ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ !
Το πιο ευφρόσυνοάγγελμα όλων των εποχών «ο Λόγος σάρξ εγένετο»(Ιωάν.1,14) αποτελεί την απαρχή τηςχαράς και της ελπίδας για το ανθρώπινο γένος. Η ενανθρώπηση του Θεού είναι τομέγιστο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, διότι χάρις σε αυτό βρήκε ο άνθρωποςκαι ολόκληρη η δημιουργία, την πραγματική λύτρωση. Γι’ αυτό οι χριστιανοί τηναγία ημέρα των Χριστουγέννων, «εν ενί στόματι και μια καρδία» υμνούμε καιδοξάζουμε το Θεάνθρωπο Κύριο.
Το ευλογημένο αυτόγεγονός είναι ο αντίποδας του φρικτού γεγονότος της πτώσεως του ανθρώπου και ηαληθινή παλινόρθωσή του στην προπτωτική του κατάσταση. Αν η πτώση υπήρξε ηχείριστη κατάρα και ο όλεθρος, η θεία ενανθρώπηση υπήρξε η ύψιστη ευλογία και ηχάρη. Μάλιστα μέσα από την πατερική θεολογία της Εκκλησίας μας διαφαίνεται πως,χωρίς να είναι το γεγονός της πτώσεως μέρος της θείας οικονομίας, η σάρκωση τουΘεού Λόγου απέβη εν τέλει ωφέλιμη στον άνθρωπο, διότι όχι απλά έγινεαποκατάσταση της προ της πτώσεως κατάστασης του ανθρώπου, αλλά δι’ αυτής έχουμεπραγματική οργανική συσσωμάτωση της ανθρωπίνης φύσεως με τη θεία φύση. Η φύσητου Αδάμ σαφέστατα ήταν ξέχωρη από τη θεία φύση. Στο πρόσωπό του απλά υπήρχε ηάκτιστη ενέργεια του Θεού. Στο πρόσωπο όμως του μεταχριστιανικού ανθρώπουυπάρχει πραγματική μετοχή στη θεία φύση και αυτό οφείλεται βεβαίως στηνενανθρώπηση του Θεού.
Ο Θεός Λόγος γενόμενοςάνθρωπος, προσέλαβε πραγματικά την ανθρώπινη φύση στο θεανδρικό Του πρόσωπο.Αυτή όμως η πρόσληψη προϋπέθετε τον καθολικό καθαρισμό της από τον ρίπο τηςαμαρτίας που έφερε μετά την πτώση, διότι ο απόλυτα αναμάρτητος Θεός δε μπορούσενα κατοικήσει σε πτωτική και αμαρτωλή φύση. Αυτό σημαίνει πως η ανθρώπινη φύσηέχει καθαρισθεί και θεωθεί από την ευλογημένη στιγμή που ο Θεός Λόγος ενοικούσεδια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος στην αγνή γαστέρα της Θεομήτορος. Όλοι οιάνθρωποι πια φέρουμε φύση καθαρή, αγία και θεωμένη, χωρίς να έχουμεσυνειδητοποιήσει αυτή την ύψιστη θεία δωρεά.
Βεβαίως το γεγονόςτης αντικειμενικής σωτηρίας της ανθρωπίνης φύσεως δεν αίρει σε καμιά περίπτωσητην ελευθερία του προσώπου. Η πραγμάτωση της σωτηρίας στηρίζεται στην προσωπικήελευθερία. Ο απόστολος Παύλος είναι ο διαπρύσιος κήρυκας της ελεύθερης επιλογήςτης σωτηρίας, διατράνωνε στους αποδέκτες των επιστολών ότι «επ’ ελευθερία εκλήθητε» (Γαλ.5,13). Σαφέστατα, οι σωτήριες δωρεές της ενανθρωπήσεως του Θεού, για τονάνθρωπο που δεν επιθυμεί να σωθεί, είναι σαν να μην υπάρχουν. Εξαιτίας ακριβώςτου απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης ελευθερίας από μέρους του Θεού απαιτείταιη προσωπική συγκατάθεση του ανθρώπου προκειμένου να ενεργοποιηθούν οι σωτήριεςδωρεές σε αυτόν.
Ως προσωπική συγκατάθεση δεν εννοούμε απλάμια νοητική ή συναισθηματική συναίνεση, αλλά μια οντολογική αποδοχή του Χριστούως μοναδικού σωτήρα και την υιοθέτηση της νέας εν Χριστώ ζωής και πολιτείας, ηοποία προϋποθέτει την αποκήρυξη του βιώματος του «κόσμου», δηλαδή της μηαυθεντικής ζωής. Ομιλούμε για τη ζωή που βιώνεται μέσα στο εκκλησιαστικό σώμακαι πραγματώνεται το ανθρώπινο πρόσωπο, έχοντας ως πρότυπο τον αληθινό άνθρωποτο Θεάνθρωπο.
Η πτώση τωνπρωτοπλάστων σημαίνει ουσιαστικά την ελεύθερη συγκατάθεση του ανθρώπου ναεδραιωθεί στον κόσμο το κράτος του διαβόλου. Χωρίς τη θέλησή του θα ήταναδύνατη η πραγμάτωση της βασιλείας του αρχέκακου. Η μοιραία απόφαση τουανθρώπου να στασιάσει εναντίον του Θεού και να αυτονομηθεί έδωσε τη δύναμη στοδιάβολο να υλοποιήσει το καταχθόνιο σχέδιό του. Το πιο τραγικό στοιχείο τηςπτώσης είναι ότι αυτή δεν επέδρασε μόνο στον άνθρωπο, αλλά σε
ολόκληρη τη δημιουργία. Το κακό που εισήλθε δια του ανθρώπου στονκόσμο, διαχύθηκε σε ολόκληρη την πλάση. Αποτέλεσμα είναι να «συστενάζει και συνωδύνει άχρι του νυν» αναμένοντας και αυτή τηναπό Θεού απελευθέρωσή της από τη δουλεία της αμαρτίας (Ρωμ.8,22).
Όπως η συγκατάθεσητου ανθρώπου να υιοθετήσει το κακό ήταν ελεύθερη, έτσι και η συγκατάθεση τουΘεού να σώσει τον άνθρωπο και ολόκληρη τη δημιουργία ήταν αποτέλεσμαελευθερίας. Το απ’ αιώνος απόκρυφο σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου από μέρουςτου Θεού ήταν πρωτίστως αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής και άμετρης αγάπης τουΘεού. Ο Θεός Λόγος δέχτηκε να κενωθεί και να σαρκωθεί. Να αποβάλλει τη θεία Τουμεγαλοπρέπεια και να ενδυθεί την ανθρώπινη μικρότητα και ταπείνωση μέχρι τουσημείου του θανάτου «θανάτου δε σταυρού»(Φιλιπ.2,8). Το μόνο ισχυρό καιαποτελεσματικό αντίδοτο στην έπαρση της αμαρτίας υπήρξε η θεία ταπείνωση, ηοποία και συνέτριψε ολοκληρωτικά το κακό και θρυμμάτισε την κεφαλή του νοητούόφεως, όπως σαφέστατα προφητεύθηκε στο τρίτο κεφάλαιο της Γενέσεως από τον ίδιοτο Θεό.
Ο σαρκωμένος ΘεόςΛόγος χαρακτηρίζεται από τον απόστολο Παύλο ως «έσχατος Αδάμ», για να διακριθείαπό τον πρώτο πτωτικό Αδάμ. Κάνοντας η Εκκλησία μας τη σύγκριση των δύοπροσώπων μας φανερώνει το ασύλληπτο μέγεθος της δωρεάς του Θεού για τοανθρώπινο γένος. Αν στο πρόσωπο του πρώτου χοϊκού Αδάμ συντελέστηκε ηδημιουργία του ανθρώπου, στο θείο πρόσωπο του Λυτρωτή μας συντελέστηκε ηαναδημιουργία του πεσόντος ανθρώπου. Αν ο πρώτος χοϊκός Αδάμ είναι ο σωματικόςμας γενάρχης, ο δεύτερος Αδάμ, ο Χριστός είναι ο πνευματικός μας γενάρχης. Ο πρώτος γενάρχης μας κληροδότησε την οδύνητου κακού και τον όλεθρο του θανάτου και της αιώνιας της καταδίκης, ο δεύτεροςΑδάμ μας κληροδότησε τη δυνατότητα της σωτηρίας και τη μετοχή μας στην αιώνιαζωή.
Ο σαρκωμένος Λόγοςείναι ο μοναδικός και αναντικατάστατος σωτήρας του κόσμου. Οι αμέτρητοιάνθρωποι «σωτήρες» όλων των εποχών αποδείχτηκαν απίστευτα ανεπαρκείς καιψεύτικοι. Καμιά άλλη προσωπικότητα στην ανθρώπινη ιστορία δεν ευεργέτησε τηνανθρωπότητα όσο ο Ιησούς Χριστός, διότι αυτός δεν είναι ένας κοινός θνητός,αλλά ο σαρκωθείς Θεός, ο μόνος δυνατός να νικά το κακό και να ελεεί τονπληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο. Είναι ο μόνος ο Οποίος προσφέρει οντολογικήσωτηρία στον άνθρωπο και όχι μονομερή, όπως οι διάφοροι κατά καιρούς κοινωνικοίμεταρρυθμιστές, ή οι πάμπολλοι φιλόσοφοι, διά των οποίων «ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν» (Α΄Κορ.1,21). Μόνο δια του Χριστού σώζεται καθολικά και ολοκληρωτικά οάνθρωπος, διότι Αυτός δια της ενανθρωπήσεώς Του προσέλαβε το κάθε ανθρώπινοπρόσωπο στο θεανδρικό Του πρόσωπο και το έκανε δικό Του κύτταρο. Ο ενωμένοςοργανικά στο σώμα του Χριστού άνθρωπος έχει αυθεντική φύση, διότι μετέχει τουαυθεντικού ανθρωπίνου προτύπου, του Θεανθρώπου.
Η μεγάλη εορτή τωνΧριστουγέννων, η μητρόπολις των εορτών, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, δίνει τηνευκαιρία σε κάθε σκεπτόμενο πιστό να αναλογισθεί το απύθμενο έλεος του Θεού γιατον άνθρωπο κι ακόμα να καταδείξει τη σχιζοφρένεια του συντριπτικού πλήθους τωνανθρώπων, οι οποίοι προσπερνούν το υπέρτατο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Θεούμε απίστευτη ρηχότητα και να το ταυτίζουν με τον εφήμερο και εν πολλοίςκαταστροφικό καταναλωτισμό των αγίων ημερών. Ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος ανέσυρετην ανθρωπότητα από την δυσώδη καισκοτεινή τάφρο της φθοράς και του θανάτου και την ανύψωσε στα δώματα της αφθαρσίας και της αιωνιότητας.Δια τούτο: «Ευφραίνεσθε δίκαιοι,ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος»!
