ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΕΝΟΤΗΣ
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰωάννηςστὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου γράφει «Δὲν σὲ παρακαλῶ δὲ μόνον δι᾽ αὐτοὺς τοὺς ἕνδεκα, ἀλλὰ καὶ δι᾽ ἐκείνους, ποὺ θὰ πιστεύσουν διὰ τοῦ κηρύγματός των εἰς ἐμέ. Σὲ παρακαλῶ δι᾽ ὅλους αὐτούς, διὰ νὰ εἶναι ὅλοι ἕνα διὰ τῆς ἀγάπης καὶ ὁμοφροσύνης, ποὺ θὰ κυριαρχῆ μεταξὺ των. Καθὼς σύ, Πάτερ, εἶσαι ἑνωμένος μὲ ἐμὲ καὶ ἐγὼ εἶμαι ἑνωμένος μετά σοῦ, λόγῳ τοῦ ὅτι ἔχομεν καὶ οἱ δύο τὴν αὐτὴν οὐσίαν καὶ φύσιν, ἔτσι, σὲ παρακαλῶ, νὰ εἶναι καὶ αὐτοὶ ἓν διὰ τῆς κοινωνίας καὶ ἑνώσεώς των μὲ ἡμᾶς, διὰ νὰ πιστεύση ὁ διηρημένος καὶ διχασμένος μεταξύ του κόσμος, ποὺ θὰ βλέπη τὸ καταπληκτικὸν αὐτὸ θαῦμα τῆς δι᾽ ἐμοῦ ἑνότητος καὶ συμφωνίας των, ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας»1.
Ὁ σοφὸς Σολομῶνταςστὶς Παροιμίες σημειώνει « Ὅταν ὁ εἷς ἀδελφὸς βοηθῆται ὑπὸ ἄλλου ἀδελφοῦ, εἶναι καὶ οἱ δύο ὡς ἡ ὠχυρωμένη πόλις ἐπὶ ὑψηλοῦ μέρους κτισμένη. Ἡ ἀδελφοσύνη αὐτή ἔχει τὴν δύναμινκαλῶς θεμελιωμένου καὶ ὀργανωμένου βασιλείου, βασιλικοῦ ἀνακτόρου»2.
Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεοςμᾶς λέει «Ἂς ἀποκτήσουμε καὶ ἐμεῖς ἀγάπη, ἂςἀποκτήσουμε εὐσπλαγχνία γιὰ τὸν πλησίον. Καὶ ἔτσι θὰ ἀποφεύγουμε νὰ καταλαλοῦμε, νὰ κατακρίνουμε, νὰ ἐξουθενώνουμε τοὺς ἄλλους. Ἂς βοηθήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον σὰν νὰ εἴμαστε μέλη τοῦ ἰδίου σώματος. Ποῖος εἶναι ἐκεῖνος πού, ἐπειδὴ ἔχει μία πληγὴ στὸ χέρι του ἤ στὸ πόδι του ἤ σὲ κάποιο ἄλλο μέρος τοῦ σώματός του, σιχαίνεται τὸν ἑαυτό του ἤ κόβει τὸ μέλος του καὶ ἂν ἀκόμη σαπίσει, καὶ δὲν προσπαθεῖ μᾶλλον νὰ τὸ καθαρίσει… Καθένας ἂς ὑπηρετεῖ τὸ σῶμα ἀνάλογα μὲ τὴν δύναμή του. Καὶ φροντίστε πάντοτε νὰ βοηθάει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο εἴτε διδάσκοντας καὶ βάζοντας τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀδελφοῦ, εἴτε παρηγορώντας, ὅταν ὁ ἄλλος εἶναι λυπημένος, εἴτε δίνοντας ἕνα χέρι καὶ βοηθώντας τὸν ἀδελφό. Φροντίστε νὰ ἑνωθεῖτε μεταξύ σας. Γιατί ὅσο ἑνώνεται κανεὶς μὲ τὸν πλησίον, τόσο περισσότερο ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό»3.
Ὁ ἀββᾶς Βαρσανούφιοςσὲ ἐρώτηση τοῦ ἀββᾶ Εὐθυμίου ἀπαντᾶ «Νὰ μέμφεσαι τὸν ἑαυτό σου, νὰ περιφρονεῖς καὶ νὰ κόβεις τὸ θέλημά σου καὶ νὰ θέτεις τὸν ἑαυτό σου κάτω ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση. Καὶ ἂς μάθει ἡ ἀγάπη σου ὅτι ὅλη ἡ πάλη τοῦ διαβόλου εἶναι νὰ μᾶς χωρίσει τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν ἄλλο» 4.
Ὁ ἀββᾶς Βαρσανούφιοςσὲ ἐρώτηση τοῦ ἀββᾶ Εὐθυμίου ἀπαντᾶ «Νὰ μέμφεσαι τὸν ἑαυτό σου, νὰ περιφρονεῖς καὶ νὰ κόβεις τὸ θέλημά σου καὶ νὰ θέτεις τὸν ἑαυτό σου κάτω ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση. Καὶ ἂς μάθει ἡ ἀγάπη σου ὅτι ὅλη ἡ πάλη τοῦ διαβόλου εἶναι νὰ μᾶς χωρίσει τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν ἄλλο» 4.
Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτςμᾶς διδάσκει «Γιὰ νὰ παραμείνουν σὲ αὐτὴ τὴν σωτηριώδη ἕνωση οἱ χριστιανοί, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γίνωνται προσωπικοὶ ἀγῶνες, προσωπικοὶ κόποι καὶ προσπάθειες, γιὰ μία ζωὴ μέσα στὰ ἱερὰ μυστήρια καὶ στὶς ἅγιες ἀρετές. Ὁ Χριστιανὸς ἀποκόπτει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑνότητα “ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι”, ὅταν ζεῖ ὄχι ἅγια ἀλλὰ φιλάμαρτα καὶ ἐλαττωματικά, δηλαδὴ ζεῖ μέσα στὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες.Μόνο ὅτι ἑνώνει μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, διατηρεῖ τοὺς χριστιανοὺς ἑνωμένους, διατηρεῖ τὴν ἑνότητα μεταξύ τους. Καὶ αὐτὸ εἶναι οἱ ἀρετὲς τοῦ Πνεύμα- τος» 5.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομοςστὴν ἐρώτηση τί εἶναι ἑνότης Πνεύματος ἀπαντᾶ «Ἐδόθη τὸ Πνεῦμα, διὰ νὰ ἑνώσει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι χωρισμένοι κατὰ τὰ γένη καὶ κατὰ τοὺς τρόπους. Ἔτσι ὥστε οἱ ψυχὲς νὰ γίνονται ἕνα καὶ περισσότερον ἀπὸ ὅσον ἐὰν ἦτο ἕνα σῶμα. Διότι ἀπὸ αὐτὴν τὴν συγγένειαν πολὺ μεγαλυτέρα εἶναι ἐκείνη, καὶ αὐτὴ ἡ ἕνωση εἶναι τελειοτέρα. Διότι ἡ ἕνωση τῆς ψυχῆς εἶναι τελειοτέρα, ὅσο καὶ πιὸ ἁπλὴ καὶ ἀσύνθετος εἶναι αὐτή»6.
Ὁ μακαριστὸς γέροντας Παΐσιοςἔλεγε «Βάλε δύο ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους νὰ καθήσουν ὁ ἕνας δίπλα στὸν ἄλλον καὶ νὰ μὴ μιλοῦν. Βάλε καὶ δύο ἄλλους ποὺ ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους νὰ καθήσουν ὁ ἕνας δίπλα στὸν ἄλλον καὶ νὰ μὴ μιλοῦν καὶ αὐτοί. Πῶς θὰ νιώθουν οἱ μὲν καὶ πῶς θὰ νιώθουν οἱ δέ; Καὶ οἱ πρῶτοι δὲν θὰ μιλοῦν καὶ οἱ δεύτεροι δὲν θὰ μιλοῦν. Ὅμως οἱ δεύτεροι καὶ μὲ τὴν σιωπὴ θὰ μιλοῦν, γιατί θὰ ὑπάρχει ἐπικοινωνία μεταξύ τους. Ἀντίθετα οἱ πρῶτοι δὲν θὰ μποροῦν νὰ ἐπικοινωνήσουν, γιατί ἀνάμεσά τους θὰ ὑπάρχει μόνωση»7.
Ὑποσημειώσεις:
1. Ἰωάννη ιζ´ 20, 21
2. Παροιμίαι ιη΄ 19
3. Ἀββᾶ Δωροθέου, Ἀσκητικὰ, Ἐκδ. Ἑτοιμασία σελ. 201
4. Βαρσανουφίου καὶ Ἰωάννου Ἐρωταποκρίσεις, Ἐκδ. Ἑτοιμασία σελ. 353
5. Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Πρὸς Ἐφεσίους, Ἐκδ. Ρηγοπούλου σελ. 157
6. Ἰ. Χρυσοστόμου Ἐκδ. Ε.Π.Ε. Τόμ. 9 σελ. 657
7. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, σελ. 230.
Ορθόδοξος Τύπος,21/12/2012