Η ασκητική της ατεκνίας
α) Όταν γεννιέται ένα παιδί, ανθίζει η ελπίδα. Η γέννηση ενός παιδιού προσκομίζει χαρά και ευλογία θεϊκή όχι μόνο σε γονείς και οικείους, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία. Και το μέλλον μιας κοινωνίας προδιαγράφεται λαμπρό όταν έχει παιδιά και τα ανατρέφει «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ. 6,4). Θα σημειώναμε ότι η επένδυση στην καλλιτεκνία είναι η αρίστη των επενδύσεων.
β) Αν η έλευση ενός παιδιού στον κόσμο προξενεί χαρά, απείρως μεγαλύτερη χαρά προξενεί η είδηση γέννησης της Θεοτόκου, που εντάσσεται στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Στο συναξάρι της Αγίας Άννης αναφέρεται: «O Kύριος ημών και Θεός θέλωντας να ετοιμάση διά τον εαυτόν του ναόν ζωντανόν, και οίκον άγιον διά να κατοικήση, απέστειλε τον Άγγελον αυτού προς τους δικαίους Iωακείμ και Άνναν. Aπό τους οποίους ηυδόκησε να γεννηθή η κατά σάρκα Mήτηρ αυτού».
γ) «Kαι τούτον αποστείλας προεμήνυσεν, ότι θέλει συλλάβη η στείρα και γερόντισσα Άννα. Ίνα με την σύλληψιν της στείρας βεβαιώση την εκ της Παρθένου εδικήν του άσπορον σύλληψιν και άφθορον γέννησιν». Κι όπως αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, η διά του αγγέλου υπόσχεση του Θεού προς τους άτεκνους και προβεβηκότες την ηλικία προπάτορες ότι θα αποκτήσουν παιδί συνοδεύτηκε και από τη δική τους υπόσχεση να το αφιερώσουν στον Θεό.
δ) Το γεγονός αυτό είναι λίαν διδακτικό για τους χριστιανούς, οι οποίοι δεν πρέπει να αποσυνδέουν την ατεκνία, την κυοφορία, τη γέννηση και την ανατροφή των τέκνων τους από το θείο θέλημα. Κάθε νέα ζωή ανάγεται στην προνοητική, συνεκτική και ζωοποιό θεία ενέργεια. Αποτελεί εκχύλισμα θείας αγάπης και πρόσκληση συμμετοχής στο μυστήριο της δημιουργίας. «Το τεκείν άνωθεν έχει την αρχήν, από της του Θεού προνοίας, και ούτε γυναικός φύσις, ούτε συνουσία, ούτε άλλο ουδέν αύταρκες προς τούτο εστίν», διδάσκει ο ιερός Χρυσόστομος.
ε) Στις μέρες μας πολλά νέα ζευγάρια αντιμετωπίζουν πρόβλημα τεκνοποίησης. Το παράδοξο είναι ότι από το ένα μέρος με τις εκτρώσεις καταστρέφεται με ευκολία η ζωή στην αρχή της, ενώ από το άλλο υπάρχουν άτεκνα ζευγάρια που αγωνίζονται να τεκνοποιήσουν, αντιμετωπίζοντας σωρεία ηθικών διλημμάτων. Παράλληλα, πολλά παιδιά γεννιούνται ανεπιθύμητα, χωρίς να εισπράττουν μητρική και πατρική αγάπη.
στ) Η υπογονιμότητα των νέων ζευγαριών δεν οφείλεται μόνο σε παθολογικά αίτια, αλλά και σε ψυχολογικές και πνευματικές αιτίες, που συνήθως δεν αναζητούνται. Η έλλειψη συζυγικής αρμονίας, αμοιβαίας αγάπης και ελπίδας στον Θεό, αλλά και η ατομιστική αντίληψη στον γάμο, εμποδίζουν την τεκνοποίηση. Έτσι, πολλά ζευγάρια καταφεύγουν στην ιατρική επιστήμη. Γεννιούνται όμως πολλά ερωτήματα: Μπορούν από μόνες τους οι εφαρμογές σύγχρονων μεθόδων αναπαραγωγής να λύσουν το πρόβλημα; Και όταν αυτές εφαρμόζονται, υπάρχει η αίσθηση στους επιστήμονες αλλά και στους υποψήφιους γονείς ότι λειτουργούν ως συνδημιουργοί Θεού και ότι πρέπει να εισέρχονται στα άδυτα του μυστηρίου της ζωής με πραγματικό δέος;
ζ) Εδώ χρειάζεται πλήρης και υπεύθυνη ενημέρωση των άτεκνων ζευγαριών σε ιατρικό και θεολογικό επίπεδο, ώστε να μη βρεθούν προ εκπλήξεων και να αποφύγουν τις ψυχολογικές, ηθικές, νομικές, κοινωνικές και πνευματικές συνέπειες των αβασάνιστων επιλογών τους. Σημαντικό ρόλο παίζουν τόσο ο υπεύθυνος ιατρός όσο και ο διακριτικός πνευματικός, ο οποίος μπορεί κατά περίπτωση να οικονομεί τα πράγματα. Δεν πρέπει όμως να λησμονείται και η «ασκητική της ατεκνίας». Διότι υπάρχουν ζευγάρια, τα οποία δεν εμποδίζει η ατεκνία να καλλιεργούνται πνευματικά και να τελειώνονται στην αγάπη. Τα ζευγάρια αυτά κατευθύνουν αλλού τον δημιουργικό τους πόθο, ωφελώντας απροστάτευτα παιδιά του κόσμου και ευεργετώντας την κοινωνία.
Μακεδονία, 09/12/2012
