IΑ’ Λουκᾶ-Κυριακή τῶν Προπατόρων Λουκᾶ ιδ’ 16-24
Μεταξύ τῆς ἐκλογῆς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἤ τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἐν τῷ κόσμω Ἀγαθῶν
«Ἄνθρωπος ἐποίησε δεῖπνον μέγα καί ἐκάλεσε πολλούς …ἤρξαντο ἀπό μιᾶς παραιτεῖσθε πάντες’’
Ἡ παραβολή τοῦ λεγόμενου «μεγάλου δείπνου», ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀντικατοπτρίζει μέ ζωηρότητα καί καθαρότητα δύο πράγματα: τό πρῶτον εἶναι ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος προετοίμασε τήν Βασιλεία του μέ τά αἰώνια ἀγαθά της, καί ἐκάλεσε τούς ἀνθρώπους νά συμμετάσχουν σ’ αὐτήν.τό δεύτερον ἡ ἀπόρριψις τῆς προσκλήσεως ἐφήμερων ἡδονῶν καί ἀπολαύσεων.
Ἄς τά δοῦμε αὐτά τά δύο θέματα διεξοδικώτερα:
1. Ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ
Ὁ Κύριος μᾶς μίλησε παραβολικῶς περί τοῦ Θεοῦ καί τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς βασιλείας του. Παρουσιάζει τόν Θεόν ὡς ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος ἑτοίμασε ἕνα μεγάλο δεῖπνο. Σ’ αὐτό προσκάλεσε πολλούς στέλνοντας τόν δοῦλον του λέγοντας του ὅτι «ἐλᾶτε εἶναι ὅλα ἕτοιμα».
Ἐδῶ φαίνεται καθαρά ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἑτοίμασε τήν βασιλεία του γιά νά τήν δώσει κληρονομιά στούς ἀνθρώπους. Σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἐποίησε ὅλους τούς ἀνθρώπους νοητικούς καί ἐλευθέρους γιά νά μποροῦν νά ἀντιλαμβάνονται τό συμφέρον τους καί νά τό προτιμᾶνε ἐλεύθερα καί ἀβιάστως. Αὐτός δέ μέ πολλούς τρόπους ὑπέδειξε στούς ἀνθρώπους ποιό εἶναι τό συμφέρον τους καί ἐν προκειμένῳ ἡ κληρονομιά τῆς βασιλείας του. Νά τά μέσα πού χρησιμοποίησε ὁ Θεός : τόν ὀρθόν λόγον δηλαδή τήν λογική τοῦ ἀνθρώπου, τόν νόμο τῆς συνειδήσεως, τόν γραπτό νόμο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τόν λόγον τῶν Προφητῶν, τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ του, τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ ὅλα αὐτά ὁ Θεός θέλει νά μᾶς διαφωτίσει ὥστε νά κληρονομήσουμε τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας του. Καί ἐνῶ ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ εἶναι καθολική γιατί ὅλοι καλοῦνται καί κανείς δέν ἐξαιρεῖται ἐν τούτοις ὅλοι δέν ἀποδέχονται καί δέν συμμορφώνονται πρός αὐτήν.
2. Ἡ ἀπόρριψη τῆς προσκλήσεως.
Στήν παραβολή πού ἀκούσαμε ὅταν ἀναγγέλθηκε ἀπό τόν δοῦλο τοῦ Κυρίου ἐκείνη ἡ ἑτοιμασία τοῦ δείπνου οἱ καλεσμένοι ἄρχισαν νά παραιτοῦνται μέ ἀδικαιολόγητες προφάσεις. Τό ἴδιο συμβαίνει καί στούς περισσότερους ἀνθρώπους. Περιφρονοῦν τήν δωρεά τοῦ Θεοῦ χάριν ἐφημέρων ἡδονῶν καί ἀπολαύσεων. Παραιτοῦνται ἀπό τήν προσήλωση τοῦ Θεοῦ νομίζοντες ὅτι εἶναι συμφέροντα σ’ αὐτούς ὁ ἀγρός, οἱ βόες, ἡ γυναίκα, ἡ κτήση τῶν ἐπιγείων ἀγαθῶν, οἱ ἀπολαύσεις καί οἱ ἡδονές τοῦ παρόντος βίου ἀπό τήν ἀπόκτηση ἐλπιζομένων αἰωνίων ἀγαθῶν.
Σκέπτωνται ! Τώρα ἔχουμε στά χέρια μας ἀγαθά πού μᾶς προσφέρουν ἡδονή, εὐχαρίστηση, εἶναι ἀγαθά βέβαια ὅπως φαντάζονται.
Ἀγαθά ἁπτά καί ψηλαφητά. Τά ἀπολαμβάνουμε ἐδῶ καί τώρα. Ποιός ξέρει ἄν ὑπάρχουν καλλίτερα; Γιατί νά ἐγκαταλείψουμε αὐτά πού ἔχουμε καί νά ἐλπίζουμε σ’ ἄλλα πού εἶναι ἀμφίβολα; Γιατί νά ἐγκαταλείψουμε τά ἐπί τῆς γῆς, ὅσα οἱ αἰσθήσεις μας γεύονται, ὀσφραίνονται, βλέπουν, ἀκούουν, ἅπτονται ; Ποιά ἀνάγκη νά τά ἀρνηθοῦμε ὅλα αὐτά, νά τά θυσιάσουμε;
Δυσπιστοῦν καί ἀμφιβάλλουν. Ἀλλά οἱ πνευματικές ἡδονές εἶναι οἱ μόνες βέβαιες καί ὑπαρκτές. Ἐνῶ οἱ παροῦσες εἶναι ἀβέβαιες καί ἀνύπαρκτες. Γι’ αὐτό καί δέν αἰσθάνεται ποτέ ὁ ἄνθρωπος εὐτυχής, ὅσα καί ἄν ἀπολαύσει. Ἐκεῖνες τῆς αἰωνίου ζωῆς εἶναι πού κάνουν τόν ἄνθρωπο εὐτυχισμένο πράγματι γιατί εἶναι ἡ ὄντως ζωή.
Ποιοί τελικά θά γευθοῦν τά ἀγαθά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ;
Ὅσοι δέν ἐμποδισθοῦν ἀπό τίς παροῦσες ἡδονές καί ἀπολαύσεις .Ὅσοι ἀκόμα δέν περιφρονήσουν τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ γιά κληρονομιά τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν καί εἶναι πρόθυμοι νά ἐγκαταλείψουν καί ἀγρό καί βόες καί γυναίκα δηλαδή ψεύτικες ἡδονές καί ἀπολαύσεις.
Ὅσοι τέλος θυσιάσουν μέ τήν θέλησή τους, κάθε ἐγκόσμια ἀπόλαυση, τιμή, δόξα, ἀγαθά. Γι’ αὐτήν τήν ἑκούσια θυσία θά ἀνταμοιφθοῦν ἀπό τόν Θεό μέ τήν κληρονομιά καί ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν.
Ἀντιθέτως γιά τούς ἀπορρίψαντες τήν θείαν κλήση ἐκ προτιμήσεως τῶν γηΐνων ἀγαθῶν ἀποκλείεται τελείως ἡ εἴσοδος στήν σωτηρία καί ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Κανένα δικαίωμα θά ἔχουν νά συμμετάσχουν στά ἀγαθά τοῦ μέλλοντος διότι οὔτε ἐπίστευσαν σ’ αὐτά οὔτε τά ἀγάπησαν, οὔτε τά ἐξετίμησαν, ἀλλά καί τά ἐξευτέλισαν προτιμήσαντες ἀντί αὐτῶν τά μάταια καί τά σκιώδη καί ἐφήμερα, τά ὁποῖα ὡς ἀνόητοι τά ἐθεώρησαν ὡς διαρκῆ καί αἰώνια καί ἀληθινά.Ἡ στέρηση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν εἶναι ὁ αἰώνιος βασανισμός στήν ψυχή τοῦ ἔχοντος τήν στέρηση, αἰώνια θλίψη καί ὀδύνη καί κόλαση.
Τά τῆς γῆς προσκαίρως εὐχαριστοῦν καί εὐφραίνουν. Μετά θάνατον οὐδεμία εὐχαρίστηση μποροῦν νά προσφέρουν διότι καταργοῦνται οἱ αἰσθήσεις. Ἡ ψυχή ὅμως πού θά ζεῖ καί θά στερεῖται τῶν πνευματικῶν αἰσθήσεων θά ποθεῖ τά ἀγαθά ἀλλά δέν θά μπορεῖ νά ἀπολαύσει νά συμμετέχει σ’ αὐτά. Ποιός τότε θά κορέσει τό κενό ἐκεῖνο;
Μόνο ὁ Χριστός. Ἀλλά αὐτόν τόν περιφρονήσαμε. Ἰδού ἡ δυστυχία!Ἀπ’ αὐτήν τήν δυστυχία ἦλθε ὁ Χριστός νά μᾶς λυτρώσει.
Ἀδελφοί μου
Ὁ κόσμος τῶν προσκαίρων ἡδονῶν καί ἀπολαύσεων ἐπιδιώκει μέ κάθε τρόπο νά μᾶς κρατήσει αἰχμαλώτους καί στερημένους τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ὁ Χριστός ἦλθε νά μᾶς ἐλευθερώσει καί νά μᾶς χαρίσει κληρονομιά αἰωνίων ἀγαθῶν.
Μήν διστάξουμε νά περιφρονήσουμε τά παρόντα χάρι τῶν μελλόντων
Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή τοῦ μέλλοντος τοῦ αἰώνως. Ἀμήν.
