Ἀντισυνταγματική ἡ μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα
Ἐπιστολὴ τοῦ κ. Βασ. Νικοπούλου, Ἐπιτ. Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου στὸ Περιοδ. «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», ἀρ. τ. 504, Δεκέμβριος 2012
Ἀξιότιμε κύριε Διευθυντά,
Στό τελευταῖο τεῦχος τοῦ σας (σελ. 312), διάβασα τό ἄρθρο: «ἡ μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν», μέ τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖται ὀρθή κριτική στήν διά νόμου μετάλλαξη τοῦ σκοποῦ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀπό μάθημα ὀρθόδοξης θρησκευτικῆς ἀγωγῆς σέ μάθημα «θρησκειολογίας». Ἄν καί δέν εἶμαι ἐκπαιδευτικός, συμφωνῶ ὡστόσο μέ τίς ἐπισημάνσεις του καί θά ἤθελα νά προσθέσω τίς ἀκόλουθες λίγες νομικές σκέψεις, οἱ ὁποῖες ἴσως βοηθήσουν στήν ὀρθή ἀντιμετώπιση τοῦ τεράστιου αὐτοῦ θέματος.
Ποιός πρέπει νά εἶναι ὁ σκοπός καί τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν δέν καθορίζεται ἀπό τό νόμο καί τίς ἐγκυκλίους, ἀλλά ἀπό τό Σύνταγμα, τό ὁποῖο στό ἄρθρο 16§2 καθορίζει ἀπαραβάτως τόν σκοπό τῆς παιδείας γενικῶς ὁρίζοντας τά ἑξῆς: «ἡ παιδεία ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».
Ἀπό τήν διάταξη αὐτή προκύπτουν ἀβιάστως, χωρίς ἑρμηνευτικές αὐθαιρεσίες καί νομικίστικους ἀκροβατισμούς, ἐκτός τῶν ἄλλων πολύ σημαντικῶν, καί τά ἀκόλουθα σημαντικότατα: α) στήν ἑλληνική Πολιτεία ἡ παιδεία ἀφορᾶ τήν ἀγωγή ἐν γένει «τῶν Ἑλλήνων». Τοῦτο νομικῶς σημαίνει ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε ἀλλοδαπός ἐπιθυμεῖ νά φοιτήσει σέ ἑλληνικό σχολεῖο εἶναι ὑποχρεωμένος νά δεχθεῖ τήν ἑλληνική ἀγωγή καί παιδεία. β) Ἡ παιδεία τῶν Ἑλλήνων πρέπει, ἐκτός τῶν ἄλλων, νά στοχεύει καί στήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν. Ἡ ἀνάπτυξη δέ τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν «Ἑλλήνων» πρέπει νά ἐπιδιώκεται μέ τή συστηματική διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ὅπως αὐτή ἔχει ἀποκρυσταλλωθεῖ στήν ἱστορική μνήμη τοῦ ἑλληνικοῦ Ἔθνους, καί ὄχι ὅπως «κατασκευάζεται» ἀπό ὁρισμένους καλοβολεμένους καλαμαράδες καί ἀκριβοπληρωμένους καί γι’ αὐτό «προσκυνημένους» θολοκουλτουριάρηδες ἱστορικοκαθηγητάδες, καί τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ θρησκεία τῶν Ἑλλήνων.
Μέ βάση τίς συνταγματικές αὐτές ἐπιταγές τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν πρέπει νά ἔχει ὡς περιεχόμενο ἀποκλειστικῶς καί μόνο τή διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης πίστεως τῶν Ἑλλήνων, διότι μόνο μέ αὐτή ἐπιτυγχάνεται ἡ κατά τό Σύνταγμά μας «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων».
Ἑπομένως κάθε νομοθετική προσπάθεια ἀλλοίωσης ἤ «μετάλλαξης» τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀπό μάθημα ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας σέ μάθημα «θρησκειολογίας», εἶναι εὐθέως «ἀντισυνταγματική» καί ὡς τοιαύτη μπορεῖ καί πρέπει νά προσβληθεῖ ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας!
Ἀντί λοιπόν ἄλλου τινός οἱ ἐκπαιδευτικοί μας, οἱ γονεῖς καί ὅλοι ὅσοι εἰλικρινῶς ἐνδιαφέρονται γιά τήν παιδεία μας, ὀφείλουν νά ἐπικεντρώσουν τούς ἀγῶνες τους στήν αὐστηρή τήρηση τοῦ Συντάγματος καί εἰδικότερα τοῦ ἄρθρου 16§2 αὐτοῦ, διότι αὐτό ἐπιβάλλεται ἀπό τήν «φιλοπατρία» τους, ἐκ τῆς ὁποίας, δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε, ὅτι ὁ συνταγματικός νομοθέτης ἐξήρτησε τήν τήρηση τοῦ Συντάγματος (ἄρθρο 120§4).
Εὐχαριστῶ γιά τήν φιλοξενία.
Βασίλειος Νικόπουλος
Ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου
Περιοδικό “Η Δράση μας” – Δεκέμβριος 2012
