Το μήνυμα των Χριστουγέννων
Κάθε χρόνο σχεδόν όλοι οι παράγοντες του δημόσιου βίου ερμηνεύουν με βάση τη δική τους αξιολογική κλίμακα, αισθητική και αντιλήψεις την κεντρική ιδέα της γιορτής της γέννησης του Χριστού και τη διατυπώνουν -με απειροελάχιστες παραλλαγές- σε μορφή διαγγέλματος.
Πάντα στις εθνικές επετείους και τις γιορτές η πιο αμήχανη παράταξη είναι η Αριστερά, επειδή ιδία βουλήσει έχει αποστασιοποιηθεί από τον ορθόδοξο χριστιανισμό που ασπάζεται ο λαός μας και έχει πολλάκις εναντιωθεί στην περί έθνους αντίληψη, η οποία ενώνει διαχρονικά και διαταξικά τους Ελληνες. Επειδή στην Ιστορία αρέσει η ειρωνεία, το σταλινικό ΚΚΕ και ο πολυπολιτισμικός ΣΥΡΙΖΑ εκδίδουν χριστουγεννιάτικες ανακοινώσεις και οι επικεφαλής τους δέχονται ομάδες και συλλόγους για να τους πουν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, ενώ δεν πιστεύουν στον Χριστό. Ετσι, αποδεικνύεται η υπεροχή της παραδοσιακής στυγνής ψηφοθηρίας έναντι της ιδεολογικής «καθαρότητας».
Από την άλλη, στο υπόλοιπο μέρος του πολιτικού φάσματος επαναλαμβάνονται σχεδόν πανομοιότυπες ευχές και παραινέσεις για «παγκόσμια ειρήνη», «υγεία, χαρά, ευτυχία» και «μείωση των ανισοτήτων» στην κοινωνία μας. Δυστυχώς, στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για κενές ρητορείες, που δεν συνοδεύονται από το προσωπικό παράδειγμα όσων τις εκστομίζουν. Είναι πρακτικά αδύνατον να μιλήσει πειστικά κάποιος για τις «κοινωνικές ανισότητες» όταν έχει σχεδόν λησμονήσει τον αριθμό των ακινήτων του και τα μηδενικά πίσω από τις μονάδες στον τραπεζικό λογαριασμό του.
Ο σοφός λαός των Ελλήνων, όμως, γνωρίζει την ουσία της μεγάλης γιορτής. Είναι, πρώτα απ' όλα, η πίστη στον Κύριο και η εναπόθεση των ελπίδων στο πρόσωπό Του. Εχοντας περάσει τόσα πολλά και έχοντας διαψευστεί οι ελπίδες από τόσους πολλούς, ο Χριστός είναι το ασφαλέστερο αποκούμπι των βασανισμένων σωμάτων και ψυχών. Οι προσευχές προς τον Λυτρωτή και η προσωπική προσπάθεια εκάστου ημών αρκούν για να ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης και στον τόπο μας.
Επίσης, το δεύτερο σκέλος της εξίσωσης της συλλογικής ευτυχίας είναι η αλληλεγγύη. Οχι ως πουκάμισο αδειανό από νόημα αλλά ως καθημερινή πρακτική. Η στήριξη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, η αγάπη και το ξεπέρασμα των ιδεοληψιών που ενίοτε διχάζουν τους Ελληνες είναι η μεγαλύτερη και σφοδρότερη επανάσταση που μπορούμε να κάνουμε. Αναίμακτη και καθοριστική τόσο για το μέλλον όσο και για το παρόν.
Η ιδιοτέλεια, η προσήλωση στο εγώ και η αλαζονεία δεν συνιστούν τίποτε άλλο παρά πολεμικές επιχειρήσεις που στρέφονται εναντίον του πλησίον. Πάντοτε έχουν θύματα και δημιουργούν θλιβερές ιστορίες. Πάνω τους στηρίζονται το έγκλημα και η αδικία - καταστάσεις που συντρίβουν καθημερινά πάμπολλους συμπολίτες μας.
Ο Χριστός που γεννήθηκε σε μια ταπεινή φάτνη μάς θέλει ενωμένους και αγαπημένους. Μόνο έτσι θα νικήσουμε. Χρόνια πολλά!
Δημοκρατία,22/12/2012