμοῦ μέ χριστιανικά στοιχεῖα.
Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς αἵρεσης, πού ἐν προκειμένῳ ἐπαναλαμβάνει τούς ἰσχυρισμούς τοῦ ἱδρυτῆ της, J. Weiβenberg, τό 1903, κατόπιν ἀποκαλυπτικοῦ ὁράματος, τόν κάλεσε ὁ Χριστός σέ μία νέα πνευματική κατάσταση. Κατά την ἐν λόγῳ αἵρεση στό πρόσωπο τοῦ J. Weiβenberg ἐκπληρώνονται τά ἀναφερόμενα ἀπό τόν Χριστό στο κατά Ἰωάννη 14, 26. Ἐπαναλαμβάνοντας τά παραδοξολογήματα τοῦ ἱδρυτῆ της, ἡ κίνηση διδάσκει ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς ἀποκαλύψεις και τρεῖς ἀνάλογες Διαθῆκες τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους.
Ἡ πρώτη στόν Μωυσῆ, ἡ δεύτερη μέ τόν Χριστό καί ἡ τρίτη μέ τον J. Weiβenberg. Στά πλαίσια αὐτά ὁ J. Weiβenberg εἶχε διακηρύξει γιά τον ἑαυτό του, ὅτι ἦταν ἐν σάρκωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Στήν Ὁμολογία Πίστεως τῆς αἵρεσης διαβάζουμε σχετικά: «Ἐγώ πιστεύω στο Θεό Πάτερα, ἐγώ πιστεύω στό Θεό Υἱό, ἐγώ πιστεύω στό Θεό Ἅγιο Πνεῦμα καί στίς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ μέσῳ τοῦ Μωυσῆ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ J. Weiβenberg». Ὁ ἴδιος, ἐπίσης, διακήρυττε , ὅτι ἦταν ἕνας κε χαριτωμένος ἄνθρωπος, εἶχε τό προφητικό χάρισμα, εἶχε ὅλα τά ἄλλα χαρίσματα πού ἀναφέρονται στό Α΄ Κορ. 12, 4-11, προγνώριζε τό μέλλον καί γνώριζε τις βουλές τοῦ Θεοῦ.
Ἡ παρουσία τῶν τριῶν Διαθηκῶν εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένη και μέ τίς περί τοῦ ἀνθρώπου διδασκαλίες της πού ὑποστηρίζουν ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ξεπεσμένα πνεύματα. Πολλές ψυχές κατά την προΰπαρξή τους ἐξέπεσαν μαζί με τό σατανᾶ. Ἡ λύτρωσή τους θα ἐπιτευχθεῖ μέ ἕνα πλῆθος διαδοχικῶν μετενσαρκώσεων καί ἱκανό ἀριθμό ἀγαθῶν ἔργων σέ κάθε νέα τους ἐνσάρκωση.
Κάθε ἐνσαρκωμένος ἄνθρωπος ἀποτελεῖται, κατά τήν αἵρεση ἀπό σῶμα, ψυχή καί πνεῦμα. Ὁ ὅλος ὁρατός κόσμος εἶναι ἕνα τμῆμα τοῦ ἀόρατου πνευματικοῦ κόσμου, ὅπως ἐπίσης εἶναι θεμιτή ἡ ἐπικοινωνία μέ τά πνεύματα τῶν κεκοιμημένων. Ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἐξασφαλισμένη στο χῶρο τῆς αἵρεσης μέ τήν ἀποδοχή τῶν θέσεών της, ἄν καί ἔχει μία ἐλαστική στάση ἔναντι τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, καθώς τίς θεωρεῖ δρόμους καθοδήγησης τῶν ἀνθρώπων ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ὅσο ἄν και ἡ ὀνομασία καί ἡ θεολογική ὁρολογία τῆς αἵρεσης πηγάζουν ἀπό τόν χριστιανικό χῶρο, οἱ διδασκαλίες της στό σύνολό τους εἶναι κακόδοξα παραδοξολογήματα ἀπολύτως ἀσυμβίβαστα μέ τή χριστιανική πίστη.
Σημείωση: Γιά τή σύνταξη τοῦ παρόντος βασιστήκαμε στά κάτωθι: α) G. Schmid- G.O. Schmid (Hrsg),Kirchen- Sekten- Religionen, 7ηἔκδ.,2003. β) R. Hempelmann u.a, Quellentexte zur neuen Religiosität, EZWTEXTE 215/ 2011
Ορθόδοξος Τύπος, 9/11/2012
