ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΝΕΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΕΙΝΑΙ πολλοί ἐκεῖνοι πού ἐναγωνίως ἀναζητοῦν κάποιον σύγχρονο Γέροντα γιά νά τοῦ ἀναθέσουν τή λύση τῶν προβλημάτων τους. Θέλουν νά συναντήσουν ἕνα νέο Γέροντα Παΐσιο, πού θά ἔχει γενική καί ἀπέραντη ἀγάπη, ἄνωθεν σοφία, ἁγιότητα βίου καί θεοπειθῆ προσευχή, μέ τήν ὁποία θά κάνει θαύματα. Τηλεφωνοῦν σέ γνωστούς τους κληρικούς, γιά νά πληροφορηθοῦν σχετικά καί στεναχωροῦνται πού δέν εἶχαν τήν τύχη νά γνωρίσουν τό Γέροντα Παΐσιο ὅσο ζοῦσε. Οἱ ἀπαντήσεις πού συνήθως παίρνουν εἶναι ὅτι ὁ Θεός θά ξαναστείλει τέτοιους ἐνάρετους Γέροντες, γιά νά μᾶς στηρίξουν. Προφανῶς δημιουργεῖται ἡ ἐλπίδα, ἀλλά οἱ ἀδελφοί θέλουν τώρα νά ἀντιμετωπίσουν τά προβλήματά τους καί ὄχι στό μέλλον. Τό βλέπει κανείς αὐτό στόν τόνο τῆς φωνῆς τους, στόν πόνο τους καί στά δάκρυά τους.
Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι ἀναθέτουν σέ ἄλλους νά προσευχηθοῦν γι᾽ αὐτούς, λησμονώντας ὅτι καί ἡ δική τους προσευχή, ὅταν βγαίνει ἀπό καθαρή καρδιά, εἰσακούεται καί ἱκανοποιοῦνται τά αἰτήματα. Ἡ ἐπικοινωνία μέ τό Θεό δέν πρέπει νά γίνεται μέσῳ τρίτων. Ὁ καθένας πρέπει νά προσεύχεται, νά ἀγωνίζεται πνευματικά, νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί νά ἐπικοινωνεῖ μέ ἐκείνους πού μποροῦν νά τόν βοηθήσουν. Ἀλίμονο, ἄν ὁ πονεμένος ἀδελφός γίνεται ἐργοδότης τῶν Ἁγίων καί ὁ ἴδιος παραμένει ἀδρανής καί ράθυμος. Πρέπει νά δραστηριοποιηθεῖ ὁ ἴδιος καί νά βρεῖ τό δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Παρατηρῶ ὅτι πολλοί μελετώντας τά διάφορα βιβλία, πού γράφτηκαν γιά τούς σύγχρονους Γέροντες, μένουν περισσότερο στά θαυμαστά γεγονότα καί λιγότερο στίς διδαχές τους. Αὐτό εἶναι κάτι πού πρέπει νά διορθωθεῖ. Τό θαῦμα ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά γίνεται γνωστός ὁ Γέροντας καί νά πιστοποιεῖται ἡ ἁγιότητά του. Ὁ ἀριθμός τῶνθαυμάτων δέν ἔχει καμιά ἰδιαίτερη ἀξία. Τί ἕνα, τί ἑκατό, τό ἴδιο εἶναι.
Καί νά μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Χριστός θαυματουργεῖ μέσῳ τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων. Ἐάν ὁ Χριστός κρίνει ὅτι ἕνα θαῦμα, πού ζητάει κάποιος, δέν πρόκειτα νά βοηθήσει πνευματικά, δέν θά τό κάνει.
Ἡ προσοχή μας κυρίως πρέπει νά στρέφεται στίς διδαχές καί τή διδασκαλία τῶν Γερόντων. Πρέπει νά τίς μελετᾶμε, νά στοχαζόμαστε πάνω σ᾽ αὐτές, νά συγκινούμαστε ἀπό τό νόημά τους καί νά ἀγωνιζόμαστε νά τίς ἐφαρμόσουμε, χωρίς ἐπιφυλάξεις καί παρερμηνεῖες, ἔχοντας πάντα τή βεβαιότητα ὅτι ὅλα ὅσα διδάσκουν οἱ Γέροντες, προηγουμένως τά εἶχαν ἐφαρμόσει οἱ ἴδιοι. Ἡ διδασκαλία τους εἶναι βιωματική, γι᾽αὐτό καί ἀλλοιώνει ἱερῶς τούς καλοπροαίρετους μελετητές, οἱ ὁποῖοι δέχονται πνευματικούς σπόρους στόν ἀγρό τῆς ψυχῆς τους καί προοδεύουν στήν κατά Χριστόν ζωή. Σύντομα διαπιστώνουν ὅτι ὁ δρόμος τῶν Γερόντων πρέπει νά γίνει καί δικός τους δρόμος καί τά βιώματα ἐκείνων πρέπει νά γίνουν καί δικά τους βιώματα.
Δέν ἀρκεῖ νά εἴμαστε θαυμαστές τῶν Γερόντων καί στή ζωή μας νά ἀκολουθοῦμε διαφορετικό δρόμο. Πρέπει νά εἴμαστε καί ταπεινοί μιμητέςτους. Νά τούς ἔχουμε φωτεινά παραδείγματα στήν πνευματική μας ζωή.
Ορθόδοξος Τύπος, 23/11/2012
