ΗΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Τοῦ κ. Χρήστου Λιβανοῦ
Χριστούγεννα. Μιὰ λέξι, στὸ ἄκουσμα τῆςὁποίας πλημμυρίζουν ἀπὸ χαρὰ οἱ ψυχὲς τῶν πιστῶν χριστιανῶν. Καὶ πῶς νὰ μὴσυμβαίνῃ αὐτό, ἐφ᾿ ὅσον τὰ Χριστούγεννα, ἡ γέννησι τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ πλέονχαρμόσυνο γεγονὸς τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Θλιμμένες καὶ μελαγχολικὲς ἦταν οἱψυχὲς προτοῦ ἔλθῃ ὁ Χριστός, κυρίως τῶν λαῶν ἐκείνων, ποὺ ζοῦσαν μέσα στὸ ζοφερὸσκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας, στοὺς ὁποίους συμπεριελαμβάνοντο καὶ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοίμας. «Κοιτάξετε τὰ ἀγάλματα τῆς ἀρχαι ό τητος», ἔλεγε ὁ μακαριστὸς μητροπολίτηςΦλωρίνης Αὐγουστῖνος σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ἀνεπανάληπτα κηρύγματά του· ὅλων τὰ πρόσωπαεἶναι θλιμμένα καὶ μελαγχολικά. Πουθενὰ χαμόγελο.
Για τί; Διότι οἱ περίφημοι ἐκεῖνοι γλύπτες σμιλεύοντας τὸ ἄψυχο μάρμαρο, τοῦμετέδιδαν τὴν ἴδια ἀκριβῶς μορφὴ καὶ ὄψι, ποὺ εἶχαν τὰ πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων γύρωτους, μιὰ ὄψι, στὴν ὁποία ἀντικατοπτρίζονταν τὰ αἰσθήματα, ποὺ κυριαρχοῦσαν στὶςψυχές τους, αἰσθήματα θλί ψεως καὶ μελαγχολίας. Αἰσθάνονταν βεβαίως κάπου -κάπουκαὶ μερικὲς χαρὲς παρακολουθώντας ἀγῶνες στὰ στάδια, διοργανώνοντας συμπόσια καὶσυμμετέχοντας σὲ εἰδωλολατρικὲς ἐκδηλώσεις καὶ ὄργια, ἀλλὰ οἱ ψεύτικες αὐτὲς καὶσυντόμου διαρκείας χαρὲς δὲν ἦσαν ἱκανὲς νὰ διώξουν τὴ θλῖψι, τὴν ἀνησυχία καὶτὸν φόβο, ποὺ δημιουργοῦσε ὁ θάνατος, ὁ σωματικὸς καὶ ὁ πνευματικός, στὶς ψυχὲςτῶν μακρὰν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εὑρισκομένων ἀνθρώπων.
῞Ωσπου ἦλθεν ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ,τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ῾Αγίας Τριάδος, «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν», καὶ μὲ τὸ ἄκτιστοφῶς τῆς τρισηλίου θεότητος ἐφώτισε καὶ διέλυσε τὸ σκότος τῆς ἀγνω σίας καὶ τῆς πλάνης,ἀποκάλυψε τὴν ἀλήθεια, ἔδειξε τὴν ὁδὸ πρὸς τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰωνία ζωή, καὶ μετέτρεψετὴ θλῖψι καὶ μελαγχολία σὲ χαρὰ καὶ ἐλπίδα, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν πίστι καὶ βεβαιότηταστὴ ὕπαρξι Θεοῦ Πατέρα, ποὺ προνοεῖ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ αἰωνίου ἐπουρανίουΒασιλείας, τὴν ὁποία καλούμεθα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ κατακτήσωμε καὶ νὰ κληρονομήσωμε.
῞Ωσπου ἦλθεν ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ,τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ῾Αγίας Τριάδος, «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν», καὶ μὲ τὸ ἄκτιστοφῶς τῆς τρισηλίου θεότητος ἐφώτισε καὶ διέλυσε τὸ σκότος τῆς ἀγνω σίας καὶ τῆς πλάνης,ἀποκάλυψε τὴν ἀλήθεια, ἔδειξε τὴν ὁδὸ πρὸς τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰωνία ζωή, καὶ μετέτρεψετὴ θλῖψι καὶ μελαγχολία σὲ χαρὰ καὶ ἐλπίδα, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν πίστι καὶ βεβαιότηταστὴ ὕπαρξι Θεοῦ Πατέρα, ποὺ προνοεῖ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ αἰωνίου ἐπουρανίουΒασιλείας, τὴν ὁποία καλούμεθα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ κατακτήσωμε καὶ νὰ κληρονομήσωμε.
Αὐτὴ τὴν ἔλευσι τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ἑορτάζουμεκαὶ ἐφέτος. Ποῦ εἶναι ὅμως σήμερα ἡ χαρὰ τῶν Χριστουγέννων; Τὰ περισσότερα πρόσωπαεἶναι σκυθρωπὰ καὶ θλιμμένα. Οἱ ψυχὲς ἀνήσυχες καὶ ἀγχω μένες.
Πολλὰ μάτια δακρυσμένα. ῾Η μαρτυρικήμας Πατρίδα ὁμοιάζει σήμερα μὲ τὸν ἄνθρωπο τῆς παραβολῆς τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, ὁὁποῖος, πηγαίνοντας ἀπὸ τὴν ῾Ιερουσαλὴμ στὴν Ιεριχώ, «λῃσταῖς περιέπεσεν», ἔπεσεσὲ ἐνέδρα λῃστῶν, οἱ ὁποῖοι «ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντεςἡμιθανῆ τυγχάνοντα» (Λουκ. 10, 30). Οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας τὴν πορεία ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμστὴν ῾Ιεριχὼ ἑρμήνευσαν συμβολικῶς ὡς πορεία ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ τὴν ἀρετὴ πρὸςτὸν κόσμο καὶ τὴν ἁμαρτία. Παρόμοια ἦταν καὶ ἡ πορεία τῆς Πατρίδος μας τὶςτελευταῖες δεκαετίες. Φτωχὴ ἦταν, ἀλλὰ ὑπερήφανη καὶ ἀξιοπρεπής. ῎Ακουσε ὅμωςδυστυχῶς τὶς σαγηνευτικὲς σειρῆνες, ποὺ τὴν καλοῦσαν νὰ ἀφήσῃ τὰ χαμηλὰ καὶ νὰ ἀνέλθῃστὰ ὑψηλά, νὰ ἀφήσῃ τὰ πτωχὰ καὶ νὰ εἰσέλθῃ στὰ πλούσια. Καὶ δέχθηκε. Καὶ εἰσῆλθεστὴν Ε.Ο.Κ., ποὺ ἐθεωρεῖτο ἐπίγειος παράδεισος. Μεθυσμένη ἀπὸ χαρά, διότι βγῆκεἀπὸ τὴ φτώχεια της, καὶ «εὐφραινομένη καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς» ἀπὸ τὰ κοινοτικὰ πακέτακαὶ τὶς παχυλὲς ἐπιδοτήσεις, ποὺ ἔπεφταν βροχή, δὲν ἄκουγε τὴν ἰσχνή, ἀλλὰπροφητικὴ φωνὴ τοῦ μητροπολίτου Φλωρίνης καὶ ἄλλων σοφῶν ἀνδρῶν ὅτι «ἡ Ε.Ο.Κ θὰγίνῃ ὁ τάφος της».
Ζαλισμένη ἀπὸ τὸ γλυκὸ κρασὶ τῆς εὐδαιμονίαςτης εἰσῆλθε καὶ στὴν Εὐρωζώνη. Περιπατών τας ὅμως μέσα στὰ πολυτελῆ εὐρωπαϊκὰσαλόνια μὲ τὰ ψηλοτάκουνα παπούτσια της, τὸ μέγεθος τῶν ὁποίων ἦταν ἐμφανῶςμεγαλύτερο ἀπὸ τὸ δικό της, παραπάτησε καὶ ἔπεσε. ῎Εφταιξαν βέβαια καὶ οἱ φθο νερὲςκαὶ βάσκανες ματιές, ποὺ τῆς ἔρριχναν οἱ «φίλοι» καὶ ἑταῖροι της, ποὺ τὴ ζήλευανγιὰ τὴν ἀρχαία αἴγλη καὶ δόξα της, τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν ἱστορία της, τὸν ἥλιοκαὶ τὰ νησιά της, τὸν γαλανὸ οὐρανὸ καὶ τὶς θάλασσές της, ἀλλὰ καὶ τὸν ὑποθαλάσσιοπλοῦτο ποὺ ἔχει, τὸν ὁποῖο, ἐὰν ποτὲ ἐκμεταλλευθῇ, θὰ παύσῃ νὰ δανείζεται καὶ θ᾿ἀρχίσῃ νὰ δανείζῃ.
῎Ετσι λοιπὸν πεσμένη, τραυματισμένη καὶἡμιθανῆ βρῆκαν τὴν Πατρίδα μας οἱ λῃστές. Κατὰ τοὺς Πατέρες, οἱ λῃστὲς τῆςπαραβολῆς εἶναι οἱ δαίμονες, οἱ δὲ πληγὲς τὰ πάθη καὶ οἱ ἁμαρτίες. Λῃστὲς ὅμωςτῆς ῾Ελλάδος σήμερα εἶναι οἱ δανειστές της, οἱ σκοτεινοὶ οἶκοι ἀξιολόγησης, καὶοἱ ἀδίστακτοι καὶ ἀχόρταγοι κερδοσκόποι καὶ τοκογλύφοι, πληγές της δὲ ἡ πρωτοφανὴςοἰκονομικὴ κρίσι μὲ ὅσα κακὰ αὐτὴ συνεπάγεται (ἀνεργία, φτώχεια, στέρησι, χρεωκοπίες,καταθλίψεις, αὐτοκτονίες, μετανάστευσι κ.ἄ.).
Σ᾿ αὐτὴ τὴν οἰκτρὴ κατάστασι βρίσκουν τὰἐφετινὰ Χριστούγεννα τὴν Πατρίδα μας. Καὶ ὅπως ὁ περιπεσὼν εἰς τοὺς λῃστὰς ἄνθρωποςτῆς παραβολῆς, ἔτσι καὶ αὐτὴ περιμένει κάποιο καλὸ Σαμαρείτη νὰ τὴ σπλαγχνισθῇκαὶ νὰ τὴ σώσῃ. Ποιός θὰ εἶναι αὐτός; ῾Ο καλὸς Σαμαρείτης τῆς παραβολῆς, κατὰ τοὺςΠατέρες, εἶναι ὁ Χριστός.
Αὐτὸς καὶ μόνον αὐ τὸς εἶναι ὁ καλὸςΣαμαρείτης, ποὺ θὰ σώσῃ τὴν ῾Ελλάδα. Ναί, ὁ Χριστὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ μᾶς βοηθήσῃ,ἀρκεῖ νὰ τὸ ζητήσωμε μὲ πίστι στὴ θεότητα καὶ παντοδυναμία Του, ἀλλὰ καὶ μὲσυντριβὴ καὶ μετάνοια γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἀπ᾿ Αὐτόν.
Τὰ ἐφετινά, λοιπόν, Χριστούγεννα ἂς ἀφήσωμετὰ ἁμαρτωλὰ ρεβεγιὸν καὶ χαρτοπαίγνια, τὶς ἀσωτίες καὶ διασκεδάσεις, τὰ λουκούλλειαγεύματα καὶ τὶς ἀπολαύσεις, ἔχοντες ὑπ᾿ ὄψιν μας ὅτι πολλοὶ συνάνθρωποί μας τρέφονταιστὰ συσσίτια, ἄλλοι δέ –ποιός τὸ φανταζόταν!– ἀναζητοῦν τροφὴ στοὺς κάδους τῶν ἀπορριμμάτων!
῍Ας συμπαρασταθοῦ με στὸν ἄνεργο, ἂς ἐνθαρρύνωμε τὸν θλιμμένο, ἂς δώ σωμε ἐλπίδα στὸν ἀπελπισμένο, ἂς βοηθήσω με τὸν ἐνδεῆἀδελφό, ἂς προσφέρωμε στὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς ἐνορίας μας. ῎Ετσι, βλέποντας ὁΧριστός ὅτι ἀποφασίσαμε νὰ κάνωμε ἐπιτέλους Χριστούγεννα μαζί του καὶ ὄχι μὲ τὸνΔιάβολο, ὅπως πολλοὶ συνηθίζαμε μέχρι σήμερα, θὰ μᾶς σπλαγχνισθῇ, θὰ σκύψῃ καὶ θὰδέσῃ τὰ τραύ ματά μας «ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον» καὶ θὰ μᾶς μεταφέρῃ στὸπανδοχεῖο, στὴν ᾿Εκκλησία του, καὶ θὰ μᾶς σώσῃ.
Εἴθε ἡ γέννησι τοῦ Χριστοῦ ἐφέτος νὰ γίνῃἀφορμὴ νὰ ἀναγεννηθοῦμε πνευματικῶς ὅλοι οἱ ῞Ελληνες, νὰ μετανοήσωμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, νὰ ἐπιστρέψωμε στὸ Θεὸ Πατέρα καὶ στὴ Μάνα ᾿Εκκλησία, ποὺ περιφρονήσαμε,καὶ νὰ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ ἰδική μας ἀναγέννησι θὰ σημάνῃ αὐτομάτως καὶ τὴν ἀναγέννησιτῆς Πατρίδος μας. ῍
Ας κράζουν πένθιμα ὅλοι οἱ κόρακες ἐπάνωἀπὸ τὸ ἡμιθανὲς σῶμα της· ἂς πανηγυρίζουν οἱ δαίμονες· ἂς χαιρεκακοῦν οἱ ἄσπονδοιἐχθροί μας. ῾Η ᾿Ορθόδοξη Χριστιανικὴ ῾Ελλάδα προώρισται νὰ ζήσῃ καὶ θὰ ζήσῃ.
Καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα!
ΟρθόδοξοςΤύπος,23/12/2011
