ἩπαρέμβασητῆςἹερᾶςΚοινότητοςτοῦἉγίουὌρουςκατέφερεκαίριοχτύπημαστὴνἐπιμονὴτῶνσυντακτῶντοῦνέουΠρογράμματοςΣπουδῶντοῦΜαθήματοςτῶνΘρησκευτικῶν, ἐπιμονὴνὰμὴδέχονταιτὴνκριτικὴποὺἀσκεῖταιστὸἀντορθόδοξοΠρόγραμμα.
ΔὲνπρόκειταιπιὰγιὰμεμονωμένεςφωνὲςἉγιορειτῶνπατέρων, ὅπωςαὐτὲςτοῦΚαθηγουμένουτῆςἹερᾶςΜονῆςΓρηγορίουπ. ΓεωργίουκαὶτοῦΠροηγουμένουτῆςἹερᾶςΜονῆςἸβήρωνπ. Βασιλείου, ἀλλὰγιὰκαταδίκητοῦνέουΠρογράμματοςἀπὸτὸσύνολοτῶνεἴκοσιἹερῶνΜονῶντοῦἉγίουὌρους.
Μὲἐπιστολήτηςτὴν3ηΔεκεμβρίουπρὸςτὴνἹερὰΣύνοδοτῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδοςἡἹερὰΚοινότηςτοῦἉγίουὌρουςὑψώνειφωνὴπόνουκαὶἀγωνίαςγιὰτὴδιαστροφὴποὺὑφίσταταιτὸΜάθηματῶνΘρησκευτικῶνμὲτὸπιλοτικῶςδιδασκόμενονέοΠρόγραμμαΣπουδῶν.
Στὴν ἐπιστολὴ αὐτή, ποὺ συνυπογράφουν «ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω», τονίζεται ὅτι σκοπὸς τοῦ Μαθήματος «δέον νὰ εἶναι οὐχὶ ἡ μετάδοσις ξηρῶν καὶ ἀποσπασματικῶν γνώσεων καὶ ἡ προσφορὰ εἰς τὴν ἄωρον ἡλικίαν τῶν μικρῶν ἑλληνοπαίδων σωρείας ἑτεροκλήτων θρησκευτικῶν παραστάσεων, συμβόλων, πεποιθήσεων καὶ πρακτικῶν, ἀλλὰ ἡ μεταλαμπάδευσις εἰς τὰς ψυχὰς τῶν νέων τοῦ πληρώματος τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ»...
«Ποῖος ἀρύεται τὸ δικαίωμα ἀκυρώσεως τῆς Παιδείας τοῦ Γένους;», ρωτοῦν μὲ ἀγωνία οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες... καὶ συνεχίζουν: «Δυστυχῶς διαπιστοῦται ὅτι, μὲ πρόσχημα τὴν ἀποφυγὴν τοῦ ‘‘δογ ματισμοῦ’’ ἢ τοῦ ‘‘κατηχητισμοῦ’’ ἢ τῶν ‘‘ἀγκυλώσεων τοῦ παρελθόντος’’ εἰς τὸ σχολεῖον τῆς δῆθεν πολυπολιτισμικῆς νέας ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐπιχειρεῖται ἡ μετατροπὴ τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς γνωσιακόν - θρησκειολογικόν. Φρονοῦμεν ὅτι τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θὰ ἔδει νὰ εἶναι ὁμολογιακὸν διὰ νὰ εἶναι ἀνοικτόν, εἰδάλλως θὰ εἶναι “φυλακή”».
«Εἰδάλλως θὰ εἶναι “φυλακή”»! Συγκλονιστικὸς ὁ λόγος τῶν Ἁγιορει τῶν Πατέρων. Διότι πράγματι μάθημα - φυλακὴ ἐπιχειροῦν νὰ δημιουργήσουν οἱ συντάκτες τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν.
Μάθημα ποὺ θὰ φυλακίζει τὰ παιδιὰ στὸ κατασκότεινο ὑγρὸ κάτεργο τῆς δαιμονικῆς Πανθρησκείας.
“Ο Σωτήρ”