Λουκᾶ ιη΄ 18-27
«ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ»
“…Τάς ἐντολάς οἶδας”
Κάποιος ἄρχοντας ρώτησε τόν Κύριό μας «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νά κάνω γιά νά κληρονομήσω ζωήν αἰώνιον; ».
Ὁ Κύριος μας τοῦ ἀπάντησε : «Ξέρεις τίς ἐντολές » καί ἑπομένως γνωρίζεις τήν ἀπάντηση τῆς ἐρωτήσεως σου. Ἔτσι ὁ Κύριος μας ὑπενθύμισε στόν ἄρχοντα ἐκεῖνον ἀλλά καί σέ μᾶς σήμερα πού ἀκούσαμε τήν σχετική περικοπή, ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά κληρονομήσει ὁ ἄνθρωπος τήν αἰώνια ζωή, ζωή κοινωνίας μέ τόν Θεόν καί τῶν Ἁγίων θά παραμείνει γιά πάντα ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ θά ἐξασφαλίσει στόν ἄνθρωπο τήν εἴσοδο του στήν λαμπρότητα τῶν Ἁγίων καί τήν συμμετοχή του στήν αἰώνια πανήγυρη τῶν «πρωτοτόκων», τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδή τό θέμα εἶναι σοβαρό καί ἐνδιαφέρον θά ἀφιερώσουμε τό σημερινό κήρυγμα στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Δημιουργός Θεός καί Πατέρας μας γνωστοποίησε σέ μᾶς τά δημιουργήματά του καί τά τέκνα του ποιό εἶναι τό θέλημά του. Σέ τί εὐδοκεῖ καί ἀρέσκεται. Σέ ποιά ἔργα, σκέψεις καί ἐπιθυμίες μας δέν ἀρέσκεται καί τά ἀπορρίπτει ἤ τά ἀποδοκιμάζει. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔγινε γνωστό σέ μᾶς διά τῶν ἐντολῶν πού ἐδόθησαν μέσω τοῦ Μωϋσέως καί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅταν ἐνανθρώπησε. Ἑπομένως ὡς θεῖες ἐντολές νοοῦνται καί οἱ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί οἱ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτές ὀφείλει νά τηρεῖ καί νά ἐφαρμόζει κάθε ἕνας ὁ ὁποῖος θέλει νά κληρονομήσει αἰώνιο ζωή. Αὐτό εἶναι ξεκάθαρο καί ἀναμφισβήτητο. Τό τόνισε ἐπανειλλημένως ὁ Κύριος μας.
Πολλοί θεωροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ τυραννικές καί τήν τήρησή τους ἐπαχθή προσπάθεια ἤ καί ἀνώφελη. Εἶναι μία γνώμη εὐρύτατα διαδεδομένη μέ πολλούς ὀπαδούς καί ὑποστηρικτές μεταξύ ἐκείνων πού δέν θέλουν νά ἀγωνίζονται πνευματικά. Ὁ ὅσιος φιλόθεος ὁ Σιναΐτης ὅμως μᾶς ἐξηγεῖ πολύ ἁπλά καί μέ σαφήνεια τό γιατί ὁ Θεός ἔθεσε ἐντολές (Φιλοκαλία, τομ. Γ΄ σελ. 16,19).
Καθῆκον καί ἔργο τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα.
Προσευχόμαστε λέγοντες τό «Πάτερ ἡμῶν» «Γενηθήτω τό θέλημά σου» καί θέλημα τοῦ Θεοῦ είναι οἱ ἐντολές του. Ὁ διάβολος καί τά πνεύματα τῆς πονηρίας ἀγωνίζονται ἐναντίον μας γιά νά μήν γίνει ἀπό μᾶς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά τό ὁποῖο προσευχόμαστε -ὅπως εἶπα προηγουμένως. Ἐπειδή λοιπόν ὁ Κύριος προεγνώριζε τά διανοήματα καί τούς σκοπούς τῶν πονηρῶν πνευμάτων, στράφηκε ἐναντίον τῶν δαιμονικῶν σχεδίων καί ἔθεσε ἀντίθετα στό σκοπό τους τίς ἐντολές του, μαζί μέ ἀπειλή τιμωρίας γιά ἐκείνους πού τίς παραβαίνουν. Ὅπως ὁ Σατανᾶς ἀντιτάσσεται στό Θεό, γιά νά μήν γίνεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι οἱ ἐντολές του καί προσπαθεῖ νά τό καταλύσει μέ τήν παράβαση τῶν ἐντολῶν. πολεμώντας τό Θεό μέσω ἡμῶν, τό ἴδιο καί ὁ Θεός, θέλει μέσω ἡμῶν νά ἐκτελεῖται τό θέλημά του, ἐξουδετερώνοντας μέ ἐμᾶς καί μέ τήν βοήθειά του τό ὀλέθριο σκοπό τοῦ πονηροῦ. Ὁ διάβολος βέβαια ματαιοπονεῖ. Νομίζει ὅτι ἀντιστέκεται στόν Θεό παρασύροντας ἐμᾶς στήν παράβαση τῶν θείων ἐντολῶν. Ὁ Θεός ὅμως καταστρέφει τήν θέληση καί τό ἔργο τοῦ πονηροῦ βοηθώντας τήν δική μας ἀσθένεια νά ἀντισταθεῖ στίς συμβουλές τοῦ διαβόλου. Ὅλες οἱ ἐντολές τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου μέ ὅσα προστάζουν, νομοθετοῦν καί θεραπεύουν τά τρία μέρη τῆς ψυχῆς. Ὄχι μόνο θεραπεύουν ἀλλά καί τῆς δίνουν ὑγεία. Αὐτά τά τρία μέρη τῆς ψυχῆς πολεμᾶ ὁ διάβολος, τό θυμικό, τό ἐπιθυμητικό καί τό λογιστικό. Οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ νομοθετοῦν γιά τήν προστασία τοῦ θυμικοῦ, ἐπιθυμητικοῦ καί λογιστικοῦ τῆς ψυχῆς γιά νά τήν προστατέψει ἀπό τόν θάνατο πού σπέρνει ὁ διάβολος μέσας της.
Ἑπομένως ἡ θεία νομοθεσία δείχνει ἐνδιαφέρον καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας ὁ ὁποῖος μέ τίς ἐντολές του θέλει νά μᾶς προστατεύσει καί νά μᾶς προφυλάξει ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΑΙΜΟΝΕΣ. Ὁ Θεός πατέρας μας θέτοντας τίς ἐντολές καί ζητώντας τήν τήρηση τους ἐνεργεῖ φιλανθρώπως. Ὁ διάβολος πού μᾶς συμβουλεύει νά μήν ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ Πατέρα ἐνεργεῖ κινούμενος ἀπό ζήλεια καί μῖσος ἐνταντίον μας.
Μέ τό βάπτισμα του ὁ ἄνθρωπος στό ἁγιασμένο νερό τῆς κολυμβήθρας τήν ὥρα δηλαδή πού βαπτιζόμαστε ἡ ψυχή λάμπει περισσότερο ἀπό τόν ἥλιο καθώς καθαρίζεται ἀπό τήν σκοτεινιά τῆς ἁμαρτίας καί λαμπρύνεται δεχόμενη τήν ἐπίσκεψη καί κατοίκηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος δηλαδή τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ὅλοι μας πρέπει νά στενάξουμε πικρά. Διότι ἐνῶ μέ τό βάπτισμα μᾶς δόθηκε τέτοια εὐγένεια καί λαμπρότητα παραμένει σέ μᾶς μία ἤ δύο ἡμέρες ξαναγυρίζουμε μέ τίς βιοτικές ὑποθέσεις στόν χειμώνα τῆς ἁμαρτίας, ὅπου τά νέφη τῶν παθῶν πυκνώνουν καί ἐμποδίζουν τίς ἀκτῖνες τῆς θείας χάριτος νά φωτίσουν τόν χῶρο τοῦ νοῦ και τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ θύελλα τῶν βιοτικῶν ὑποθέσεων καί ἡ σκοτεινιά τῶν παθῶν πού γεννιέται ἀπό αὐτές σάν ἄγριος χείμαρρος χύνονται μέ ὁρμή πάνω μας καί καταπνίγουν τήν ψυχή καί δέν τήν ἀφήνουν οὔτε νά ἀναπνεύσει, οὔτε νά ἀτενίσει πρός αὐτό πού εἶναι τό ὄντως καλό καί μακάριο γιά τό ὁποῖο ἔχει δημιουργηθεῖ. Ἀλλά ὅπως εἶναι καταταραγμένη καί πικραμένη ἀπό τόν σάλο καί τόν καπνό τῶν ἡδονῶν, τήν σκοτίζουν καί τήν καταποντίζουν ὁδηγώντας την στήν πρό βαπτίσματος κατάσταση.
Ἀντιθέτως ὅμως οἱ θεοποιητικές ἐντολές τήν διασώζουν καί τήν προστατεύουν. Μέ τίς ἐντολές ἔχουμε τήν δυνάτητα μαζί καί μέ τήν μετάνοιά μας νά ξαναπάρουμε καί να ἀποκτήσουμε τήν ὑπερφυσική ἐκείνη λαμπρότητα πού χάσαμε ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας πού κάναμε μέ τό βάπτισμα. Αὐτό πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός δέν τό παίρνει πίσω. Ἐμεῖς ὅμως τήν λαμπρότητα μας τήν χάνουμε ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Οἱ ἐντολές ἀποκαλύπτουν αὐτήν τήν λαμπρότητα πού ὑπάρχει.
Ἀδελφοί μου
Τό θέμα αὐτό περί τῶν θείων ἐντολῶν ὅπως εἶναι φανερό δέν ἐξαντλήθηκε μ’ αὐτήν τήν ὁμιλία. Παραμένουν καί ἄλλα πράγματα πού πρέπει νά μάθετε. Αὐτά ἀναζητεῖστε τα στήν πλούσια πνευματική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τήν προσωπική σας μελέτη.
Κρατεῖστε ὅμως στό νοῦ σας τί λέγει ὁ Σωτῆρας μας:
«Ὅποιος κρατᾶ τίς ἐντολές μου καί τίς τηρεῖ, εἶναι πού ἀγαπᾶ, καί ὅποιος μέ ἀγαπᾶ, θά ἀγαπηθεῖ ἀπό τόν Πατέρα μου, θά τόν ἀγαπήσω κι ἐγώ καί θά τοῦ φανερώσω τό ὄνομά μου, θά ἔρθουμε σ’ αὐτόν καί θά ἐγκατασταθοῦμε μέσα του. Ὅποιος δέ μέ ἀγαπᾶ δέν τηρεῖ τούς λόγους μου» (Ἰωάννου ιδ΄ 21-24)
